Geen nieuws is goed nieuws.” Dat is absoluut van toepassing op de afgelopen weken. De 12 weken echo, ondertussen alweer zo’n 4 weken geleden, was tip top in orde. Beebje zat volledig op schema qua grootte en groei. We zagen hem/haar bewegen en hoorden het hartje nog sterk kloppen. Mijn gynae kon een mooie foto trekken toen hij/zij zijn/haar handje opstak naar ons. Er waren geen zichtbare afwijkingen in de ontwikkelingen van de organen en met een nekplooi van 1,3 mm hebben we niet veel reden tot zorgen over genetische afwijkingen. Baby zat wel nog steeds niet volledig ingenesteld, er blijft een klein plekje waar hij/zij niet vasthangt of waar een bloedklontertje zit. Maar dat wordt niet groter en blijft onder beebje zitten, dus mijn gynae maakt zich er niet veel zorgen over. Als enige voorzorg blijf ik voorlopig progesteron bijnemen. Hevige sporten deed ik al niet en door de zwangerschap ben ik zo snel buiten adem, dat ze vermijden niet moeilijk is.
De resultaten van de NIPT zaten 2,5 weken later in de brievenbus, na dagen van in spanning uitkijken naar de post. En die bevestigden gelukkig dat de kans op trisomie 21, 18 en 13 heel klein zijn. Weer een grote mijlpaal gehaald voor ons beebje!
Maart was nog een bijzonder drukke maand op het werk. Mijn vervangster kwam begin van de maand toe. Switchen tussen zoveel mogelijk opleiding geven, kennisoverdracht doen, proberen een aantal projecten af te ronden en emotioneel afscheid nemen van de collega’s waren heel intens, zeker in combinatie met dat kleine wezentje dat ondertussen in mijn buik groeide. Of ik die weken teveel ongezonde stress heb gehad? Ja absoluut! Ik was ’s avonds zo doodop dat ik vaak tegen een uur of 21 al in bed lag en als een blok in slaap viel. Maar dan werd ik keer op keer rond 4u klaarwakker en was het onmogelijk om nog terug de slaap te vatten. Wat maakte dat ik toch nog uitgeput de nieuwe werkdag aanving en moest doorploeteren. Ondertussen ben ik een boek beginnen lezen over prenatale stress en de impact daarvan op de foetus, die wordt vergeleken met de effecten van roken of drinken. Dus dat zorgde aanvankelijk wel voor wat schuldgevoelens, maar die probeer ik nu los te laten. Sinds een dikke week kan ik de werkstress immers achter me laten, mijn loopbaanonderbreking is eindelijk begonnen. Ik neem nu veel rust, ben weer bewuster met mindfulnessmeditaties bezig en slaap als een wonder ineens weer beter door. Ik begin eindelijk de klik te maken dat beebje echt gekomen is om gezond geboren te worden en bewust bezig te zijn met manieren om verbinding te voelen met ons kindje in mijn dikker wordende buik. Manlief is begonnen met het omvormen van de bureau tot een kinderkamer. Laat het beginnen van het bijeensprokkelen van een leuke baby-uitzet nu maar beginnen! Ik begin er mentaal klaar voor te worden en kan er vooral mijn tijd voor nemen, tussen studeren voor mijn examen nutritherapie in juni en afspraken voor de bouw van ons huisje, door.
Ik ben zelfs al een beetje aan het denken aan de bevalling, ook al heb ik daar tot september nog veel tijd voor. Eind april ga ik voor het eerst naar een birthing class. En tijdens het poetsen, opruimen en strijken luister ik continu naar podcasts over zwangerschap, bewust voorbereiden op de bevalling, positieve geboorte-ervaringen, …
De volgende echo komt er alweer aan: op 18 april. Dan zullen we ook het geslacht weten (dat op de NIPT-resultaten voor de gynaecologe staat). We denken er over om onze gynae te vragen het op een papiertje te schrijven dat we in een enveloppe zullen steken. En dan een eigen ritueeltje op punt te zetten waarbij we in alle intimiteit samen zullen vernemen of we een zoontje of een dochtertje krijgen. Maar we willen het wel weten! Dat is toch net iets praktischer voor het decoreren van de babykamer en het kiezen van kleertjes. Onze familie en vrienden mogen het ook weten, maar misschien nog niet direct. Ik ben geen fan van de Amerikaans getinte gender reveal parties. Maar ik denk toch na of we een iets leukere manier kunnen vinden dan een simpel telefoontje of berichtje om te laten weten of ze mogen uitkijken naar een jongen of een meisje…
Liefs,
Geef een reactie