De dag van de terugplaatsing komt dichter bij en hoe dichter het komt hoe meer schrik ik krijg.
1000 vragen gaan door mijn hoofd. Ik probeer afleiding te zoeken maar dit lukt niet. Zal het zich innestelen? Zal ik het deze keer mogen houden? Zo bang voor wat er komen gaat, hoeveel kan een mens aan? Bang voor een nieuwe miskraam. Was het toch te opportunistisch om zo snel na mijn miskraam opnieuw te starten? De terugslag is hard en rustig blijven wordt moeilijker.
Het is exact twee maand geleden dat mijn kindje (ook al was het nog zo pril, voor mij was je al mijn kindje ook al was ik nog maar 6 weken en 5 dagen) toen het hartje stopte. En toen was ik je kwijt. Na mijn miskraam was het mijn houvast om zo snel mogelijk opnieuw te beginnen maar nu lijkt het me in te halen. Wat als? Ik weet dat de slag des te harder zal aankomen als het weer fout loopt. Ik probeer positief te blijven maar het is o zo moeilijk.
Soms denk ik bij mezelf; wij die bezig zijn met mmm hebben er zoveel voor over, in alle opzichten en al onze potentiële kindjes mogen er zeker van zijn dat ze heel erg gewenst zijn, want wij moeten zoveel doorstaan.
Het fysieke en het emotionele aspect.
Die onzekerheid.
Zal het ooit lukken?
Lees hier meer www.kinderwens-met-omwegen.simplesite.com
Geef een reactie