Ik heb besloten mijn verhaal van de afgelopen vijf jaar ‘kort’ uit te leggen. De reden hiervoor is dat wij op het moment in een ivf traject zitten, en ik graag met voeding en yoga mijn vruchtbaarheid zo goed mogelijk wil proberen te verbeteren. Binnenkort hoop ik te starten met de cursus fertiliteitsyoga. Mijn voeding heb ik al aangepast, ik volg het endometriosedieet en vermijd hierbij tarwe, zuivel, suiker en gluten. Op deze manier heb ik het gevoel dat ik niet alleen maar aan de zijlijn sta van dit hele traject, maar zelf ook iets kan doen.
Toen ik in groep acht zat werd ik voor de eerste keer ongesteld. Mijn menstruatie werd steeds pijnlijker, en op de middelbare school was het zo erg dat ik niet meer normaal kon functioneren tijdens deze dagen, en mij vaak ziek moest melden. In deze tijd ben ik meerdere keren bij de huisarts geweest met deze klachten, en kreeg ik de pil voorgeschreven. Dit hielp voor een deel wel tegen de buikpijnen, maar ik was nog veel moe, en ging soms stiekem overdag slapen, omdat ik mij daar toch wel voor schaamde. Een jonge vrouw hoort toch overdag niet te moeten slapen!
Toen ik ouder werd, besloten mijn man en ik samen voor onze kinderwens te gaan, en dus stopte ik met de pil. Twee jaren gingen voorbij, maar een zwangerschap bleef uit. Mijn menstruatie werd weer net zo pijnlijk als voorheen, en ik moest me vaak ziek melden op mijn werk, omdat ik gewoon niet kon functioneren. Ook kreeg ik vervelende buikpijnklachten buiten mijn menstruatie om. Vaak werd ik ’s nachts wakker met vreselijke buikpijn. Ook had ik steeds meer klachten van mijn blaas. Zelf dacht ik aan een blaasontsteking, en ging hiermee naar mijn huisarts. Mijn eigen huisarts was net met pensioen gegaan, en er was een nieuwe huisarts voor in de plaats gekomen. Hij onderzocht mijn urine meerdere malen, maar hier kwam steeds niks uit. Als ik vertelde dat ik wel veel klachten had, voelde ik mij niet serieus genomen, en hij gaf aan dat ik al zoveel onderzoeken had gehad, en eigenlijk moest het nu maar eens klaar zijn.
Gelukkig heb ik op dat moment voor mezelf gekozen en een andere huisarts gezocht. Al kreeg ik zelf ook wel mijn twijfels, en vroeg me af of het misschien toch tussen mijn oren zat! Ik nam mij voor nog eenmaal naar deze nieuwe huisarts te gaan met mijn klachten, en het anders te accepteren. Mijn nieuwe huisarts stuurde mij direct door naar het ziekenhuis voor een echo onderzoek. Ik ging in mijn eentje naar deze afspraak toe, met het idee dat er toch niks uit zou komen.
Tijdens de echo werd er een cyste van 10 cm op mijn blaas en eierstok gevonden, en de radioloog vertelde mij dat hij dacht dat het een endometriosecyste was. Hij legde mij uit dat bij endometriose het baarmoederslijmvlies tijdens de menstruatie buiten de baarmoeder komt en een cyste kan worden, die gevuld is met bloed, ze noemen dit een chocoladecyste. Ook kan dit op andere organen komen, en dit kan zorgen voor verklevingen van je organen. Ik werd doorverwezen naar de gynaecoloog.
De gynaecoloog plande mij in voor een operatie om de cyste te verwijderen. Na de operatie konden ze pas met zekerheid zeggen of het inderdaad om endometriose zou gaan. Ik was eigenlijk alleen maar opgelucht dat de pijn na de operatie weg zou zijn, en had niet in de gaten wat voor impact endometriose eigenlijk kan hebben. Helaas werd er tijdens de operatie ook een deel van mijn eierstok verwijdert, en moest ik afwachten of ik ongesteld zou worden. Dit gebeurde gelukkig, en wij mochten eerst zelf verder met onze kinderwens. Na vier maanden kreeg ik helaas weer dezelfde klachten, en bleken er op beide eierstokken nu cystes te zitten. Ook had ik soms bloed bij mijn ontlasting. Ik werd doorverwezen naar een ziekenhuis met een gespecialiseerd team in endometriose.
Hier werd een MRI-scan gemaakt, en bleek de endometriose ook tussen mijn darm en baarmoeder te zitten, en waarschijnlijk zat het in de darmwand doorgegroeid. Er werd een operatie ingepland om de cystes weg te halen, en om te kijken of mijn eileiders wel doorgankelijk waren omdat er met de MRI-scan ook vocht in de baarmoeder werd gezien. Dit kan komen door een ontstoken eileider, en deze zou dan verwijdert moeten worden, omdat deze toch niet meer werkt. Ook kan dit voor buitenbaarmoederlijke zwangerschappen zorgen, en het vocht in de baarmoeder kan ervoor zorgen dat een vruchtje niet in kan nestelen. Ze denken in eerste instantie dat beide eileiders met vocht gevuld zijn, en deze dan verwijdert moeten worden, maar dit kunnen ze pas tijdens de operatie zien. De darmen gaan ze eerst alleen maar bekijken, hier zou een grotere operatie voor nodig zijn, maar dit raden ze alleen aan als ik met mijn rug tegen de muur kom te staan. Er moet dan een stuk darm verwijdert worden en er is kans op een stoma. Ik besluit de operatie te ondergaan, maar ze gaan alleen kijken of de eileiders doorgankelijk zijn. Ze gaan deze ‘nog’ niet verwijderen, dat is voor mij geestelijk op dit moment te zwaar. Ook wordt er weer een cyste verwijdert.
Tijdens de operatie blijkt 1 eileider goed doorgankelijk te zijn, de andere is verstopt en zou verwijdert moeten worden. Intussen worden we ingeplant voor een ivf traject, omdat zwangerschap op de natuurlijke manier bijna nihil is. Hiervoor gaan we voor een gedeelte naar een ander ziekenhuis, omdat dit dichterbij huis is, en dit makkelijker is met alle onderzoeken en echo’s die je voor een ivf procedure moet ondergaan. Hier word aangegeven dat het toch beter is om de verstopte eileider te verwijderen voordat we het traject ingaan. Weer word ik ingepland voor een operatie, de tweede in een paar maanden tijd, en ik heb geaccepteerd dat mijn eileider zal worden verwijdert.
Als ik wakker wordt op de uitslaapkamer hoor ik iemand van de OK tegen een collega zeggen dat er niks verwijdert is. Ik weet niet zeker of het over mij gaat, en niemand mag mij iets vertellen en er wordt gezegd dat het voor zover zij weten gegaan is zoals afgesproken. ’s Avonds komt de arts langs en hij verteld dat hij alle verklevingen toch los heeft kunnen maken, en dat hierdoor het vocht uit mijn eileider is verdwenen, en de eileider weer doorgankelijk is. Heel goed nieuws, dit had ik niet meer verwacht! Wel wordt nog steeds aangeraden met ivf te beginnen.
Op dit moment zitten we middenin onze eerste ivf poging, en de eerste terugplaatsing is helaas mislukt. Wel hebben we nog vier embryo’s over, en wij hopen binnenkort weer een terugplaatsing te hebben. Mocht deze eerste poging helemaal mislukken, daar wil ik eigenlijk nog niet over nadenken. Op dit moment weet ik niet of ik het geestelijk en lichamelijk nogmaals kan opbrengen om nogmaals een ivf poging te ondergaan, hoe groot onze kinderwens ook is. Wij gaan nu eerst maar uit van een positieve test over een aantal weekjes…..
Geschreven door Gijsje (30), getrouwd, endometriose, kinderwens sinds 2011, IVF, werkt op een medisch laboratorium.
Geef een reactie