Vanmorgen vroeg opgestaan……vroeg voor een zondag welteverstaan.
Half zeven stonden we naast ons bed en even over achten waren we bij Annie en Bruno.
Ook vandaag gingen zij met de hond op keuring ergens in Brabant.
Het ligt in de bedoeling de hond te gaan laten dekken……..voor nageslacht te laten zorgen.
Wij zouden Mona en Madelief ophalen en met hen naar de Keukenhof gaan.
Nimmer daar geweest…..en dat terwijl het op een steenworp afstand ligt.
We werden door een vriendelijke dame ontvangen bij de hoofdingang.
Ze sprak ons aan en vroeg of de meisjes al konden lezen.
“De jongste begint en Mona kan het al best goed.”, zei ik haar.
Ze ging even naar binnen en pakte boekjes en potloodjes en gaf ons een speurtochtboekje in de handen.
We raakten aan de babbel en de meisjes gaven hun bekkie ook een gooi: “Ik heb ook nog een broer en een zus.”, kwam ineens uit het niets vanuit Mona.
“Ja, ik ook!”, zei Madelief.
Alleen dan al…..dan lig je toch in een deuk.
“Oh….dus jullie zijn niet even oud?”, vroeg de dame.
“Nee,”, zei Mona, “ik ben vijf en zij is vier”.
“En jullie zijn nu met papa hier?”
“Nee…..papa en mama zijn nu weg. Dit zijn gewoon Michel en Eise.”, ging Mona verder.
Ik voelde al aan m’n klompen dat dit gesprek een heel vreemde wending kon gaan krijgen dus ik brak in.
Uiteindelijk vertelde dame over haar bijzondere situatie; “Ik ben een alleenstaande moeder met acht jongens.”, vertelde ze.
We wensten elkaar een fijne dag……en dat is het zeker geworden.
Tussen de bloemen gelopen, lekker gewandeld, in de speeltuin geweest, suikerspin gegeten……ja, was een leuk dagje!
Geef een reactie