Hoi lieve lezers! Allereerst mijn excuses voor het niet uploaden van een nieuwe blogpost, ik moest echt even afstand nemen van alles en de tijd nemen om te herstellen. Misschien kunnen jullie het wel raden maar ik heb weer een menstruatie gekregen, en dat betekent dus: geen zwangerschap. Ik heb 3 dagen lang alleen maar kunnen huilen. Ik heb de gynaecoloog gebeld en met de fertiliteitsverpleegkundige gesproken, ik heb eerlijk uitgelegd dat het me gewoon heel erg zwaar valt en we hebben besloten dat ik naar een medisch psycholoog ga. Ik voel gewoon heel erg de behoefte om hier misschien wel wekelijks over te kunnen praten met iemand die ik helemaal niet ken.

Ook zou ik een röntgenfoto van de baarmoeder en eileiders krijgen als ik wéér niet zwanger was, en hierover heb ik het ook nog gehad met de fertiliteitsverpleegkundige. Ik krijg enorme koudwatervrees, niet alleen omdat het misschien wel of misschien niet pijn doet maar echt omdat ik allergisch ben voor contrast vloeistof. Daar reageer ik absoluut niet goed op, en ik ben echt als de dood dat ik op deze contrast ook een reactie krijg. Dus heb ik aangegeven dat ik liever de kijkoperatie heb, na goed afwegen van de consequenties natuurlijk!

Een operatie is een hele drastische stap, maar dan ben ik onder narcose dus voel ik er sowieso niks van. En ik weet al dat ik een allergische reactie zal hebben op de contrast vloeistof, die reactie is onder andere: stikken en spierspasmen. Dat is echt gewoon heel erg eng. Dan is voor mij de keuze makkelijk gemaakt. En ik hoop dat de gynaecoloog het met mij eens is dat dit een betere oplossing is.

Verdriet

Toen ik de 26e zag dat ik mijn menstruatie had gekregen kon ik niet meer vechten tegen de tranen, het enige wat ik kon doen was huilen.. Keihard huilen. Ik had nergens meer zin in en om eerlijk te zijn wou ik gewoon met de behandeling stoppen. Ik had al geaccepteerd dat ik nooit kinderen zou krijgen.
En toch op één of andere manier vond ik weer de kracht om door te gaan. En dat is volgens mij geweest omdat mijn vriend me echt heel erg gesteund heeft. Voor het eerst in dit behandeltraject voelde ik echt dat ik het niet alleen hoefde te doen, ook al wist ik theoretisch wel dat dit niet zo was.

Gek genoeg gaf dat mij een gevoel van; ik mag niet opgeven, we zijn er zo dichtbij, het gaat met vallen en opstaan. En toen eenmaal de fertiliteitsverpleegkundige terug belde had ik een punt bereikt waarop ik het weer zag zitten, en mijn hoop weer had terug gevonden.

Nooit verwacht

Toen ik nog een klein meisje was, had ik echt nooit verwacht dat een kindje krijgen zó moeilijk zou zijn. En toen wij aan dit traject begonnen realiseerde ik het me ook nog niet goed. Ik dacht gewoon dat het wel wat moeilijker zou zijn, maar dat het echt zo moeilijk zou zijn had ik me nooit kunnen voorstellen. Ik had wel wat verdriet en teleurstelling verwacht, natuurlijk, maar ik had verwacht dat ik wel binnen een half jaar zwanger zou zijn. Ik dacht ‘tja onvruchtbaar, maar deze behandeling is geen ivf dus het zal wel wat meevallen.’ En heb ik dat even verkeerd gedacht.

Het is werkelijkwaar een struggle om de maand door te komen, je doet namelijk elke cyclus weer hetzelfde.
Dag 1 t/m 3; ik ben helemaal kapot omdat ik niet zwanger ben geworden, en voel me maar een halve vrouw.
Dag 4 t/m 12 leef ik een beetje naar de spanning van mijn eisprong toe.
Dag 13 t/m 18 hier heb ik ergens de eisprong, die ik voel, en vrijen wij eens per twee dagen.
Dag 19 t/m 32 kan ik niet wachten om een positieve test te zien.
En dan begint alles weer opnieuw.

Niet opgeven

Wij hebben nu in ieder geval besloten het nog 1 cyclus te proberen en wie weet proberen we het nog langer. Mijn vriend en ik willen het idee van geen kindje nog niet accepteren, daar zijn we nog lang niet en we geven niet op voordat dit gelukt is.
Maar ik hoop echt dat ik deze maand reëel kan blijven, en rustig kan afwachten voordat ik kan testen. Ik maak mezelf namelijk elke maand gek met het idee zwanger te zijn, en ik trek niet nog zo’n enorme teleurstelling. Dus alsjeblieft lieve lezers, als jullie zien dat ik weer zo ga doen laat dan alsjeblieft een reactie achter zodat het niet nog een keer gebeurt.

Fijne zondag lieve lezers!

Kimmie

Sharing is caring!