Met deze quote in mijn achterhoofd probeer ik zo positief mogelijk te blijven.
Zou onze moeilijke weg uiteindelijk dan toch leiden naar die prachtige eindbestemming?
Ik hoop het zo, want het is het liefste, het allerliefste, wat ik wil.
Bij het schrijven van dit blog stromen de tranen dan ook echt over mijn wangen want het doet pijn, zo ontzettend veel pijn en verdriet!
Mijn naam is Joyce en ik ben sinds 2015 getrouwd. Onze kinderwens is er al vanaf 2014.
Op dat moment besloten we er dan ook samen vol voor te gaan.
Ik had op dat moment nooit kunnen denken dat het zo’n lang en pijnlijk traject zou gaan worden. Het is niet zo dat een zwangerschap altijd is uitgebleven in deze periode. Er zijn regelmatig (vroege) miskramen geweest, wat het nog zwaarder maakt.
De hele medische malle molen starten is voor mijn man een moeilijke stap. Dat is natuurlijk ook helemaal niet gek. Je weet helemaal niet wat je te wachten staat en hoe dit gaat verlopen. Toch hebben we samen besloten om hier wel voor te gaan dit jaar. Onze kinderwens is vele malen groter en belangrijker dan de angst en onzekerheid van het medische gedeelte. 2019 moet gewoon ons jaar gaan worden!
In eerste instantie heb ik er lang over gezwegen. Er heerst zo’n taboe rondom dit onderwerp en daardoor schaamde ik me er ook heel erg voor. Nergens voor nodig natuurlijk maar gevoel is nou eenmaal gevoel. Vanaf het moment dat ik het bespreekbaar heb gemaakt is er wel een soort last van mijn schouders af. Ik hoef me niet meer sterk te houden, ik mag me verdriet laten zien en dat alles zonder me er ook maar iets voor te schamen.
Ik dacht echt dat we er alleen voor stonden want doordat er juist zo’n taboe heerst rondom dit onderwerp hoor je nooit echt verhalen van anderen. Door het te delen en bespreekbaar te maken heb ik ook veel contact met mensen die hetzelfde meemaken of meegemaakt hebben en dat is fijn. Eindelijk iemand die begrijpt hoe je je voelt en wat je doormaakt.
‘Je moet het loslaten’. Dit is één van de opmerkingen die je als eerste te horen krijgt wanneer je je onvervulde kinderwens bespreekbaar maakt. Een goedbedoelde maar ook zeer pijnlijke opmerking. Loslaten wat je juist het allerliefste wilt? In mijn ogen is dat gewoon niet te doen. Ik kan het in ieder geval echt niet en ik wil het ook gewoon niet. Ik wil er voor vechten en dat zal ik ook altijd doen. Vechten om uiteindelijk die mooie bestemming te bereiken!
Joyce
Waardeer je onze blogs?
Help ons blijven bestaan en doneer naar draagkracht!
Geef een reactie