Ruim 3 jaar weet ik dat mijn grootste wens nooit uit zal komen en dat ik dus nooit moeder zal worden. Dat er nooit een klein meisje of jongetje mama tegen me zal zeggen. Nooit een klein handje mijn hand op zal zoeken. Nooit een 1e schooldag, nooit een slaapfeestje of een ander kinderfeestje. Nooit een losgeslagen puber die zich tegen me af zal zetten. Nooit een kind dat uit huis gaat en op kamers gaat wonen, waardoor ik achterblijf met een ‘leeg nest’. Nooit oma worden…
Maar dat ‘lege nest’ is er al….al héél lang.
Alweer ruim 21 jaar geleden besloten mijn toenmalige man en ik dat we er klaar voor waren en ging de pil de prullenbak in. In de 18 jaar die daarop volgden, ben ik zo’n 15 jaar bezig geweest om mijn grootste wens uit te laten komen. Binnen relaties, maar zelfs met een donor. Twee keer was het raak, maar beide keren liep het uit op een zeer pijnlijke miskraam.
En nu weet ik dus ruim 3 jaar dat ik dus écht ongewenst kinderloos zal blijven. Na mijn laatste miskraam (jan. 2014) ben ik in een diep dal terecht gekomen en hier ben ik met hard werken weer uit gekrabbeld. Ik kan nu gelukkig zeggen dat het goed met me gaat!
Natuurlijk is en blijft het een pijnpunt, maar dat mag ook! Ongewenst kinderloos ben je ten slotte voor altijd en dus neem je het de rest van je leven met je mee. Maar ik kan ook weer echt genieten! Genieten van de kleine (en grote) dingen van het leven. Ik kan zelfs genieten van de dingen die ik kan doen omdát ik geen kinderen heb. Natuurlijk had ik het graag anders gezien en heb ik er alles aan gedaan om dit ook voor elkaar te krijgen. En dat is het denk ik ook….ik heb er álles aan gedaan….meer kon ik niet doen. Dus maak ik er nu het beste van en geniet ik van wat er wél is!
Naast mijn vrijwilligerswerk bij de bieb, ben ik vorig jaar gestart met het samenstellen van een boek. En jee wat ben ik trots nu ik weet dat dit boek er aan het einde van de zomer ook écht gaat komen! Dat 26 mensen hun verhaal met me hebben willen delen en ik van al die verhalen (+ die van mezelf) een boek heb mogen samenstellen.
We zitten in de laatste fase nu en nog steeds vind ik het zó’n onwijs bijzonder gevoel dat ik weet dat er straks een boek zal zijn met zoveel prachtige en persoonlijke verhalen, met mijn naam op de cover.
Ik hoop zo dat dit boek mensen mag helpen, mensen mag inspireren, mensen mag laten inzien dat ze niet alleen zijn en mensen mag laten zien dat als de hoop voorbij is, er nog zoveel moois is…..
Er mag zeker meer aandacht komen voor ongewenste kinderloosheid! Dat is ook mijn doel met het boek en daarom steun ik ook de ‘Dag van de Kinderwens’!
Volg ons op facebook en internet.
Liefs,
Carla Beukers
Geef een reactie