Ruim 6 weekjes terug stond ik voor de zoveelste keer met een negatieve test in handen. Groot en dubbel verdriet.
Negatief testen, pakjesavond, Oma die plots overleed en ons Lieve Vriendin waar we vanaf het begin ons traject mee delen moeten we een plaatsje in ons hartje gaan geven na deze 3de poging eiceldonatie . Ze heeft enorm haar best gedaan, zijn haar echt meer dan dankbaar voor al haar donaties waaruit hele mooie embryo’s zijn ontstaan maar helaas hetgeen waar we zo op hoopte uitbleef. Het is en blijft ons gouden Engel en het belangrijkste gezin in ons leven. Na 2 daagjes flink wat tranen te hebben gelost was ik er weer. En hoe.. Teleurstelling na teleurstelling maar wat kwam ik hier ondanks alles enorm sterk uit.
Ondertussen 6 weekjes verder zonder stil te staan. Stiekem wisten wij het al een hele tijd en heeft het ook wel wat rust gegeven maar het is nog steeds ongelooflijk want er is weer een Gouden Engel die ons wil helpen bij ons nog onvervulde allergrootste wens. De afgelopen tijd heb ik haar veel gesproken en veel contact met haar gehad, ziekenhuizen afgebeld, verzekeringen gebeld, informatie opgedaan, al met al niet stil gestaan maar echt een hoop geregeld. Ook al 2 bezoekjes gedaan aan het ziekenhuis waarvan 1 met de nieuwe Gouden Engel. We deden het samen met een lach en geen traan. Daarnaast heb ik een allerlaatste onderzoek in Düsseldorf gedaan. Voor mijn gevoel is dit ook echt het allerlaatste wat ik kan doen. Heb er alles aan gedaan, alles voor gelaten dus mocht het ooit zover komen dat we ons uiterste grens bereiken mag ik mezelf eigenlijk niks kwalijk nemen.
Het is voor ons nu stil. Wachten op uitslagen, rust proberen te pakken en even samen proberen te genieten. Intake gesprekken doen wij door dit jaar heen mits de uitslagen goed zijn en dan onze officiële start. Dit in overleg met onze Lieve, Gouden Engel zullen we voorlopig uitstellen naar het einde van dit jaar.
Januari 2017, 5 jaar geleden kregen wij te horen dat het een vroege miskraam was. De grond zakte onder ons voetjes vandaan. Ongeloof en ontzettend veel verdriet. Van de gelukkigste mensen op aarde naar 2 totale wrakken.
Op een gegeven moment stap je de Medische Malle Molen in. Van IUI, naar negatieve uitslagen, na een jaar wachten om te kunnen starten met ICSI, het word dan ICSI-PGD, na 1 poging ICSI een enorme tegenslag. Geen bevruchting, waardeloze eicellen die niks doen. Denk aan eiceldonatie of adoptie wordt je verteld, toch een 2de poging. Nogmaals dezelfde enorme tegenslag. Opnieuw met dan gelukkig een Engel, die voor ons klaar stond voor de behandelingen Eiceldonatie.
Poging 1 : In de wolken.. 1 Embryo, helaas geen zwangerschap.
Poging 2: 2 mooie Embryo’s , helaas bij allebei de terugplaatsingen geen zwangerschap.
Poging 3, weer van voor af aan ander zh in buiteland. Onderzoeken, gesprekken, uitslagen maar alles op alles voor een laatste poging. Medicatie voor mij want uit onderzoeken bleken toch wel dingen uit te komen. Nu gaat het lukken!!!
Start Poging 3: Startte vlekkeloos tot aan punctie . Wat een hel, wat een verdriet. Toch 1 Embryo die 5 dagen overleefde, hierdoor in de wolken. 2 lange wachtweken maar bleven hopen en geloven.
Op 05- 12- 2016 was de testdag. Maar helaas. Ook bij deze allerlaatste poging van ons Lieve, Bijzondere vriendin mocht het weer niet zo zijn.
Lieve mensen tuurlijk laat ik nooit mijn ware ik zien, zal altijd zeggen dat het wel goed gaat maar diep in mijn hartje na al deze jaren, opeenstapelingen van tegenslagen en teleurstellingen keer op keer, pijn, verdriet, constant ziekenhuis in en uit ben ik leeg van binnen en mist mijn hartje nog steeds dat ene stukje.
Je bent zo sterk word me vaak gezegd. Het zal wel denk ik dan vaak. Om het niet allemaal zo verdrietig te maken wil ik jullie laten weten dat ik echt een heel gelukkig mens ben, die echt geniet van alle kleine dingen en lieve mensen om me heen. Zielsgelukkig met wat ik heb en wat ik doe dus daar ligt het niet aan!
Veel Liefs,
Linda Tol- Plat
Geef een reactie