De laatste week breekt aan in Spanje. Niet zwemmen, oppassen met eten en drinken en rustig aan doen. Maar bovenal genieten en ontspannen zijn. We vliegen terug naar Nederland en hebben nog een paar dagen een evenement waar we heen gaan. Tijdens een galadiner stuur ik mijn vlees terug omdat het te rauw is en drink ik gezellig niet alcoholische wijn mee, ik ga het nog wel leren waar op te letten.  De eerste week heb ik dus goede afleiding. Ik vind het wel moeilijk om rustig aan te doen en niet te veel van mijn lichaam te vergen. Soms ga ik toch even te ver en wordt door Frank teruggefloten.

Ik ga naar mijn werk en zit gelijk die maandag er al helemaal in, het worden drukke weken die in het vooruitzicht ligt. Ik mag vrijdag 19 augustus testen. Op een gegeven moment hou ik het niet meer, ik heb al dagen geen enkele symptomen meer dus ik ben zeer benieuwd. Woensdag doe ik in de avond een test. Hagelwit…..Frank is werken en komt pas ‘s nachts thuis. Ik word gek, vriendinnen stellen me een beetje gerust dat het nog wel kan aangezien ik in de avond testte en ook geen early predictor had gebruikt. Vrijdag doe ik nogmaals een test die mislukte. Op naar de bloedafnamepunt om bloed te laten nemen. Ik geef aan dat ik het graag vandaag (vrijdag) wil horen. Dan had ik een Cito aan moeten vragen (dacht dat dit alleen een toets was op de basisschool). Uhm nee niemand heeft dit verteld. Ze belt met de doktersassistente van de vervangende dokterspost, het blijkt een vriendin te zijn dus ze kijkt wat ze kan regelen. Nee urinetesten zijn veel beter doe die maar. Pfff geen speld tussen te krijgen. In de middag verdeeld mag ik gewoon weer eten en drinken, kan ik afbouwen van mijn medicijnen? Ik voel mij niet zwanger, ik weet het ook bijna maar weet het niet 100% zeker. Ik moet op die verdomde HCG test wachten. Ik bel met de vervangende doktersassistente. Nee mevrouw na het weekend heeft u pas uw uitslag. Huh wat een botte vrouw was dat. Ik hoop zo dat zij of haar dierbaren nooit in een fertiliteitstraject hoeft te zitten. In ieder geval heeft zij niet vooraan gestaan bij het uitdelen van een potje sympathie.

Zaterdag kijk ik in mijn elektronisch dossier en ik zie dat de uitslag er is……ik roep Frank erbij…….de HCG waarde is onder de 1, niet zwanger. De wereld valt onder onze voeten vandaan. Ik app met Alexia en ik mag stoppen met de medicatie. Wel moet ik de prednison af bouwen en ben dus nog wel anderhalve week bezig hiermee. Het is nu wachten op de doorbraak van mijn menstruatie.

De komende weken is het een rollercoaster van emoties. We hebben, als de embryo’s zich goed ontdooien, nog een aller allerlaatste kans. We gaan nu mijn lichaam in topconditie brengen voor de laatste poging. Ik ben begonnen met een fertiliteitscursus om lichaam, voeding en mentaal op een lijn te komen. Door ontwikkelingen op het werk van de laatste tijd en de teleurstellende uitslag in combinatie met de medicatie ben ik de afgelopen tijd toch best wel aangekomen. Op naar een gezonder lichaam en dan is het welkom embryo B en C.

After all life goes on.

Liefs,
Frank & Leontien

Sharing is caring!