Hallo allemaal! ♡

Hier dan mijn eerste blog.. wat vind ik dit spannend!

Mijn partner (J) en ik leerde elkaar 11 jaar geleden kennen, na een tijdje hebben we 10 jaar geleden echt gekozen voor elkaar en begon ons leven samen. Met dromen , een toekomst voor ons en zoveel liefde. We gingen na een poosje samenwonen, en eind 2012 maakte we de keuze om te stoppen met alles en het op zijn beloop te laten wanneer het ons gegund zou zijn. Nooit in geen 1000 jaar had ik het geloofd als iemand toen had verteld wat wij nu weten, door hebben gemaakt en hebben doorstaan.

Een zwangerschap bleef uit , dus eind 2013 zijn we bij de huisarts beland, die ons doorstuurde naar het JBZ. Onderzoeken, testen, alles leek prima in orde. We gingen voor de behandeling met clomid, om zo ook duidelijk mijn cyclus in beeld te hebben, zo gezegd zo gedaan.
Helaas na een half jaar bleek ook dit geen vruchten af te werpen , en richten we ons op verdere onderzoeken.

Juni 2014 kreeg ik een hsg met contravloeistof en een hsg met schuim. De reden daarvoor was dat we meededen aan verschillende onderzoeken, waaronder deze, voor verbetering van de behandelingen. In dit geval, voor minder pijn dus daar werken we graag aan mee! Ook hier was alles redelijk in orde, wel wat afwijking maar niks zorgelijks. Ook de schildklier bleek oké. De zwemmers meer dan prima, de bloedwaarden in orde … De stempel kwam “onverklaard verminderd vruchtbaar”.. en de wereld stond even stil.
We namen even een pauze en wisten dat de volgende stap geen makkelijke zou worden.. maar wij , wij twee .. kunnen de wereld aan!

En zo belanden we bij de iui behandeling.
Dit is een ontzettend intense tijd geweest, met veel verdriet, verlies en strijd.

Hierover in de volgende blog meer, voor nu bedankt voor het lezen ♡

Liefs,

Katja

Sharing is caring!