Ik ben een pleegmama van 2 deugnieten en mijn blog gaat over de stap naar het pleegouderschap omdat we ongewenst kinderloos bleven. Met deze blog neem ik jullie graag mee in onze weg naar het pleegouderschap. Ben je geïnteresseerd in pleegouderschap? Ga naar deze Nederlandse of Belgische website van pleegzorgorganisaties.

Elk jaar in november steken de emoties hier wat extra de kop op. Het is nu eenmaal een maand van de vele herinneringen… De maand die we 7 jaar geleden vol spanning in gingen, vol verwachting van het oh zo belangrijke telefoontje van Pleegzorg Limburg. De maand waarin we elk jaar de verjaardag van ons Lotte vieren op 11 november. Altijd een fijne dag, maar waarop ik ook het dubbel gevoel waarneem bij mijn schoonmoeder die op diezelfde dag haar moeder verloor… Lotte heeft Bomma nooit gekend, maar ze kent wel de verhalen en gaat een paar keer per jaar een bloemetje of een knutselwerkje op het graf zetten. Ik vertel haar dan hoe bijzonder het is dat ze geboren werd op de dag dat Bomma stierf. Ik kan alleen maar hopen dat de komst van onze meid een beetje troost heeft gebracht in die moeilijke periode.

Ik herinner me veel details van die maand: met welke collega’s ik werkte op de dag dat we het telefoontje kregen dat er een kindje voor ons was, welke kleren ik droeg op het moment dat we haar voor het eerst zagen en niet te vergeten die eerste sneeuw waarmee die strenge winter dat jaar begon, veel sneeuw!

Met een gevoel van groot geluk denk ik terug aan de eerste autorit die we met zijn drietjes maakten, van het ziekenhuis waarin ze geboren werd naar ons huis waarin ze op zou groeien. Elk jaar in november ben ik ook blij en dankbaar dat pleegzorg ons een kans gaf in dit avontuur. Hierover schreef ik vorig jaar dit gedicht:

6 jaar geleden nog vol van verdriet,
kindjes krijgen lukte bij ons niet.
Achteraf weet ik: dit heeft zo moeten zijn, 
voor kindjes zorgen, het hoeven daarvoor niet ‘de mijne’ te zijn.

Weten dat je van betekenis bent… 
voor iemand die je nu door en door kent.           
Het ouderschap delen, is dat niet zwaar?
Soms wel, maar vaak ook mooi, eerlijk waar!
Een tekening van de oudste of van de jongste een kus, 
Op die momenten weet ik: Daarvoor doe je het dus. 

Wat toen een vloek leek, lijkt nu een zegen. 
Daar is de zon en weg is de regen! 
Na al die jaren heb ik maar van 1 ding spijt: 
Waarom twijfelden we nog al die tijd?

Liefs,

Lindsay

Deze blogger heeft een eigen site.

 

Sharing is caring!