Met opvallend gemak word mijn kindje geboren. Mijn volmaakte baby, waar ik zolang op heb gewacht! Blijdschap en adrenaline giert door mijn lijf… Ik koester het warme mooie lijfje in mijn handen, bewonder de volmaaktheid. Ik leg mijn mooie kindje tegen mijn borst… Dan ineens schiet het door mijn hoofd. Dit is niet echt, je droomt. De randjes van mijn droom beginnen af te brokkelen, voor mijn ogen veranderd mijn baby, mijn volmaakte kindje ineens in mijn kat, de kat klampt zich aan me vast, met scherpe nagels. Ik schreeuw…’ neeeeee , ik wil dit niet! ik wil niet wakker worden! Ik wil hier blijven, in mijn droom, waar het volmaakt was’. Ik word wakker, mijn droom trekt nog aan me, ik moet er uit….
Met blote voeten op de koude vloer doe ik een plas, heel alleen in het donker. De kou maakt me wakker. Mijn lief slaapt, ik huil alleen op de wc. Ik moet wakker worden, het was niet echt. Heel even voelde ik het geluk en de euforie maar zoals altijd was het een droom. Een hele fijne droom, dat wel… jammer genoeg moet ik altijd weer wakker worden, de werkelijkheid onder ogen zien. Ik ben niet zwanger, ik ben geen mama en ik word geen mama.
Ik moet mijn bed weer in, naast mijn warme lief. Hij slaapt en ik huil, ik huil hete tranen van wanhoop en woede. Waarom word ik geen moeder?! Het is 3 uur in de ochtend en mijn hoofd loopt vol. Rondwervelende gedachten….hopelijk val ik weer in slaap.
Weer word ik wakker, ik heb het koud en ik kan me niet bewegen. Ik heb mezelf helemaal vastgedraaid in het beddengoed 😉 Draaien en huilen werkt niet bevorderlijk voor mijn rust.
Waarom komt deze doom telkens terug? Ik weet dat ik geen kind ga krijgen. Vroeger dacht ik dat deze droom een voorspelling was, inmiddels weet ik beter… Maar waarom kan ik niet loslaten, waarom blijft mijn baby geboren worden?! Gek word ik er van, moet ik hoop houden? Geeft de kosmos mij deze droom als signaal? Moet ik nog niet opgeven, maar ik heb het al opgegeven!
Vandaag ga ik op kraambezoek, ik heb het lang uitgesteld… veel te lang. Het blijft moeilijk, gelukkig maakt de mama er een grapje van. Ze begrijpt me zo goed, gelukkig!
Nee, ik wacht niet tot je kindje loopt 😉 Het cadeautje ligt inderdaad al weken klaar, alleen ik was nog niet klaar.
Als ik slaap droom ik van jou, mijn lieve kindje en ik hoop dat ik nooit meer wakker word, dat ik mag blijven dromen en genieten van jou. Dat ik je moeder mag zijn en je op mag zien groeien. Volmaakt lief kind, je zit in mijn hart.
Liefs,
Bonsje
afbeelding kunstwerk: Lorenzo Quinn
8 september 2016 at 05:37
Heel verdrietig! Ik hoop zo dat je ooit je kindje in je armen mag sluiten, veel sterkte. Liefs
8 september 2016 at 15:56
dank je wel 🙂
9 september 2016 at 21:50
❤ … in gedachten bij jou … ❤