Vervolg: stel je voor dat…

Ik begon vannacht buikpijn te krijgen. Tegen beter weten in plaste ik toch vanochtend ergens in om te kunnen testen, maar de eerste bloeddruppel viel weer in de pot. Ik hoopte nog dat het een kramp was die je ook krijgt als je zwanger bent, maar helaas weer niet gelukt. Ik kroop in ons bed en hield zijn hand vast. ‘Sorry moppie, had je vandaag zo graag een baby willen geven nu we vandaag 8 jaar samen zijn’. Een traan liep langs mijn wang. Hij kwam dichter bij me liggen en ik draaide me om, heel even was het alleen jij en ik en die stomme kramp in me buik en af en toe een traan die over mijn wang heel rolde, wat een natte plek maakte op mijn kussen….Weer een maand dat het niet gelukt is…

Ik besloot naar beneden te gaan en een grote kop thee te maken met een warme kruik voor de krampen.Ondanks dat ik ruimte wil laten voor het verdriet, wil ik vandaag vooral plaats maken voor de liefde die ik voel voor mijn vriend.

8 jaar geleden hadden wij de eerste date, onze eerste kus en vanaf die dag, wist ik dat hij de ware voor mij was. Het is een gevoel als of alles in eens op z´n plek valt. Ik wist gewoon dat dit de man was, waar ik later oud mee wilde gaan worden. Mijn soulmate, iemand waar ik totaal mezelf kan zijn, waar ik mee kan lachen en mijn beste maatje is, iemand die je begrijpt zonder woorden, iemand die precies weet wat hij moet zeggen of niet moet zeggen als ik verdrietig bent, iemand waarvan ik weet dat hij altijd mijn rug heeft. Hij maakt mijn leven zo veel mooier en terwijl ik dit schrijf stroomt mijn hart over van liefde voor hem. Het maakt ons zo sterk en ik weet diep van binnen ook, dat als wij wel de rest van ons leven zonder kindje zullen door brengen, ik als nog een heel gezegend mens ben met zo’n lieve man aan mijn zijde.

Vandaag voel ik even extra veel trots dat wij nog steeds zo gek op elkaar zijn, zo sterk staan samen, elkaar nooit uit het oog hebben verloren, tijdens dit hele traject. We altijd blijven praten met elkaar, elkaar begrijpen, steunen als de ander het even niet meer ziet zitten. En daar staan we dan, 8 jaar later, hand in hand wetende dat wat er ook gebeurd we altijd elkaar hebben, no matter what!! En dat is pas echte liefde.

 

Lees hier meer blogs van Mabel

Sharing is caring!