De teleurstelling als je ongesteld bent blijft. Ik merk dat ik lichamelijk meer uitgeput ben dan normaal. Ik heb veel ups-and-downs en probeer elke dag om uit bed te komen. Ik denk ook dat het komt omdat we weer richting de zomervakantie gaan. Ik heb om mijn werk veel gedaan en bijna geen vrij gehad. Ik tel de weken voor de vakantie nu echt af. Ook besef ik wel dat het allemaal even kut is zo. Jezelf elke dag uit bed sleuren is vermoeiend en daar moet ik mij maar aan toegeven. Dat is altijd wat er gezegd wordt toch? Laat het los of accepteer de situatie. Ik zou dat zo graag willen. Maar ben veel te koppig en te gevoelig. Hoe kan je iets accepteren wat je niet begrijpt? Ik moet hier een weg in vinden en ben druk aan het denken hoe.
Gisteren was ik met een vriendin naar een musical en hebben we veel gepraat en gelachen. Veel vrouwen zitten met dezelfde zorgen of dingen en dat is ook fijn. Je bent niet de enige die zich af en toe zo voelt. Ik moet (wil) veel meer gaan genieten en leuke dingen doen. Dan is dat maar afleiding zoeken, want de confrontatie aangaan heeft geen zin bij iets waar geen oplossing voor is. Dus kan ik het niet oplossen, dan moet ik het accepteren. Accepteren dat ik in deze situatie zit en ook dit voorbij gaat. Dus wederom note to self “geniet, drink niet te veel en ontspan”.
Geef een reactie