Als jong meisje droomde ik van een groot gezin. Toen ik trouwde leek dat zo logisch. Het liep anders dan mijn gewenste ‘verwachting’. Als de dag van gisteren kan ik me de uitslag nog herinneren. Flinke misvorming van mijn baarmoeder en mijn ex sterk verminderd onvruchtbaar. Die dag ging ik een beetje dood.
Wat een verdriet!
Geen idee wat ik moest missen en toch viel ik in een zwart gat. Ik was boos op mijn lijf omdat het me in de steek liet. Mijn droom van een gezin viel ter plekke in duigen. Voor het eerst in mijn leven – ik was net 29 jaar – ging ik nadenken over de ‘echte’ zin van mijn leven. Wat heeft het leven voor nut als ik geen kinderen kan krijgen? Is dat niet de basis van ons bestaan? Als ik geen moeder wordt, wie moest ik dan worden?
De medische wereld gaf hoop. Het zou ‘mogelijk‘ zijn met kunstingrepen. Periodes van onderzoeken, hormonen, KI / IUI en IVF volgden. En natuurlijk wachten, testen, nog meer wachten, vele teleurstellingen en tegen beter weten in blijven hopen. Na 5 jaar medische mallemolen (MMM) viel het doek, nu bijna 20 jaar geleden. Dokters spraken over ICSI. Maar dat stond nog in de kinderschoenen en had veel haken en ogen. Wilde ik dit wel? Het was lichamelijk en mentaal zo’n slopend proces. Mijn huwelijk, seksleven, vrienden, werk, eigenlijk alles was voor altijd veranderd. Ik had behoefte aan rust, ik was op en wilde geen polonaise meer aan mijn lijf.
Samen hebben we de zwaarste beslissing ooit genomen: stoppen met de MMM.
Het was lichamelijk en mentaal zo’n slopend proces. Ons huwelijk, seksleven, eigenlijk alles was voor altijd veranderd. Ik had behoefte aan rust, ik was op, ik wilde geen polonaise meer aan mijn lijf. Die moeilijke keuze bracht verdriet en twijfels met zich mee, maar ook opluchting. De onzekerheid was over! Ik zou nooit moeder of oma worden.
Het was keihard en moeilijk te accepteren. Voor de buitenwereld hield ik me groot, maar het voelde alsof ik de rest van mijn leven nooit meer gelukkig zou kunnen zijn. Ik vulde de leegte met keihard werken, sporten en nooit stil zitten. Ik was op de vlucht en had mijn gevoel volledig uitgezet. 2 jaar na die moeilijke beslissing stortte ik in elkaar: burn-out en hernia. Voor de eerste keer in mijn leven zocht ik psychische hulp. Ik had geen keuze meer, ik kon het niet meer alleen oplossen.
Praten gaf steun, troost. Eindelijk begreep iemand mij.
Het was het begin om afscheid te nemen van mijn kinderwens en alle andere bagage in mijn rugzak, die spontaan mee open klapte. Langzaam gleed het verdriet, de pijn en emotionele spanningen van me af. Dat was de omslag om het roer om te gooien. Ik ging weer studeren. Ik kwam weer in beweging, ik ging weer lachen, was niet meer zo serieus en had ’s ochtends weer zin in de dag. Als ik nu in de spiegel kijk, zie ik weer mijn schoonheid i.p.v. mijn tekortkomingen. Ik heb weer ruimte voor andere dingen in mijn leven.
Kortom, ik koos weer voor mezelf. Sinds 10 jaar heb ik een eigen praktijk en steun ik vrouwen en stellen bij vruchtbaarheidsbehandelingen en in hun proces van ongewild kinderloos zijn. Het is mijn wens dat iedereen in een fertiliteitstraject vanuit ontspanning keuzes kan maken bij de dilemma’s die het met zich meebrengt. En het is ook mijn wens dat vrouwen en stellen die ongewenst kinderloos zijn weer volop kunnen genieten van hun leven zonder kinderen.
Herken je jezelf in mijn verhaal?
Nieuwsgierig wat mijn begeleiding voor jou kan betekenen?
Neem dan vrijblijvend contact op voor een gratis kennismakingsgesprek via skype. Alleen of samen met je partner. Dan kunnen we samen kijken waar je staat en wat je nodig hebt om je beter te voelen..
Deze eerste afspraak is altijd gratis. Jij ziet mij en ik zie jou. Ik vind het namelijk erg belangrijk dat wij samen een ‘klik’ hebben met elkaar, zodat jij in openheid en vertrouwen jouw verhaal met mij kunt delen. Na dit gesprek overleggen we samen welke hulp voor jou passend is en om hoeveel afspraken dit dan ongeveer zou gaan.
Geef een reactie