Toen ik jong was wist ik al dat ik vroeg en dus ook zo jong mogelijk moeder wilde worden. Waarom ik dat gevoel had weet ik niet. Het was niet omdat ik graag met poppen aan het spelen was, of omdat ik altijd bezig was met kleine kinderen in de omgeving. Ik denk dat ik graag iets wil betekenen voor een ander. En omdat ik graag liefheb. Doneren is mijn manier van liefde geven, van liefde verspreiden.

En dus werd ik jong moeder, precies zoals ik graag gewild had. Op mijn 18e kregen wij een dochter en op mijn 23e kregen wij een zoon. Nu ben ik 24 en sinds een aantal maanden ook gelukkig getrouwd. Nee, ik heb geen problemen met zwanger worden. Het gevoel wat ik vroeger had heb ik nog steeds. Misschien zelfs nog meer omdat je ouder wordt en weet wat echt belangrijk is in het leven.

Het leven gaat ook bij mij niet altijd over rozen, gelukkig zijn er heel veel geluksmomenten. De geboorte van mijn dochter en zoon zijn daar natuurlijk één van. Het krijgen van kinderen ging zoals eerder gezegd bij mij heel makkelijk, het voelde voor mij als vanzelfsprekend om hier iets mee doen, juist omdat het bij mij allemaal heel makkelijk ging. Misschien niet zozeer vanuit een schuldgevoel maar juist omdat ik een stukje kan teruggeven aan een ander. Het is een apart gevoel wat misschien niet iedereen begrijpt. Je zou het kunnen zien als een ‘plichtsgevoel.’ Een prettige plichtgevoel.

Op een verjaardag leerde ik een stel kennen dat op een natuurlijke manier niet zwanger kan raken. Een familielid vertelde dit. Het greep mij op dat moment erg aan. Juist omdat ik twee kinderen heb. Dat gunde ik hen ook. Ze konden alleen zwanger worden via eiceldonatie. Ik had het gevoel dat ik dit moest doen. Wel wilde ik mijzelf hierin eerst verdiepen voordat ik mijn gevoel en wens kenbaar maakte bij dit stel. Want ik wilde hen niet teleurstellen mocht ik het allemaal toch te intensief vinden. Wel vertelde ik de familielid en mijn man over mijn gevoelens en gedachten. Mijn man was voorzichtig en wilde dat ik hier goed over na zou gaan denken.

Maar in mijn hoofd had ik al een besluit genomen. De één doneert zijn of haar bloed. De ander is orgaandonor. Ik heb genoeg eicellen en ik ben jong. Ik kan iemand een kans geven op iets moois, een klein wonder.

Hoe het doneren werkt leg ik volgende blog graag aan jullie uit.

 

Geschreven door Charlotte Jagersma

 

afbeelding: Goddess Of Love by Tara Campbell

Sharing is caring!