Beginnen we een blog? Of toch niet? Het is een vraag die we ons zelf al maanden voorhielden. Het voelt als aandacht vragen, en misschien is dat ook wel een beetje waar. Maar eigenlijk voelt het vooral lekker van ons af te schrijven en te kunnen delen wat we meemaken en beleven. Gezien het eigenlijk alles omschrijft waar we van dromen heet onze blog site (OOKPAPA) Tevens zijn we te vinden op facebook (KLIK HIER)
Ok, een blog. En nu? Waar moeten we beginnen? Top’ Bij het begin dan maar. Wij zijn Joey en Frits. Beide 27 jaar en al lekker 3 jaar samen, met inmiddels een lekker ons eigen stekkie in Nieuwegein. Zoals je ook kunt zien zijn wij een jong stel met heel veel energie, ambitie en een grote wens ooit ‘ook’ papa te worden. Dit terwijl we na het uit de kast komen eigenlijk één ding zeker wisten. Papa worden zit er helaas niet meer in, maar om daarvoor ons geaardheid te kunnen verbergen zou onmenselijk zijn. Nu wat jaren later, met inmiddels allebei veel meer herinneringen en ervaringen begint het toch wel ernstig te kriebelen. We hebben geen eierstokken maar voelen ze toch. Nu we inmiddels ook een tijdje burgerlijk samen wonen, een baan hebben en heel erg genieten van familie, vrienden en alle honderd hobby’s die we hebben. Is het verlangen, of oergevoel wat het dan ook zijn mag groter geworden. En daarom zijn wij inmiddels al bijna een jaar bezig in de oriënterende fase zoals men dat noemt.
Wat zijn er voor mogelijkheden die wens te vervullen? Kunnen we het wel maken als twee mannen een kind op te voeden? Is daar geen vrouw voor nodig? Gaan we adopteren of toch pleegzorg? Zou co-ouderschap wat zijn of gaan we voor een vrouw die een kindje voor ons wil dragen?Laagtechnologisch of past hoogtechnologisch beter bij ons? Waar vinden we iemand die ons kan helpen? En vooral de vraag waar we moeten beginnen.
Na inmiddels een zelf verzonnen LOI thuisstudie met heel veel informatie hebben wij ook contacten met klinieken in Nederland, Belgie, Cyprus en Canada. Daarnaast zijn er gelukkig een aantal partijen en ervaringsdeskundigen (papa’s) die ons ook stappen in de goede richting helpen. Inmiddels zijn we er uit en zegt ons hart te willen gaan voor draagster die ons kindje draagt door middel van ivf en een eiceldonor. Dit houdt in dat we een vrouw nodig hebben die met ons dit spannende maar vooral bijzonder mooie traject aan durft te gaan, wij zullen via een donorbank een eicel van een donorvrouw in een kliniek laten bevruchten met ons semen (zaad). Hierna zal het bevruchte eitje, later embryo geplaatst worden in de draagster die 9 maanden ons kindje draagt. Wij noemen het ons ‘logeerbuik’ die ons kan helpen ooit te kunnen zeggen: Wij zijn (OOK PAPA)!
Hoeveel ik hierboven eigenlijk al beschreef is het eigenlijk nog lang niet alles. En ik bedenk me bij me zelf. Jeetje zitten mensen op deze stof te wachten? Misschien niet. Maar wij zouden het te gek vinden ons verhaal te kunnen delen en jullie de komende maanden mee op avontuur te nemen. Want dat is het. Een groot spannend, mooi, emotioneel avontuur. In de volgende blog zullen we wat meer vertellen over wat we al gedaan hebben, wat voor gesprekken zijn er geweest, en hoe nu verder… Tot dan!
Volg ons ook op Facebook waar we naast de blog ook andere onderwerpen omtrent dit avontuur delen: Klik hier
Geef een reactie