Mijn verhaal gaat over PCOS, miskramen, depressie, overgewicht en relaties en ik deel het met jullie ter inspiratie al denk je misschien wat een drama dat je daarmee te maken hebt gehad. Ik ben nu over de helft van wat lijkt op een blijvende zwangerschap en stilaan begin ik ervan te genieten. Maar laat ik beginnen bij het begin van de kinderwens.
Toen ik een jonge tiener (12 jaar) was, wist ik niet welk beroep ik wilde gaan uitoefenen. Maar toen een leraar vroeg wat ik wilde worden, zei ik volmondig “Moeder”. Ik wist heel zeker dat ik dat wilde worden! Op mijn 17e raakte ik voor het eerst zwanger. Het was erg onverwachts, maar mijn toenmalige vriend en ik wilden dit kindje graag houden. Onze blijdschap was van korte duur. lk was 2 maanden zwanger toen ik een miskraam kreeg. lk wist dat het kon gebeuren, maar toch was het voor mij hartverscheurend. Langzaamaan kon ik het verwerken.
Toen ik een jaar of 20 was bleef mijn menstruatie plotseling weg. Ik dacht dat ik weer zwanger was, dus deed ik een test. Deze was negatief. lk dacht dat het met stress te maken had en dacht er verder niet veel over. Toen ik na 5 maanden nog steeds niet ongesteld was, werd ik ongerust en maakte een afspraak met mijn huisarts. Die verwees mij door naar een gynaecoloog. Hij liet een scan van mijn baarmoeder maken na het inspuiten van contrastvloeistof. lk kreeg te horen dat ik PCOS had. Ik had nog nooit gehoord van PCOS, dus ging ik op zoek naar informatie. Na alles wat ik
las, was ik toch erg optimistisch. lk werd behandeld en werd ook weer ongesteld, maar niet iedere maand zoals voorheen.
Op mijn 22e besloten mijn vriend en ik om of we weer zwanger konden worden. Het duurde 2 jaar, ik was 24 jaar toen ik voor de 2e keer zwanger raakte. lk had de test net een week gedaan toen ik weer een miskraam kreeg. lk besloot om maar weer naar de gynaecoloog te gaan. We begonnen met het opbouwen van Clomid tabletten. Toen dat niet hielp, begon ik met het spuiten van hormonen. Dit moest ik zelf thuis doen. Ook toen werd ik niet zwanger.
Op mijn 26e besloot mijn vriend dat hij niet meer verder wilde met de behandeling bij de gynaecoloog. Het was ook erg zwaar want ik werd erg labiel door alle hormonen en wist gewoon niet hoe ik om moest gaan met de teleurstellingen. lk kon bij hem geen steun vinden en praten werd steeds moeilijker. De kinderwens ging in de koelkast.
lk besloot om me te storten op mijn gezondheid, want het was mij niet gelukt om af te vallen. De weegschaal gaf nog steeds 130 kg aan. De kilo’s die eraf gingen, kwamen er steeds weer aan. lk haalde vanaf toen geen snoep meer in huis, maar ging tussendoor groenten eten. Komkommer, tomaten en rauwe spinazie in mijn salade. In plaats van snoep at ik fruit. In de ochtend nam ik 1 glas heet water en voor het avondeten dronk ik 2 glazen koud water. lk zette alles vast in een app zodat ik terug kon kijken.
De eerste 20 kilo’s gingen erg langzaam, of ik was erg ongeduldig. In die tijd deed ik al alles op de fiets. Maar toen ik daarnaast ook ging wandelen en dansen, vlogen de kilo’s eraf! Binnen een jaar woog ik 65 kilo, de helft was eraf! lk merkte dat mijn menstruatie steeds regelmatiger werd en was heel tevreden over dit resultaat.
Ondertussen merkte ik dat mijn relatie behoorlijk doodgebloed was. Op mijn 27e kwam mijn vriend met de mededeling dat hij geen kinderen wilde. Hier kon ik niet mee leven en op mij 28e gingen we uit elkaar. lk voelde me stuurloos en raakte in een depressie. Soms vroeg ik me af of het wel zin had om iets te willen wat zo ver buiten mijn bereik lag en zoveel druk op mijn relatie had uitgeoefend dat het uit elkaar was gespat. lk begon toen al met het afscheid nemen van het idee dat ik ooit moeder zou worden. Toch was er ergens hoop dat het ooit toch zou gebeuren.
Op mijn 33e had ik net 1 jaar een vriend toen ik weer zwanger bleek. Maar ook toen was mijn blijdschap van korte duur. lk vroeg me af waarom, en was zo boos op mijn lichaam. Waarom deed ze niet wat ze hoorde te doen? Wat maakte mij eigenlijk nog een vrouw als ik niet eens een kind kon krijgen? lk sloot me af voor mijn gevoelens. Mijn vriend wist ervan, maar ik praatte er verder niet over. Een jaar later kwam ik er achter dat ik zwanger was toen ik weer een miskraam kreeg. lk was bijna 3 maanden zwanger. De vader en ik waren net uit elkaar toen ik erachter kwam. Ik was er kapot van en totaal in shock door de manier en het moment waarop ik er achter kwam.
lk besloot om te rouwen om de kinderen die ik verloren was. lk vond een mooi beeldje van een baby die op een rozenbedje lag. Het duurde een jaar voordat ik weer het gevoel had dat ik het verwerkt had. Ik brandde kaarsjes voor mijn baby’s, bijna iedere dag.
Op mijn 35e was ik weer zwanger. lk had net aanvaard dat ik kinderloos zou blijven. En daarbij had ik net een relatie van 2 weken! lk was de eerste paar maanden in shock, al wist ik dat het mogelijkheid was zwanger te worden. lk was ontzettend ziek, hield geen eten binnen en voelde me emotioneel zeer labiel. Daarnaast durfde ik niet eens blij te zijn. Het zou toch weer mis gaan, zoals het altijd ging bij mij. Het lukte me niet om te durven dromen dat het nu wel eens wel goed zou gaan.
De echo’s en de bewegingen in mijn buik hebben me geholpen om enigszins te accepteren dat het echt waar was en durfde ik contact te maken met de baby in mijn buik. lk ben nu 27 weken zwanger van een jongetje. Het gaat erg goed met ons beiden. lk ben nog steeds wel angstig soms, dat komt natuurlijk door mijn bagage. Toch is het mij gelukt om van dat kleine mannetje in mij te houden en tegen hem te praten. De angst om hem te verliezen wordt steeds minder. lk voel me gezegend om na 14 jaar eindelijk een vrolijke drukke baby in mijn buik te voelen trappelen.
Ik raad iedereen aan om iets te doen aan overgewicht, doe het op de manier die voor jou werkt. Vindt het zelf uit of zoek hulp daarbij.
Veel succes!
Jane
Wil je weten hoe zwanger te worden en af te vallen? Lees dit blog.
Waardeer je onze blogs?
Help ons blijven bestaan en doneer naar draagkracht!
Geef een reactie