De time-out die er voor was gegeven, had ons beiden wel beter gedaan dan dat we zelf hadden gedachten. Kon goed nadenken wat ik wel en niet wou in ons ivf traject. Daarentegen had ik al 1000 negatieve/horrorgedachtes bedacht, de maand april kwam steeds dichterbij. Zelf hadden we al ingecalculeerd dat Moeder Natuur wel weer dwars zou gaan liggen en waren niet anders gewend dan dat het meer een gewoonte werd dan een tegenslag. We waren juist verbaast dat zij deze ene keer is mee werkte en zo sta je samen met beiden benen in het traject en gaat het ook nergens meer anders over.

Dat zelf op de verjaardag (18e) van Ricardo’s moeder en mijn enige echte suiker oompie dan zal de getal 18 wel geluk moet brengen.
Het was wel eventjes een geregel om de eerste afspraak in te kunnen plannen. Als je eenmaal in de medische molen zit dan zijn de 1000 negatieve/horror gedachtes verdwenen naar positieve blijft en energie ook want wij kunnen dit. Tot op het moment dat de eerste spuit via de salontafel me aan zat te staren, hele dag de uren afgeteld en de meeste ideale methodes bedacht hoe ik het ging doen.

Maar eenmaal voor je neus gaat er angst en moeten door je heen. Kwartier lang heb ik met de ene hand de spuit en de andere hand in de buikplooi gezeten, want ik kon de knop niet gelijk omzetten. Ik kreeg eerst de slappe lach dan dat ik me serieus kon focussen op het inbrengen van de injectie. Dan maar op naar plan B ik bel mamaatje, die zet elke week een eigen injectie voor haar reuma en heeft ook dit moment gehad. Dat heeft een positieve effect op mij.  Enige wat ze deed was stappen uitleggen en inpraten en zonder dat ik het zelf doorhad zat ie er in! Met grote vreugde tetterde ik door ‘t verhaal van mijn moeder heen; “HIJ ZIT!!

Dat ik eventjes vergat dat je pas de drukknop van het soort insulinespuit los mocht laten als de naald ook uit de plek van het plaatsen is, daardoor trok t eventjes als een soort vacuüm. Dus even opnieuw indrukken en eruit halen. Hij deed niet eens pijn, ik had wel knalrode oren van de spanning, maar heb het overleefd. Viel reuze mee de grootste druk is eraf, laat ”de rest maar komen”. Tot dat de 2de spuit erbij kwam hij stond bij mij al bekend als vloeibare sambal en daar deed die zijn naam goed aan, maar gelukkig kon ik de knop omzetten, al werd het spuiten met de dag moelijker.

Het enige waarvoor ik het deed was de groei van de mogelijke goude aanwinsten. En boven wonder reageerde mijn lichaam er goed op, zelfs de eileider/stok die buitenwerking was deed de laatste 2 dagen voor de punctie mee. Ze gingen ervan uit dat hij geen goed ontwikkelde follikels aanmaakte, ze waren te klein voor de punctie en lag te hoog voor de punctienaald. Moest ik 1 dag langer doorspuiten en dan zal de punctie op de vrijdag erna plaats vinden. Mijn moeder en ik hadden er op los gerekend en t mooie cijfer 18 kwam er in terug en dat is ook nog de belangrijkste dag (de testdatum).

Was best gespannen voor de punctie, hij zou te doen zijn na een helse behandeling die ik eerder kreeg. Als je geluk hebt duurt de punctie zo een 20 minuten (voordat de behandeling ging plaatsvinden heb ik naar de klok gekeken en zo startminuut kunnen vaststellen dan kan je aftellen).. Maar moest wel goed komen met de aardige lolbroeken van artsen en top ivf-verpleegkundige, maar belangrijkste steun en toeverlaat is toch Ricardo en ik mocht z’n hand blauw knijpen. Weet alleen niet meer of ik dat gedaan heb jammer dat was mij enige kans.

De ivf-behandeling viel dus reuze mee, kwam dat door de medicatie die ik heb gehad? De enige tip is om je hoofd koel te houden en dat werkte, de aanprikken van de eierstok zo min mogelijk gevoeld. Je voelt wel iets en is niet prettig maar ik zei na afloop; “Liever 20 keer een punctie dan 1 keer naar de kaakchirurg dus dat zegt wel wat. Uit de punctie kregen we 9 prachtige mooie eitjes geprikt. Mooi resultaat en boven verwachting uit 1 eierstok inplaats van 2!! Nu de spanning over hoeveel van die eitjes erover blijven voor de Gouden embryootjes. Daar hoorde we de volgende dag meer over. Eerst eventjes bijkomen van een soort roesje. En ik ben al flink verwend na afloop van de behandeling met 9 soorten chocoladerepen. Niet gezond maar ik moet en zal mezelf belonen na afloop. Dat kan op allerlei manieren natuurlijk maar het traject voelt voor mij dan minder beladen. Heb ze na afloop niet gelijk allemaal opgegeten.

Liefs,

Savannah

 

 

Savannah heeft ook een eigen blogsite.

Sharing is caring!