Dit is het verhaal van Carlo en Lisette, die net als zovelen door middel van vruchtbaarheidsbehandelingen zwanger willen worden. Wat bijzonder is aan dit verhaal is dat het geschreven is door een man. Carlo beschrijft wat zij meemaken en waar ik naar op zoek was in dit boek is of mannen de medische molen en alles daar omheen anders ervaren dan vrouwen. Dit boek en de mening van mijn man bevestigen voor mij wat ik reeds vermoedde.
Carlo (30) wil eigenlijk geen kinderen maar Lisette (34) wel, een compromis op dit vlak bestaat niet. Het is ja of nee. Gelukkig voor Lisette went Carlo aan het idee en gaat hij dromen over het kindje dat zij gaan krijgen, een dochtertje want dat heeft hij besloten. Het wordt een dochtertje, Izar. Carlo en Lisette spreken van tevoren af dat zij niet meer dan 3 ivf-pogingen doen en wonder boven wonder raakt Lisette bij iedere poging zwanger. Helaas gaan de behandelingen ook gepaard met miskramen en een vroeggeboorte. Zwanger worden lijkt geen probleem maar zwanger zijn en blijven wel.
Mijn partner (man) en ik hebben nadat ik Izar gelezen heb uitvoerig gesproken over wat het verschil nou is tussen mannen en vrouwen in de MMM. Wij zijn tot de conclusie gekomen dat het qua gevoel niet zoveel verschilt, ook niet hoe we het ervaren. Waar wel een duidelijk verschil in zit (en natuurlijk geldt dit niet voor iedereen maar wel voor de meeste) is hoe we ermee omgaan. Mannen lijken praktischer, pragmatisch om te gaan met leed en verlies. Simpel gezegd stoppen zij het in een laadje, het is niet weg. Het ligt daar, dat weten deze mannen en daar laten ze het. Vrouwen hebben ook zo een laadje. Het verschil tussen man en vrouw is volgens ons dat vrouwen het bestaan en erkenning van dat laadje nodig hebben om verder te kunnen terwijl mannen verder kunnen en willen zodra ze het leed in dat laadje doen. Veel vrouwen (niet allemaal) hebben het nodig om het laadje regelmatig open te doen en het feit dat ze dat doen veelvuldig te bespreken. Het verwerken gaat anders en duurt langer. Voor geen van beiden verdwijnt het verdriet, het slijt niet, je leert ermee omgaan.
Izar is een aangrijpend boek, ik heb het gelezen met een lach en een traan. Wat ik erg goed vind is dat Carlo pijnlijke situaties grappig weet te omschrijven, je snapt gelijk wat hij bedoelt. Zo vergelijkt hij de reactie uit de omgeving met een scene uit de film “The Beach” waarin iemand gebeten wordt door een haai en wat de getuigen dan met hem doen. Voor degene die niet van lezen houdt; Carlo schrijft lekker ongeremd en gebruikt geen moeilijke woorden waardoor het voor iedereen toegankelijk is. Je hebt het boek bovendien zo uit want het telt maar 261 pagina’s.
Helaas heb ik dit keer maar 1 (recensie-)exemplaar gekregen en geen boeken om te verloten. Daarom nodig ik degene die dit boek (met één ezelsoor) wil hebben uit om je motivatie te mailen naar info@kinderwensbloggers.com en mij te beloven het door te sturen naar een volgende lotgenoot die het wil lezen. Hij verlaat dan mijn bibliotheek in de hoop dat anderen er iets van kunnen leren.
Wil je dit boek kopen? Klik op de afbeelding hieronder!
Liefs, Melany
Geef een reactie