Mijn naam is Monique, ik werk in de kinderopvang en ik ben nu 7 jaar gelukkig getrouwd met Ron. Op mijn 29ste, ben ik gestopt met de pil omdat mijn man en ik erg graag een kindje wilde. Mijn menstruatie bleef eigenlijk meteen uit maar de zwangerschapstest was hagelwit. Dat was best vreemd. Onze huisarts verwees ons daarom door naar de gynaecoloog. Ik werd onderzocht en op de echo leek alles in orde maar geen tekenen van een menstruatie, dus werd mijn bloed afgenomen om de hormoonwaarden te bekijken. Een aantal weken later kreeg ik de uitslagen doorgebeld. Dit was erg slecht nieuws; ik was al in de vervroegde overgang en ik had ook geen eicellen meer. Toen ik vroeg; “En onze kinderwens dan?” werd er al gelijk gesproken over eiceldonatie……..
Donorvoorstel
Na een paar gesprekken en een paar ziekenhuisbezoeken, waaronder Gent (wij hoorden dat daar meer mogelijk was) hebben we toch de informatie over een traject met eiceldonatie opgevraagd want er was zelfs echt niets meer mogelijk dat we zelf konden doen. Gelukkig konden we bij Medisch Centrum Kinderwens terecht, zij hebben een eicelbank. We hebben vele gesprekken en onderzoeken gehad en ons verzoek werd goedgekeurd, een donorvoorstel volgde.
We keurden de donor goed en konden starten, alles zat goed mee. Nadat Ron ook zijn zaad had ingeleverd kon het lab aan de slag. Toen het lab belde op het afgesproken moment om de terugplaatsing af te spreken en hoeveel embryo’s er waren verworven kregen we weer een klap te verwerken. Er waren er geen! Omdat er recht was op een terugplaatsing, kregen we een nieuw voorstel en hier gebeurde ook iets wat niet snel voorkwam. 4 embryo’s waarvan er 3 goed genoeg waren voor de vriezer. Een topresultaat! Met alle geluk waren wij van de eerste terugplaatsing zwanger en is op 1 december 2016 onze prachtig mooie dochter Mara geboren.
Wat zijn wij elke dag trots op onze dochter Mara en wat houden wij ontzettend veel van haar. We zijn zo gelukkig en dankbaar dat ze in ons leven heeft mogen komen. Ook de eiceldonatrice en haar gezin zijn we dankbaar, zij maakten mogelijk dat ook wij kunnen genieten van dit grote geluk.
Nog 3 kansen?
De wens voor een tweede kwam al snel weer. Dit verlangen werd ook groter want we hadden nog 3 kansen in de vriezer en de eerste had een dochter opgeleverd. We waren zeer hoopvol en vol vertrouwen, dus deden we afgelopen mei een nieuwe poging. En in juni. En in juli de laatste. Wat een groot verdriet dat deze top embryo’s niet bij mij bleven plakken! Uit de eicelbank mag je maar 1 maal eicellen ontvangen, wat nu? Zonder eicellen beginnen wij niets!
We willen zo graag een broertje of zusje voor Mara. Als we naar haar kijken willen we alles zo graag nog 1 keer meemaken, maar ook willen wij dat ze elkaar kunnen steunen. En natuurlijk mogen ze de lieve vrouw opzoeken die haar eicellen heeft willen doneren.
Een lieve vriendin zei; “Jullie mogen mijn eicellen wel hebben. Ik ben klaar met mijn kinderwens”. Wat een geluk. Ze werd direct goedgekeurd en we konden starten. Helaas reageerde ze minder goed op de medicatie en waren er maar 2 eicellen goed genoeg. Maar met alle moed hoopten we op in ieder geval 1 embryo en die was er! Wat een geluk toen ik zwanger bleek, maar ook zoveel angst en spanning tot de eerste echo natuurlijk.
Bloedverlies
Toen ik precies 6 weken zwanger was begon ik in de avond wat bloed te verliezen. Ik wist dat het kon maar toch even de huisartsenpost gebeld. Ik mocht komen. Ze zag dat het bloed uit mijn baarmoeder kwam, ik mocht direct door naar de dienstdoende gynaecoloog. Een goede vriendin was bij me, Ron was thuis bij Mara, die sliep. Ik kreeg een echo en zag voor het eerst, en al vroeg het kloppende hartje. Alles zag er netjes uit en zoals het hoorde. Wat was ik blij, al kon ze niets zeggen nog over het bloedverlies. Die nacht werd dat heel heftig en verloor ik alles. Om 6 uur in de ochtend, Mara uit bed gehaald en terug naar de huisartsenpost, die me wilden zien. Alles was zo heftig. Ik belandde op de eerste hulp, eindelijk een gynaecoloog die een echo kwam maken. Het zag er slecht uit, alleen nog stolsels en alles was verder al weg.
Waar vind ik een eiceldonatrice?
We zijn door zoveel verdriet gegaan om dit kindje en nog. Ook het idee dat we onze kinderwens op moesten geven was zo zwaar. Na wat onderzoek, kwamen we erachter dat wij in Utrecht nog een laatste kans hebben, maar we hebben nu geen eiceldonatrice meer. We zoeken nu naar die ene fantastisch lieve vrouw die ons zou wil helpen met haar eicellen. Er zijn wel wat voorwaarden om goed gekeurd te worden hiervoor; een kinderwens compleet, onder de 37 jaar en geen genetisch overdraagbare ziektes. Anders zullen ze een vrouw niet goedkeuren. Ook moet de partner er wel echt achter staan.
Overweeg jij eiceldonatie maar wil je je niet direct aanmelden bij een ziekenhuis of naar een arts dan kun je mij altijd mailen moniquevanvelzen85@gmail.com Ik kan veel beantwoorden omdat we het hele proces en traject al eens hebben doorlopen. Wil je meer over ons weten? Mail mij en ik vertel je meer over wie we zijn. Wil je van ons gezin een foto ontvangen? Een foto kan gestuurd worden bij interesse om ons te helpen, we willen de privacy van vooral onze dochter Mara een beetje beschermen.
Wie wil ons helpen en gunt ons deze laatste kans?!
We horen heel graag van je.
Liefs,
Ron en Monique
Waardeer je onze site en activiteiten?
Help ons blijven bestaan en doneer naar draagkracht!
Geef een reactie