Onverklaarbaar verminderd vruchtbaar zoals ze die stempel in mn ziel branden.
Als een heet smeedijzer baande het dwars door me heen, dwars door mijn ziel!
Maar dat is niet het enige wat in mijn ziel brand.
Zoals velen die de “stempel” cq “littekens” met zich meedragen
dat brandende verlangen naar een kindje.
Zoveel jaren geleden begon bij mij de eierstokken rumba!
Dat gevoel.. dat verlangen naar een kindje!
Na 5 iui’s en 1 ivf poging met twee eicellen en helaas
geen bevruchting uitbehandeld in het ziekenhuis waar
ik bijna meubilair was van de fertiliteitsafdeling.
Wat deed dat zeer!
Nu op naar het buitenland… owww wat is dat spannend.
Alsof dit traject al niet spannend en slopend genoeg is.
Ja want de eierstokken rumba is nog lang niet ten einde.
Iedere maand weer dat dansje.. die rumba.. die salsa.
Heen en weer in je gevoel.
Ook al zat ik tussen twee behandelingen in.. stiekem hoop je dat…?
Is dit dan de maand? Is dit DE test?!
Hier geen positieve test. Niet deze maand..niet voor mij..
Zoals ik, ik ben, schrijf ik het van me af.
Het helpt door te gaan, op te krabbelen en vooruit te kijken.
Ik heb mijn schoenen aan getrokken..
Er een dubbele knup in gedaan
Ik zet het op een hollen, rennen, ik kan niet blijven staan.
Ik wil me verstoppen voor de angst de boosheid en de pijn.
De frustratie en de wanhoop die ook aanwezig zijn.
Dan bekruipt me een gedachte,
Eindigt de bloedlijn dan met mij?
Ik wil schreeuwen, ik wil huilen..
Ik wil een hij en ook een zij!
Ook al ben ik soms verslagen
Gewonnen geef ik me niet
Dan strik ik nogmaals mijn veters
En onderga dit intens verdriet.
Ik stop en ik sta stil, en knal er volop tegen aan!
Ik recht mijn rug, ik stamp mijn voeten
En besef… Ik ben blijven staan!
Geschreven door Sylvia
38 jaar, onverklaarbaar verminderd vruchtbaar
afbeelding “Deep in my soul – Latoday“
Geef een reactie