In deel 1 en deel 2 van Savannah’s blog hebben we kunnen lezen hoe pas tijdens haar zwangerschap ontdekt werd dat Savannah 2 baarmoeders heeft. In dit deel lees je hoe zij erop staat dat ze goed wordt onderzocht, ze staat erop dat een academisch ziekenhuis haar onderzoekt.

Maanden gingen voorbij en precies 9 maanden later op 1 November 2015 kreeg ik opnieuw een miskraam. Toen ben ik weer naar de huisarts gegaan, de maat was vol! Ik ging niet naar mijn eigen ziekenhuis maar werd op mijn verzoek doorgestuurd naar een academisch ziekenhuis. Mijn gevoel zei; “Ja zij gaan mijn helpen!” Eerst leek dat heel moeilijk en zat er geen vooruitgang in. Later kwam we met het voorstel om een kijkoperatie uit te voeren. Het antwoord was; “Nee, maar we kunnen een 3D Echo maken om te kijken!” En daar kwam al snel naar voren dat de afwijking die eerder werd vastgesteld helemaal niet correct was. En toen knakte er iet in mij! Tijdens dit gesprek brak ik want mijn voorgevoel zei het al en heb ik de situatie met het ziekenhuis eventjes gelaten voor wat het was. Ik was fysiek en mentaal volledig gesloopt. Daarna ben ik teruggekeerd met als doel dat ik wilde dat mijn binnenkant bekeken zou worden en er bleek veel meer aan de hand te zijn! Links was alles onvindbaar en pijnlijk! Zogezegd zo gedaan, van de oude naar nieuwe gynaecoloog wat een schat van een vrouw. Dat was de oude ook. Al snel kreeg ik een goedkeuring voor onderzoek en vanuit daar met bevindingen in de hand gaan we de mogelijkheden verder bekijken. Even later werd door de longarts (ik ben een astmapatiënt) de stekker uit het onderzoek getrokken. Zij vond dat ik door mijn astma lichamelijk onstabiel was. Ik heb gehuild, dat dit ook nog eens roet in het eten gooide voor verder onderzoek. Ik was toch zwanger geworden met astma….

Met mijn laatste kracht is het mij gelukt in 3 maanden een goede conditie op te bouwen door (een intensieve longrevalidatie in te gaan. De astma had voor extreme verzuring in mijn spieren gezorgd en men vond te veel eiwit mijn het bloed, die vind je ook bij zwangerschapsvergifting bijvoorbeeld.  Maar door mijn inzet en verbeterde conditie kregen we groen licht!!!! Mijn nieuwe arts ging weg, kreeg ik een andere voor in de plaats. Toen ik haar aan de telefoon had wist ik niet zo goed wat ik van haar kon verwachten maar toen ik haar in het echt ontmoette dacht ik; “Jij had zo mijn moeder kunnen zijn!” Wat een wereldvrouw! Humor, vakkundig, sociaal maar ook een pittige dame.  Op 2 juni vond de operatie plaats, wat was ik zenuwachtig. Na 5 lange uren gewacht te hebben was ik dan echt aan de beurt.  Eenmaal in de operatiekamer verscheen de behandelend arts even later aan mijn bed, “Zo vandaag is de dag!, ze pakte mijn hand beet. ”Jeetje, je trilt als een rietje, heb je al wat gekregen?” “Ja hoor, net”, zei ik!” “Mooi laat die maar snel zijn werk doen dan!”, zei ze lachend. Ze is de hele tijd bij mij gebleven tot dat ik vredig in slaap viel en dat beviel mij zeer goed. Ik werd super rustig van haar en ging nog net niet mediterend de narcose in.  Eenmaal op de afdeling kwam mijn behandeld arts en 2 andere gynaecologen erbij die aanwezig waren tijdens de operatie. Operatie is goed gegaan alleen heeft het meer tijd gekost dan verwacht, er waren interessante ontdekkingen gedaan.

Zo kwam al snel naar voren hoe de vork in de steel zat. Mijn voorgevoel werd bevestigd, ik stond er anders voor dan eerder werd vastgesteld want links klopt er iets niet en dat bleek.  Er werd tijdens de kijkoperatie het volgende gezien:

1 baarmoeder met een flink tussenschot in de baarmoeder. Rechts was mooi en goed doorgankelijk, het tussenschot splitst mijn baarmoedermonden. Dus rechts lijkt wat te verzakken waardoor via de doorgang links volledig afgesloten was. De linkerkant was wel eventjes slikken ik blijk een eileider te hebben die zich zo hoog in de buik bevindt en nog in zijn embryonale fase zit. Ze kregen deze niet goed in beeld omdat de camera niet verder in de buik kon. Meer onderzoek zal uitwijzen wat de toestand is en hopelijk uitsluitsel geven. Deze arts wil na 4 weken gaan bekijken wat we met de nieuwe bevindingen kunnen gaan doen. De kans is dat ze zich gaan richten op de rechterkant en dan de juiste en definitieve diagnose kunnen geven (na 3 eerdere conclusies maar goed er zit schot in de zaak).

Nu zijn we 2 ½ week verder en ben ik gaan nadenken, is dit iets uitzonderlijk of zijn er meer vrouwen die hetzelfde probleem hebben als ik. Daarom schreef ik ook dit verhaal, ik hoop via Kinderwensbloggers in contact te komen met lotgenootjes. Wil graag weten welke baarmoederafwijking je hebt en hoe jullie hiermee omgaan. En natuurlijk wil ik weten hoe jullie traject eruit ziet. Ik heb inmiddels een facebookgroep opgericht en nodig jou ook uit wanneer je hierover wilt praten.

Ik moet nog eventjes geduld hebben tot ik de bevindingen ga horen en of de arts haar twijfels over een eventuele zwangerschap en mogelijk vervolgtraject daarmee aan de kant kan zetten. Na de operatie is het eventjes niet goed met mij gegaan mogelijk een overprikkeling van het zenuwstelsel, en was er heel groot alarm rond mijn bed code rood. Nu wil mijn arts eerst alles uitsluiten voordat ze een plan van aanpak wil gaan maken. Ik heb ook huiswerk meegekregen en die ben ik aan het voorbereiden. Door een team van specialisten op een rij gezet, tezamen met mijn bevindingen en die van de behandelende arts hoopt ze een plan van aanpak te kunnen maken. I HOPE SO!!! Geduld is een schone zaak….

Een heel lang verhaal, maar is ook heel wat gebeurd in de afgelopen 2 ½ jaar maar ik zie het zo: Nu begint ons medische mallemolen bootje weer in beweging te komen. En dat is al een hele vooruitgang, nu afwachtende op de bevinding en worden we hopelijk aan boord genomen.

Liefs,

Savannah

Sharing is caring!