Vandaag wil ik mee doen aan het respect betuigen aan vrouwen die ongewenst kinderloos zijn, net zoals ik. Ik wil jullie graag vertellen dat wij, ongewenst kinderloze vrouwen, heel erg sterk zijn en een dag als vandaag is dan echt killing. Je ´viert´ deze dag met een pijnlijk hart, een lege buik, en in mijn geval een gezicht vol onzuiverheden van weer een cyclus met clomid.. Dat dan weer wel.

Dus ik wil graag het taboe doorbreken en heel eerlijk vertellen dat dit gewoon een k*t dag is voor vrouwen die onvruchtbaar zijn. Je ziet overal, door kinderen gemaakte, Moederdag cadeaus voorbij komen van je vriendinnen. Je moet op visite bij je moeder/schoonmoeder waar allemaal neefjes en nichtjes zijn.. Het steekt gewoon heel erg, maar dat laat je niet zien ´want het is niet jou dag´. En ik vind dat dit veranderd moet worden. Wij zijn in ons hart namelijk allemaal moeders met een enorm moederhart. Of het nou voor je hondje of je kat is, of voor iets/iemand anders dat maakt niet uit. Ons moederhart bloed vandaag gewoon.

130 km/h

De eisprong is weer geweest, en ook al heb ik hem niet gevonden met een ovulatietest, ik heb hem weer gevoelt. En we hebben alles weer gedaan zoals het hoort. Ik voel me niet anders. Normaal gesproken voel ik al van alles, maar ik merk dat ik er door heen zit. En hierdoor geen hoop meer kan houden. Ik wacht het gewoon af, en als het niet lukt ik heb over een aantal dagen een afspraak bij de gyno en spreken we door of een operatie op zijn plek is. We zullen zien, maar ik verwacht weer een teleurstelling. Ofwel, geen zwangerschap. En ik zie er nu dus al helemaal tegen op..

Ik ben amper bijgekomen van de vorige teleurstelling waarbij ik had gedacht en gehoopt dat het raak zou zijn. En de nieuwe teleurstelling raast met 130 km/h op me af.

Huilen, huilen en nog eens huilen

Ik ben van nature al een erg emotioneel mens, en de hormonen die ik slik maken dat alleen maar erger. Ik vind het fijn dat ik emotioneel ben en dat ik van alles voel, en dat is ook een goed iets. Maar wanneer er zoveel verdrietige dingen gebeuren is het wel een minpuntje. Huilen, huilen, en nog eens huilen. Dat is hoe ik het doorkom, al het verdriet weg laten ´spoelen´ en tegelijkertijd veel praten met mijn vriend.

Ombuigen naar positief

Nou begon de blog misschien wel een beetje met een verdrietig onderwerp, maar voor de vrouwen die dit lezen. Ik sta vandaag voor mezelf stil voor wat ik wel heb. Laten we het negatieve om zetten in iets positiefs.

Ik ben dankbaar voor mijn hondje en mijn twee katten, die altijd komen knuffelen als ik door iets moeilijks heen ga.
Ik ben dankbaar dat mijn vriend zo ontzettend zijn best doet om er voor mij te zijn, en me echt laat voelen dat ik het niet alleen doe. En dat hij ook zijn emoties laat zien als het weer niet gelukt is.
Ik ben dankbaar voor de aarde, dat wij hier nogsteeds op mogen leven.. Ook al doen we niet altijd goed.
Ik ben dankbaar dat ik een groep gevonden heb met vrouwen met PCOS en daar steun uit kan halen.
Ik ben dankbaar voor het eitje wat mijn vriend net voor me gebakken heeft, omdat ik druk bezig ben met deze blog.
En ik ben vooral dankbaar dat de wetenschap zo ver is dat ze ons toch nog kunnen helpen met onze kinderloosheid. Terwijl dit 50 jaar geleden misschien een opgegeven zaak zou zijn.
Ik ben dankbaar voor nog heel veel andere dingen, waaronder mijn lieve vriendinnetjes.

Kort maar krachtig

Vandaag een wat kortere blog, omdat we het vandaag allemaal heel druk hebben. Toch wou ik even stil staan bij dit moment en deze gevoelens. Heel veel succes en sterkte vandaag, laten we er voor elkaar zijn!

Een fijne Moederdag, laten we met z´n allen een positieve vibe de wereld in sturen. Want positiviteit trek positiviteit aan!

Liefs, Kim

Sharing is caring!