Ondertussen is het een half jaar geleden dat we voor onze 3de icsi poging gingen. Vol goede moed en vol kracht. Maar het liep al snel terug verkeerd. Progesteron stond vrij snel te hoog. Dus geen verse terugplaatsing. Ik wist genoeg dit was terug een verloren poging. Helaas kreeg ik gelijk. 2de poging helemaal voor niets was geweest. Zelfs een verse terugplaatsing ging niet mogelijk zijn geweest.
Ik kon het niet meer aan ik zat er volledig doorheen. Ook omdat ik zo veel had gedaan en mijn lichaam hier echt goed op had voorbereid. Maar het mocht niet zijn.

Normaal gingen we geen pauze nemen en gewoon zo doordoen na de verplichte rustmaand. Maar dit liep anders uit. Arts was in verlof en ik zag het niet zitten om naar Gent te gaan voor de opstart. Dus werd het 2 maanden pauze. Ondertussen terug zelf op onderzoek gegaan hoe kan ik alles beter krijgen. En zo kwam ik terecht bij nieuwe therapeuten en hierdoor werd onze pauze plots voor ik het doorhad veel langer. Emoties zijn belangrijk in dit traject en er waren er veel die niet verwerkt waren. Nu ben ik er nog mee in gevecht. Maar het gaat al beter veel beter.

Na wat zo een probleem was om manlief van alles te overtuigen is dit mij ook gelukt. Hij neemt eindelijk vitaminen. Hij kijkt eindelijk ook naar zijn voeding. En dit vind ik positief. Zo positief dat ik een volgende icsi poging nog even wil uitstellen en kijken of iui mogelijk blijkt. Ik weet het van icsi naar iui met zo een slecht zaadkwaliteit het lijkt bijna onmogelijk. Maar toch hebben we hoop. Aan de andere kant is het ook heel beangstigend. Bang voor het resultaat. Stel dat er niets van verbetering plaats heeft gevonden. We zullen even moeten afwachten op het onderzoek en verder doen waar we mee bezig zijn.

Na het onderzoek zullen we een beter beeld hebben en kunnen we verder. Voor mij zou het een mooie tussenoplossing zijn om verder te kunnen. En dan kan ik op mijn tempo verder aan mijn emoties en eicelkwaliteit werken. Indien het nog niet gelukt is dan kunnen we erna onze 4de icsi poging overwegen. Nu hopen op een mooi resultaat. Zodat we weten hoe we verder kunnen.

Liefs
Stella

Sharing is caring!