11-4-2020, Nijmegen

Lieve schat,

Dit ben jij. Mijn lieve schat.

Ik weet niet waarom ik huil als ik dit schrijf, want jij bent niet om om te huilen. Je bent mooi en lief. Ik voel je. Je bent er.

Je bent er, maar niet bij mij. Niet echt. Er is geen lichaampje om vast te houden, om te koesteren, te voeden, te strelen, om te kussen. Niets.

Besta je niet? Ja, je bestaat. Ik heb het altijd geweten. Je bent er.

Ik koester je voor altijd.

Mijn pijn is er voor altijd. Het is zo. Het mag er zijn, het hoeft niet verstopt te worden, want het is legitiem. Het hoort bij mij. Jij hoort bij mij. Voor altijd en altijd.

Ik ben je moeder, maar nooit je moeder. Ik zal oma zijn, maar nooit oma.

Mijn ongeboren kind.

Je naam draag ik in mijn hart, op mijn huid, op mijn lichaam, in mijn lichaam. Ik weet je naam, het is jouw naam, alleen van jou. Het is mijn cadeau aan jou. Ik hoop dat je het draagt. Daar, ergens boven, in het universum. Met trots, want je mag er zijn.

Mijn liefde is voor jou en ik laat je los, terwijl je bij me bent en ik bij jou. Weet dat ik er voor je ben, ook al ben je niet hier, wiegend in mijn armen.

Schat.

Sharing is caring!