Ik vier vandaag Moederdag, ik krijg van mijn kinderen twee hele mooie zelfgemaakte cadeaus. En zelfs van mijn man heb ik dit jaar wat mogen ontvangen. Toch ben ik bewust dat er ergens moeders zijn waarbij er iets ontbreekt. Ik zie op Facebook een bericht voorbij komen, iets wat veel indruk op mij maakt. Het gaat over de moeders waarbij dit jaar dat zelfgemaakte cadeautje ontbreekt. Ook voel ik een brok in mijn keel. Ik vind het knap dat deze ongewenst kinderloze mama dit bericht deelt. Zal ik een reactie schrijven? Wat moet ik eronder zetten? Ik weet het niet. ,Ik denk aan je?’ Niet alleen aan deze mama, maar aan alle mama’s waarbij zwanger worden/zijn niet vanzelfsprekend is.
Ook vraag ik iedereen om open en eerlijk te zijn over dit onderwerp! Het maakt echt indruk! Fijn dat er een dag is waarbij er ook aandacht is voor stellen waarbij zwanger zijn soms bijna (on)mogelijk is. Dag van de kinderwens!
Ik heb mijn verhaal als eiceldonatrice al verteld, en ik zag gisteren een oproepje van iemand voorbij komen die een eiceldonatrice zoekt. Op dit moment kan ik zelf niet doneren, maar wat spreekt mijn gevoel. Wat zou ik haar graag willen helpen!
Zo wil ik ook mijn wensmama bedanken voor de fijne tijd die ik met haar heb mogen beleven. Bijzonder dat ik iemand de kans op vruchtbaarheid kan laten vergroten door in-mijn-ogen iets kleins te doen. Ik hoop dat er meer vrouwen kan inspireren om eicellen te doneren.
Ook wil ik nog wat kwijt aan alle mama’s (to be) over de hele wereld:
Wees niet bang om eerlijk te zijn over dit onderwerp, wees niet bang om te delen. Door openheid kan het taboe breken!
Liefs, Charlotte
Geef een reactie