Dit is de dag dat het eindelijk gaat gebeuren.
Gisteren had ik een positieve ovulatietest. Ik was blij en emotioneel tegelijk nadat ik de kliniek had gebeld om een afspraak te maken. Gisteravond probeerde ik zo rustig mogelijk te blijven en heb ik me laatste wijntje gedronken met een goede serie erbij. Het gevoel dat het de volgende dag allemaal zou gebeuren gaf me een lichte spanning maar ook een gevoel van opluchting. Ik ben op tijd naar bed gegaan, kon moeilijk in slaap komen maar uiteindelijk toch een rustige nacht gehad. ‘s ochtends werd ik wakker met een blij gevoel, blij dat het eindelijk gaat gebeuren. Naarmate de tijd eraan kwam dat mam me zou ophalen om naar Wolvega te gaan, werd ik toch lichtelijk gespannen. Ik ben wel 20 keer naar de wc gegaan.
Om half 10 kwam mam me halen. Tijdens de lange autorit had ik een goede afleiding van mam, lekker heel de weg lopen kletsen over van alles en nog wat maar ook over dat het best een gek maar zeker mooi moment is dat mijn moeder naast me staat terwijl ik word geïnsemineerd. Om 11.10 kwamen we aan en heb snel een bakje koffie gepakt. Dokter Mous kwam me al snel halen en ik mocht plaats nemen in de stoel. Ik kreeg eerst een echo om te zien of er een eitje zit en of hij nog intact was, dit was het geval. Alles zag er goed uit. Op het moment dat ze de eendenbek in gingen brengen pakte ik mam haar hand vast. Tijdens de inseminatie voelde ik me erg blij maar het was ook een emotioneel moment, ook mam had tranen in haar ogen. Voor ik het wist was het gedaan en moest ik nog blijven liggen. De dokters lieten me alleen met mam. Ik kon het allemaal niet bevatten omdat het allemaal heel snel gebeurde maar ik weet wel dat ik ontzettend blij was. Na tien minuten mocht ik weg. Dit was een heel raar moment want we hadden anderhalf uur gereden en binnen en kwartier was het gebeurd. Opgelucht en blij maar ook ergens nog niet bevattend gingen we weer terug naar huis. Ik ben eerst naar mijn eigen huis gegaan. Het was een gek gevoel en ik bleef een glimlach op me gezicht houden. Ik heb zelfs tegen me buik gepraat en gezegd kom op zwemmers doe jullie best. Ondanks dat ik er rekening mee houd dat het niet meteen lukt heb ik ergens wel de hoop dat het meteen lukt. Het zou een supermooi verjaardagscadeau zijn maar het belangrijkste is ondanks dat ik er rustig onder ben lijkt het me moeilijk om dit meerdere keren te moeten doorstaan. De spanning van het wachten, testen en afspraak maken zijn best stressvol. Ik mag 27 mei gaan testen als ik nog niet ongesteld ben.
Ik merk aan mezelf dat ik er rustig onder ben. Ik denk er wel aan maar ik ben niet alleen maar erop gefocust. Ik denk als ik dat ga doen en er alleen maar mee bezig ben dat ik mezelf helemaal gek maak en ontzettend veel stress zou krijgen, dit is niet goed voor mij maar ook zeker niet voor de bevruchting. Het is de komende 2,5 week afwachten wat het gaat doen. Voor nu ga ik door waar ik mee bezig ben en doe leuke dingen ter afleiding. Ik heb volgende week 2 sollicitatiegesprekken. Eentje bij Parlan voor de jeugdzorg en eentje bij kinderopvang Villa Kakelbont. Ik wilde altijd graag de jeugdzorg in maar met het oog op straks zwanger zijn en moeder worden lijkt het voor mij maar ook zeker voor het kindje beter dat ik de kinderopvang in ga. Dit geeft meer structuur en daarbij kan mijn kind ook mee naar me werk, wel op een andere groep maar het is dicht bij me.
Ik merk dat ik de laatste tijd keuzes moet gaan maken en dit doe ik dan ook vol liefde. Keuzes die betrekking hebben op een kindje. Ondanks dat ik nog niet weet of ik zwanger ben, geeft het mij veel moed en kracht om positieve veranderingen in me leven te brengen. Ik ben me toekomstige kindje nu al dankbaar voor alle positieve veranderingen die ik nu al mag mee maken zonder dat ik al daadwerkelijk zwanger ben. Ik hoop dat ik snel zwanger mag worden en het belangrijkste mag zien en ontmoeten wat er in mijn leven zal komen.
Liefs,
Senna
Waardeer je onze site en activiteiten?
Help ons blijven bestaan en doneer naar draagkracht!
Geef een reactie