God wat zal ik blij zijn als deze dagen voorbij zijn. Fake glimlachen en vragen negeren of met een lach beantwoorden. Alsof ze mij niets doen. Al die vragen of al de tips. Laten we vooral zwijgen over de tips…
Ieder jaar wens ik het zelfde, dit jaar gaat niet anders zijn als het vorige, of het jaar daarvoor. Of het jaar daarvoor…. Het lijk soms niet vooruit te gaan maar toch zijn we al meer dan 3 jaar verder. Maar we blijven hopen op ons kleine wondertje.
Ook blijf ik hopen op het feit dat mensen in mijn omgeving mij toch een beetje proberen te begrijpen. Begrijpen dat deze situatie niet oplost door er eventjes niet aan te denken. Of niet snappen dat ik mij het ene moment misschien keigoed voel en het andere plots niet meer. Vergeet niet dat ik niet enkel mentaal maar ook fysiek in een rollercoaster van emoties zit. En als je daar niet mee om kan, wel ja dan heb ik niets aan uw commentaar of aan uw tips.
Heel deze situatie is al moeilijk genoeg. Ieder jaar wens ik het zelfde, dit jaar gaat niet anders zijn.
Geef een reactie