vruchtbaarheid
Toont alle 9 resultaten
-
Vruchtbaarheids Armbandje
€15.00 In winkelmand -
Children and Mothers
€2.95 In winkelmand -
Congratulations
€2.95 In winkelmand -
Enjoy the little things
€2.95 In winkelmand -
Gefeliciteerd
€2.95 In winkelmand -
Love science and babydust
€2.95 In winkelmand -
Never give up
€2.95 In winkelmand -
Never give up
€2.95 In winkelmand -
Wishing you lots of luck
€2.95 In winkelmand
8 november 2015 at 17:24
Mooi verwoord..
23 december 2015 at 11:03
Namens de schrijver dankjewel voor het compliment.
26 november 2015 at 06:53
Dankjewel zusje
1 december 2015 at 18:14
Hi, I desire to subscribe for this web site to obtain latest updates, therefore where can i do it please assist. ckeefkeefdbd
20 december 2015 at 12:27
Wat mooi omschreven en tegelijk een harde binnenkomer… maar mijn complimenten!
22 december 2015 at 12:47
Ik kreeg de tranen in mijn ogen toen ik je reisverhaal las. Knap geschreven, maar vooral zo herkenbaar!
Veel liefs!
23 december 2015 at 11:03
Namens de schrijver dankjewel Lien 🙂
5 januari 2016 at 23:04
Heel mooi geschreven! Helaas heel herkenbaar. Vooral dat je je bestemming zou bereiken als je maar ontspant en het minder hard wil. Dat is zo frustrerend om te horen, maar geeft zo feilloos weer hoe deze eenzame reis verloopt.
6 januari 2016 at 18:40
Heel mooi verwoord meisie ik vindt het echt knap dat je dit hebt opgeschreven. Voelt misschien ook als een opluchting nu je het van je af hebt geschreven.
knap dat jullie hebben besloten om het even los te laten en weer gewoon van elkaar te gaan genieten. Jullie wens wordt vast vervuld alleen is het blijkbaar nu de tijd nog niet.
Dikke knuffel, Anja
6 januari 2016 at 20:21
Wat een emotioneel verhaal! Brok in mijn keel, tranen prikken in mijn ogen.
Het eerste deel van je verhaal had het mijne kunnen zijn.
Ik had meer geluk met ICSI.
Wat verschrikkelijk! En wat sterk van je dat je nu bewust een pauze inlast!! Weer even Hendrik en Laura worden..!
Meis, ik blijf duimen voor geluk voor je! Dikke knuffel!!
7 januari 2016 at 18:53
Hi karin!
Naar he dat we weten hoe het voelt? Maar samen staan we sterk! En ook voor jullie wacht het geluk ergens om de hoek.
Heel veel liefs!
6 januari 2016 at 21:50
Lieve schat, fijn dat t gelukt is om je blog te schrijven. Met pijn in m’n hart lees ik t al te bekende verhaal en de tranen biggelen over m’n wangen. Weer voel ik jouw pijn en verdriet…
De hoop op een kindje krijgen is groot en ik gun jullie dat grote geluk, dit jaar misschien, wie weet?
Dikke kus, mama.
7 januari 2016 at 18:52
Hi lieve mama,
Wij hopen ook voor dit jaar.. stiekem moet dat toch gewoon lukken? We hebben al lang genoeg gewacht nu 😉
Kusjes
6 januari 2016 at 22:04
Hallo Laura en Hendrik,
Moedig en knap het bericht zo mooi te verwoorden. Hoop dat jullie er baat bij vinden dit allemaal te delen.
Is voor jullie en familie allemaal een emotionele tijd geweest met spanningen van blijdschap en teleurstelling. Vind het heel verstandig dat jullie een periode van rust gaan nemen. Wens jullie met alles veel wijsheid en geluk toe en natuurlijk in goede gezondheid. Jullie weten dat je een speciaal plekje in mijn hart hebben en jullie weten me te vinden als ik iets voor jullie kan beteken.
Heel veel liefs en succes vanaf deze kant met een dikke knuffel.
Eddie
7 januari 2016 at 18:51
Hi Eddie,
Dankje voor je lieve berichtje! Het was inderdaad een bewogen jaar en daarom echt even een stop erop. Even lekker genieten samen! Ofnouja samen, plus alle lieve dieren he 😉
Liefs
6 januari 2016 at 23:06
Wat mooi geschreven. En heel herkenbaar. Wij doen ook icsi en hadden na vier jaar eindelijk een positieve test. Met kerst is het met 5,5 weken misgegaan. We zijn er allebei kapot van. En hebben ook besloten om even een pauze in te lassen. Wat jij ook zegt er is rust nodig. Ik verlies me er ook in en ik wil mijn huwelijk niet op het spel zetten voor onze kinderwens. Hopelijk kunnen jullie je rust terug vinden alsook elkaar weer terugvinden. Heel veel sterkte en ik hoop voor jullie dat dat wondertje alsnog snel komt.
7 januari 2016 at 18:50
Hoop ik ook voor jullie Joyce! Ik duim onwijs hard!
7 januari 2016 at 13:22
Hi Anja,
Het voelt inderdaad goed, mensen bewust maken dat het niet altijd vanzelfsprekend is en hoeveel pijn er soms bij komt kijken.
Onze tijd komt, zeker, alleen wanneer is nog de vraag, en tot die tijd, hopen wij 🙂
Liefs, Laura
7 januari 2016 at 21:07
Dag Laura,
Ik bewonder je in je moed! De moed verliezen is toegelaten denk ik, voor even. Ik hoop dat je snel terug de Laura wordt die je wil zijn en kan genieten van alles en iedereen die je dierbaar is.
Liefs,
Ellen
7 januari 2016 at 23:18
Dag Ellen,
Wat een lief berichtje! Het gaat gelukkig al stukken beter, ik denk zelfs omdat ik het verdriet ook toegelaten heb.
Maar we hebben nog een lange weg te gaan, lekker genieten van elkaar en dan zien we dit jaar vanzelf wanneer we weer klaar zijn voor poging drie!
Heel lief, dankje!
Groetjes
8 januari 2016 at 00:48
Wat mooi geschreven, heb zelf het hele circus meegemaakt en na een drietal ivf behandelingen zijn we kinderloos gebleven, wel 2 x zwanger geweest maar ook 2 x miskraam, het is nu bijna 8 jaar geleden maat nog heb ik het soms moeilijk…. Wens je het beste toe
9 januari 2016 at 22:23
Dag wiepie,
Dat vind ik erg om te horen.. jeetje.. 🙁
Begrijpelijk dat je het er nog moeilijk mee hebt, het is toch een soort rouwproces waar je door heen gaat.
Neem de tijd, en probeer vooral van elkaar te houden, dat was en is de start van jullie onbeloonde kinderwens.
Heel veel liefs!
11 januari 2016 at 21:30
Mooi stuk, herken de gevoelens helemaal als manzijnde, wij hebben nog geen iui gehad eerst moet mijn partner afvallen. Volhouden he! Niet opgeven!
12 januari 2016 at 11:49
Ik heb baat gehad bij vitex agnus castus voor mijn menstruatiecyclus, deze was een tijdje helemaal los ik heb hem 2 maanden ingenomen en mijn cyclus was weer 28 dagen, fantastisch spul werkt voor mij dus goed maar wist niet dat het als een soort clomid werkte ga het dan toch maar weer innemen.
12 januari 2016 at 12:03
Leuk.. een speld in een hooiberg. Tegenwoordig willen mannen boven de 40 zijn niet meer aan kinderen beginnen.
5 september 2016 at 09:54
Dank voor je reactie, ik stuur je een e-mail!
20 januari 2016 at 10:13
Bedankt lieve dochter van mij voor jouw uitleg van alles wat je hierboven beschrijft.
Bedankt lieve dochter van mij voor je geduld.
Bedankt lieve dochter dat ik jou zo dicht bij me heb.
Bedankt lieve dochter dat jij mijn kind bent.
Mama. ?????????
20 januari 2016 at 10:40
Dikke kus lieve mama! En Ik leg het nog duizend keer uit mag dit nodig zijn 🙂
24 januari 2016 at 00:48
Duidelijk en stevig helder geschreven! Tis helemaal waar!
24 januari 2016 at 21:16
Dank Patricia!
24 januari 2016 at 19:53
Wauw super mooi en sterk omschreven.
Het zelf niet meegemaakt maar idd wist ik al wel dy er niet aan denken dus echt een no go was.
En nu ik dit lees is het me zelfs nog duidelijker hoe heftig dit allemaal is en dat allemaal voor 1 poging met zo ren lage kans.
Had al respect voor de stellen/vrouwen die dit deden maar nu alleen nog maar meer.
Sorry dat ik het zo zeg maar Ik ben nu nog blijer dat ik 3x heb mogen helpen via moeders voor moeders. Alleen wel schrikken dat er ook zelf betaald moet worden.
Maar blij dat mensen op deze manier elkaar kunnen helpen.
Heel veel sterkte en succes voor alle sterke dames out there!!!!
24 januari 2016 at 21:19
Dankjewel Kimmy! Ik dacht laat ik het eens uitgebreid omschrijven wat het werkelijk inhoud. Dat is gelukt.
24 januari 2016 at 21:37
Wauw mooi en goed beschreven !
Een soort gelijke foto had ik ooit ook gemaakt voor familie en vrienden
Ook met de dodelijkste opmerking liet ik de foto zien
Helaas is het bij ons niet gelukt en voor eigen verwerking de overgebleven medicatie terug gebracht
Jullie sterkte met de poging
Liefs tjitske
24 januari 2016 at 21:41
Zo een foto zegt alles. Jij ook sterkte Tjitske. <3
27 januari 2016 at 20:48
Wat een akelig , indrukwekkend verhaal meid! Vreselijk … Ik wens je voor de toekomst heel veel geluk.
30 januari 2016 at 15:55
Dank je wel Pjotr voor je berichtje.
Wij gaan zeker niet opgeven, Op het moment zijn we naar het volgende traject gegaan. Het IVF. Ik hoop dat jullie ook snel mogen beginnen en het geluk mogen ontvangen.
Mocht je eens je hart willen luchten of zoals wij mannen zeggen ”ff bijkletsen” 🙂 dan kun je me vinden op Facebook
2 februari 2016 at 16:08
Wat goed om te horen en super fijn voor jullie! Heel knap dat jullie doorgezet hebben en dat jullie verder (breed) zijn gaan zoeken. Suc 6!
6 februari 2016 at 11:01
Jeetje het is nogal wat ik wens jullie heel veel sterkte toe groeten Tamara
14 februari 2016 at 16:11
Ja het bekende verhaal; eerst een jaar ontpillen. Ergens snap ik dat ook wel maar als je uiteindelijk toch bij de gyn komt en die zegt tja zonder hulp gaat het niet lukken, dan denk je had ik nou maar eeder gegaan. Lekker cliché maar zo is het wel. Ik zeg niet dat er bij jou iets aan de hand is maar mijn moraal is; luister naar je eigen lichaam/gevoel. Laat je niet gek maken maar vertrouw wel op je eigen instinct. Natuurlijk kan je je soms laten leiden door emoties (ervaringsdeskundige helaas na x aantal jaar aan de hormonen en nog nix nada noppes) maar voelt iets gewoon niet oke ga op je strepen staan.
suc6!
17 februari 2016 at 11:46
Wat is edn intralipid infuus?
17 februari 2016 at 20:18
Sterkte meid ?
18 februari 2016 at 11:17
Tsja lieve schat, ook ik heb wel stomme dingen gezegd tegen jullie, omdat je er ook niet vanuit gaat dat het niet makkelijk voor jullie zou worden. Ik heb ook gezegd: denk aan andere dingen, verzet je zinnen, daarmee probeer je te helpen. Nu weet ik onderhand dat zoiets doodgewoon niet leuk is om te horen, ik zeg t ook nooit meer . Ik hoop dat jullie allemaal het grote geluk gaan krijgen ondanks alle pijn, moeite en akelige opmerkingen!
24 februari 2016 at 07:42
Knuffel meid. Geen makkelijke periode waar je door moet. Geef jezelf de tijd om verdrietig te zijn , om er daarna weer voor te gaan. X
24 februari 2016 at 14:56
Dankje Lotje. Dat is zeker waar.
25 februari 2016 at 16:36
Zo mooi!!! Ik voel net hetzelfde <3
25 februari 2016 at 17:25
Zo mooi geschreven. Zo veel herkenbare dingen. Zo zwaar voor jullie. Zo spijtig dat jullie dit mee moeten maken.
25 februari 2016 at 17:34
Indd!!
Erover praten (van beide kanten!) en er bekendheid aan geven, is de enige manier om ervoor te zorgen dat er in de toekomst minder ongemakkelijk over het onderwerp gepraat kan worden…
26 februari 2016 at 00:23
Precies dat probeer ik er mee te bereiken. Fijn dat meer mensen dit zouden willen.
25 februari 2016 at 17:40
Gedeeld trouwens, op verschillende plaatsen. ?
26 februari 2016 at 00:23
Super! Dank je wel!
25 februari 2016 at 23:32
Pfff wat mooi geschreven! Na jaren wachten met dezelfde wens als jij is onze droom uiteindelijk wel uitgekomen maar weet nog precies hoe het voelde dus leef met je mee! Hoop dat ook bij jou ooit nog een wonder mag gebeuren …. Knuffel
25 februari 2016 at 23:46
Helemaal mee eens!! Ik zal je bericht ook delen!!!
26 februari 2016 at 09:50
Helemaal mee eens! Hoe meer dit onder de aandacht komt hoe beter.
26 februari 2016 at 13:03
Heel mooi geschreven… geef niet op met al je kracht en moed. Er is hoop..Hoe lang het ook duurt. Wij hebben er 7 jaar over gedaan en 18 ivf pogingen in verschillende landen…en het is ons gelukt…
Het is ons gelukt in Düsseldorf daar kijken ze toch nog iets verder. Met bloedonderzoeken en prednison. ..
26 februari 2016 at 20:38
Jeetje dat is ook een lange heftige weg Wendy!
1 maart 2016 at 21:59
Ik ken je niet. En ik heb nooit hoeven doormaken wat jij doormaakt. Ik herken je pijn niet, maar als ik dit lees dan voel ik je pijn, je verdriet, je ongeloof, je machteloosheid. Verplaats je ongeboren kindje uit je hoofd naar je hart. Voed het in je ziel, koester het met je hart. En ik hoop van harte dat het jou en je kindje is gegund… Op een dag, wanneer je het niet meer verwacht en het toch mag gebeuren <3
2 maart 2016 at 18:39
Bedankt voor jullie lieve en mooie reacties. Ik hoop zeer binnenkort te gaan Bloggen. Ik wil in mijn blogs graag laten zien hoe ons leven nu is na het rouwproces. Een leven dat bestaat uit Veel liefde en geluk ?
3 maart 2016 at 15:31
Heel mooi geschreven. sterkte meid!
3 maart 2016 at 15:34
Dat is veel tegelijk. sterkte!
3 maart 2016 at 18:52
Zeer vereerd dat je een van mijn handgeschilderde decordoeken boven je artikel hebt gebruikt! Naamsvermelding was wel zo netjes geweest….
3 maart 2016 at 21:04
Beste Ria, mijn excuses. Vreemd want ik vraag aan iedereen toestemming. Groetjes, Melany
4 maart 2016 at 14:50
nou ik ben ook 46 jaar en toch blijft je wens toch Melany ook al heb je al een mooi wonder kind op deze aarde de wens blijft ik wens je veel sterkte met het zware verlies ik blijf het toch wensen hopen ondanks ik 46 jaar ben nauw en het is maar een getal je hebt veel liefde in je die je wil geven en verzorgen ik wens je beterschap en veel sterkte hoop en kracht toe met veel geluk xxx
4 maart 2016 at 20:54
Hoi Theresia, dank voor je reactie. Het is natuurlijk een persoonlijk gevoel en besluit. En idd is niets absoluut, misschien verander ik wel van gedachte tegen die tijd. Maar nu heb ik dat zo voor mezelf bedacht (niet voor anderen, die kunnen dat heel goed zelf bedenken ;-). Ik zal het altijd jammer blijven vinden dat het grote gezin dat ik voor ogen had er niet is gekomen. Liefs, Melany
4 maart 2016 at 22:45
Wat mooi geschreven! Dat je een kinderwens hebt, betekent niet dat er geen dagen zijn waarop het je niet goed uitkomt. Dat maakt de wens niet minder vurig. Ik wens je het allerbeste toe! Liefs
6 maart 2016 at 01:18
Leuk dat je ook blogt!
6 maart 2016 at 12:30
Waar staan jou blogs. .ff lezen 😉
6 maart 2016 at 12:28
Ik ga mee naar dat strand.. 😉
7 maart 2016 at 14:27
Mooi geschreven!
Ik wens je alle succes in de wereld.
Liefs
7 maart 2016 at 19:11
Dank je wel!
8 maart 2016 at 09:07
Heel veel succes!! En ik vind het knap dat je jezelf prikt hoor, hier lukt het nog steeds niet haha.
Ik duim voor een goeie ronde!
8 maart 2016 at 14:23
Dank je wel! Dat prikken blijft naar inderdaad..
8 maart 2016 at 12:10
Wat ontzettend verdrietig dat deze embryo niet bij jullie kon blijven.
Heel veel geluk met de toekomstige behandelingen. Hopelijk het zetje dat jullie nodig hebben. Ik duim!
10 maart 2016 at 08:02
Dank je wel Sharon voor je lieve reactie. We geven zeker niet op
9 maart 2016 at 15:06
Mooi geschreven en heel erg waar! Helaas kunnen wij onze omgeving en zo ook de overheid er niet van doordringen dat wij ook elke poging weer een klein beetje dood gaan van binnen.
9 maart 2016 at 16:13
Amen! IngeB. Ik hoopte al dat een lotgenoot precies dat zou benoemen in een reactie, dus zeer veel dank voor je reactie want zo is het precies! Elke mislukte poging, elke miskraam, elke teleurstelling binnen de fases van een poging kost ons een stukje van ons (verdere) leven, ons zelfvertrouwen, hoop en vertrouwen.
12 maart 2016 at 21:04
Waauw…..ik ben er stil van. Met alle kracht in mijn hart gun ik het zo erg! Dapper, liefdevol en moedig wat en hoe je schrijft. Ik hou van jou. ❤️
Kus Sam ?
15 maart 2016 at 00:35
mag ik me even voorstellen ik ben Hub en wil mij heel graag op geven voor Vrouwen met een Kinderwens.de keuze is jullie wat jullie zelf het liefst willen insemineren of op een andere wijze wat jullie het beste vinden ik doe het echt om jullie gelukkig te maken ik vraag hier alleen reiskosten vanwege openbaar vervoer vriendelijke groetjes Hub Kuypers
15 maart 2016 at 09:32
Hoi Hub,
Bedankt voor je reactie.
Onder rubriek lotgenoten vind je de stichting Meer dan gewenst, daar vind je oproepen en wie weet een match!
Groetjes,
Melany
16 maart 2016 at 22:57
Wat ontzettend spannend! En weer een onzekere tijd. Je zit in elk geval bij een goeie kliniek. Succes!!
19 maart 2016 at 10:45
Dank je wel Sharon 🙂
18 maart 2016 at 23:12
Hoi, ik vond je blog via Bloggers Unite NL op Facebook.
Mooi blog / artikel. Het is allemaal niet vanzelfsprekend nee.
Wij hebben er zelfs 4 jaar erover gedaan om in verwachting te raken. Net toen we besloten om eventueel te gaan ‘dokteren’, was het ineens raak. Inmiddels is onze zoon 9 (bijna 10). Ik heb God op mijn knieën bedankt.
18 maart 2016 at 23:34
Dank voor je reactie!
En jeetje, enig idee hoe dat kan? Er moet toch iets veranderd zijn, ik geloof niet in “ineens”.
Moeder Natuur weet t wel, maar ja die bewaard/bewaakt dit geheim heel goed.
18 maart 2016 at 23:42
Misschien waren we er eerst té veel mee bezig (eh in gedachten bedoel ik dan, niet de daad haha). God / het lot bepaald of en wanneer men kinderen krijgt…
19 maart 2016 at 00:04
ja te veel mee bezig… poeh… als het niet lukt ben je er altijd mee bezig.. geen ontsnappen aan… en als je er zelf niet aan denkt helpt je omgeving je er wel fijntjes aan herinneren.
19 maart 2016 at 11:24
Heel veel succes
23 maart 2016 at 08:10
Mooi Artikel! Ik doe het al langere tijd alles wassen met azijn alleen hield vaak 10 minuten aan. Zal nu 20 gaan aanhouden. Mijn arts was trouwens erg verbaasd toen ik haar hierover vertelde… Die leren niets over voeding zo zonde!
23 maart 2016 at 13:00
Dank je Liza! Was dat een huisarts of een gynaecoloog? Mijn gynaecoloog zei dat hij maar 1 college heeft gehad over voeding en leefstijl kan je nagaan! Hij zei dat hij niets weet van voeding. Ik vind het kwalijk dat dit zo is maar aan de andere kant ben ik blij dat hij dit dus niet naar het land der fabelen wijst, zoals sommige artsen wel doen.
23 maart 2016 at 19:31
Kanjer. .. mooi geschreven. Heel veel succes. … ❤❤❤
24 maart 2016 at 13:12
Heel veel.succes
24 maart 2016 at 16:02
Dankjewel, we go for it.
25 maart 2016 at 08:35
Hoi lieverd, wat een super verhaal. Wat een vechtlust!! Bewonderenswaardig!! Nu weet ik jouw grote WHY! Je kan het. Dikke knuffel Annemarie!! ??
26 maart 2016 at 22:34
WAUWWW!!! Wat een mooie verhaal. Ik ben ook gelovig en ik hoop ook echt op een wonder bij ons. Maar soms valt het zo zwaar. Geniet van je zwangerschap
27 maart 2016 at 10:13
Er komt zeker ook een wonder voor je ik zat 16 jaar erop te wachten wanneer ik het niet verwacht had heeft ons God een wonder voor me gedaan als hij het voor mijn kunt doen kan hij het voor jou ook doen maar je moet elke dag tot hem spreken als het moet ook gewoon huilen want hij heeft ons belooft dat hij met ons zou zijn in elke situatie amen blijft erin geloven ❤
26 maart 2016 at 23:38
Amen, God maakt al het onmogelijke mogelijk??!
Gefeliciteerd en geniet met volle teugen van het moois wat de Here je geschonken heeft.
27 maart 2016 at 10:20
Dankje wel ik zou zeker ervan genieten amen zoals je het zegt God maakt al het onmogelijke tot mogelijk als je erin gelooft en blijft geloven wat er ook gebeurt welke tegenslagen in je leven voor komt blijft sterk laat God het voor je uitvechten
27 maart 2016 at 07:45
Lieve Larissa,
Wat een wonder! Ik weet precies hoe je jezelf voelt! Na een traject van 7 jaar en de woorden onvruchtbaar ben ik nu natuurlijk zwanger… Blijkbaar is er toch een Zieltje wat zich dolgraag bij ons wil voegen!
Geniet ervan! Ik snap dat het moeilijk is voor je… Ons lukt het nog steeds niets. Het ongeloof overheerst nog steeds!
Fijne Pasen!
27 maart 2016 at 10:01
Lieve J.
Dankjewel! Bedankt voor je reactie.
Ik zou je willen ook je verhaal te doen.
Dat kan via info@kinderwensbloggers.com
Fijne Paas toegewenst!
27 maart 2016 at 13:37
Dankje wel sgat voor de lieve mooie worden van je ❤ blijkbaar wel zoals je zeg er is een lieve zieltje die toch bij ons wil zijn totaal onverwacht maar heel welkom helaas kan ik nog niet ervan genieten omdat ik heel misselijk ben pijn hier en daar maar ik hoop dat alle kwaaltje binnenkort weggaat stiekem durf ik nog niet te genieten want ik moet het nog effe beseffen dat het toch zo is ik wens je ook fijne zwangerschap dat we binnenkort ons kleine mag verwelkomen ?
Fijne passen ?
27 maart 2016 at 12:03
Geniet van je zwangerschap, ik duim voor jou dat je tegen het einde van het jaar je babytje in je armen kan sluiten.
Zelf denk ik ook vaak ‘waarom wil die van hierboven mij niet helpen’, ik heb al zo vaak een kaars doen branden…maar positief blijven is gewoon de beste oplossing. Ik geloof dat het voor mij ook wel eens zal lukken, dat er ook wel een ‘zieltje’ klaarzit om bij mij te nestelen, ook al is het soms moeilijk te geloven na al die negatieve zwangerschapstesten. Het is niet gemakkelijk, zeker niet net na je het negatieve nieuws kreeg, maar telkens ik opnieuw een ivf-poging start krijg ik weer een beetje hoop …
27 maart 2016 at 13:09
gefeliciteerd met je zwangerschap! bedankt voor het delen van je verhaal 🙂
27 maart 2016 at 19:00
Wat geweldig nieuws, gefeliciteerd. En het lijkt me een fijn gevoel dat je zo goed onder controle staat. Ja het is een wonder, en toch geloof ik niet in god. Want als ik daarin zou geloven snap ik niet waarom ze kindjes dood laten gaan.
27 maart 2016 at 23:06
Yes!! Gefeliciteerd! 😀
28 maart 2016 at 09:31
Heel herkenbaar
28 maart 2016 at 09:38
Heel herkenbaar. Ooit zwanger geweest van een cryo. Op dat moment alle klachten die horen bij een zwangerschap. Toen het mis ging verdwenen alle klachten binnen een aantal uren.
Nu naar het afsluiten van ons traject natuurlijk zwanger. Dit zonder ook maar één zwangerschapskwaaltje.
Gekozen om toch maar te testen toen ik 10 dagen over tijd was… Helemaal verbaasd. Wat zou ik graag kwaaltjes hebben, zodat ik weet dat het goed zit. Nu alleen regelmatige menstruatie achtige krampen!
28 maart 2016 at 09:58
Jee wat een verhaal. Heftig zeg! En een mega wonder dat jullie toch een kindje hebben gekregen
28 maart 2016 at 13:20
Slik meid het is jullie heel erg gegunt. .wat een wondertje
29 maart 2016 at 07:47
Wie is deze mevrouw? Hoe vinden we haar?
30 maart 2016 at 08:18
Hetzelfde als hier afgelopen week. Hier lijkt het goed te gaan. Gun ik jou ook!! Sterkte beide
31 maart 2016 at 19:37
Heb het op de voet gevolgd!!was exht schrikken.. gelukkig gaat het weer beter met je..
1 april 2016 at 09:10
Spannende tijd… Ik duim voor een goed verloop. hopelijk gaat het lukken en hoef je geen definitief afscheid te nemen…
1 april 2016 at 09:21
Dankjewel Sharon. Ik hoop het ook, een 2e wonder….
1 april 2016 at 19:40
Om te janken. Die van mij is 4 en begrijpt nog niet zo goed waarom zij geen zusje krijgt…elk huisje zijn kruisje helaas
1 april 2016 at 22:03
🙁
1 april 2016 at 22:47
Ohh lieve kind. Voel zo wat je bedoeld.. mijn dochter van 10 vraagt steeds waarom krijg ik niu geen broertje of zusje..iedereen bij ons io school heeft het wel. 🙁
2 april 2016 at 08:59
Heel bekend..we gaan voor goeie kansen..ik blijf je volgen.. 😉
2 april 2016 at 11:37
En wat dacht je van de tijds druk die er achter ligt… Mijn man mag gelukkig het potje thuis vullen. Maar je staat wel op tijd aangezien je een afspraak in het ziekenhuis hebt. Dat brengt een hoop stress mee voor de man, waardoor het nog lastiger is om te presteren. Dit hebben we 1 keer echt mee gemaakt, het lukte hem niet en toen moest ik bellen. Maar de afdeling was op dat tijdstip niet bereikbaar dus via een omweg ze proberen te bereiken. Nou dat is best gênant om te vertellen waarom je later op je afspraak komt. Dus wij vrouwen hebben het niet makkelijk maar ook de man niet als het potje gevuld moet worden.
2 april 2016 at 11:43
een rotweek voor een mooi resultaat, laten we daarop hopen 😉
2 april 2016 at 16:26
Als je lang genoeg in het traject zit wen je er wel aan. Nee het blijft vervelend, steeds het gevoel hebben zwanger te zijn en dan gewoon gaan vloeien. Maar er komt een dag dat al dit de moeite waard is geweest. Hopelijk is het deze ronde voor jou het al waard geweest.
4 april 2016 at 12:18
Mooi geschreven
6 april 2016 at 07:07
Ontzettend verdrietig en heftig!
7 april 2016 at 07:49
Hey meis
Heel veel sterkte. Ik weet er alles van. Onze een na laatste was ik ook zwanger, maar alleen een vruchtzakje.
En de laatste pakte helemaal niet. En we zijn door onze ivf pogingen heen.?
We proberen positief te blijven maar is zo moeilijk. Sterkte meis en blijf met elkaar praten. Liefs Yésenia
7 april 2016 at 07:52
Ontzettend verdrietig, heel veel sterkte!!!!
7 april 2016 at 15:24
Lieve Melany,
Mooi geschreven en je bent zo oud als dat je je voelt. Je bent een super leuk mens ook als je 46 bent 😉
De dag dat je ongesteld word blijft gewoon rot. Sterkte en hele dikke knuffel. XOXOX
7 april 2016 at 19:41
Dankjewel X
7 april 2016 at 15:34
😉
7 april 2016 at 19:41
😉
7 april 2016 at 16:17
Heel veel sterkte meid
9 april 2016 at 19:33
Een miskraam is echt heel verdrietig. Bij mijn eerste miskraam, was er ook alleen maar een vruchtzakje gezien. Die was gewoon leeg. Bij mijn 2e miskraam heb ik nog wel even een kloppend hartje gezien. Maar voor mij voelt het niet alsof ik een kindje ben verloren. Neem rustig de tijd om dit te boven te komen, sterkte ermee.
9 april 2016 at 19:35
Erg mooi dit
9 april 2016 at 19:39
Heel veel succes in het traject, hopelijk hebben jullie binnenkort goed nieuws te vertellen.
9 april 2016 at 19:44
Ik weet niet of die bij elke moeder is hoor. Dat je zorgen hebt om je kind ja oke, maar wat jij ervaart gaat verder dan de gemiddelde moeder. Toen Daan geboren was heb ik dit echt niet ervaren, zelfs terwijl we wisten dat het mis kon gaan. Maar nu ik een kindje verloren ben, ben ik wel heel bang dat ik zo,n overbezorgde moeder ga worden met ons hopelijk tweede kindje.
9 april 2016 at 21:14
Ik denk t ook dat ik wat voorzichtiger ben dan de gemiddelde moeder en ik denk dat jou dat ook zal gebeuren. Je bent gewoon alerter denk ik omdat je je bewust bent al voor je zwanger raakt dat je “wat” te verliezen hebt.
9 april 2016 at 21:03
Hey lieve Melany, mijn ‘wachttijd’ was slechts een vierde van de jouwe, en als mijn dochter 18 maand zal zijn zou ik er ‘over’ moeten zijn… Maar de herinneringen aan de tocht die ieder van ons aflegden (hoe lang of kort die ook is) kan je nooit helemaal vergeten geloof ik. Toen ‘Zij’ (met hoofdletter!) geboren werd had ik de eerste maanden ook een ongelooflijke angst dat er haar iets zou overkomen. Veel moeders – zoniet alle- hebben dit, dus het ligt denk ik niet helemaal aan de mmm, en toch geloof ik dat het anders is. Ik had het gevoel dat ‘ze’ haar terug gingen afnemen, alsof ik dit geluk niet verdiende, alsof ik niet kon geloven dat ze er eindelijk was! (de zwangerschap en de bevalling zelf was ook nog behoorlijk ‘spannend’ geweest). Nu geloof ik het, zijn er zelfs dagen dat ik ‘oef’ denk als ze zich eindelijk tot slaap heeft laten verleiden… Hopelijk komt er voor jou ook een dag dat het ‘makkelijker’ wordt. Als je één derde zou nemen ipv de helft ben je er bijna van af! 😉
9 april 2016 at 21:18
Hoi CMA, dank voor je reactie. Ik denk ook dat ‘wij’ het wat heftiger ervaren. Zij (met hoofdletter hihi) is maar een geluksvogel hahaha. En wij zeggen het ook nog steeds wekelijks dat wij het maar niet kunnen geloven dat hij er is. Ik geniet wel hoor! Maar de angst op sommige momenten pfffft. Of als ik erover droom dan voel ik me echt de hele dag rot. Ik teken voor een 3e 😉
11 april 2016 at 07:36
Wat onzettend herkenbaar geschreven, vervang vriend in man en maak van 8 jaar 6 jaar en mijn verhaal heb ik net gelezen?.
Groetjes Claudia
13 april 2016 at 16:37
Het is niet leuk, dat jullie ook al zo lang bezig zijn, maar wel fijn te lezen dat je zo’n fijne relatie hebt met je man Claudia. Bedankt voor je reactie en heel veel succes met jullie traject.
Liefs
15 april 2016 at 20:30
Moeilijk zo,n traject door te gaan… Maar gelukkig besef je dat je niet de enige bent, hoe frustrerend het ook is. Wij mochten gelukkig gelijk met IUI beginnen, jammer dat het bij jullie niet mocht. Ik hoop voor je dat er toch nog de mogelijkheid is om hiermee te beginnen met een goed resultaat.
17 april 2016 at 18:17
Hoi Debbie,
Frustrerend is het zeker?,bij jullie is de IUI dus gelaagd? En hoe vond je dat traject? Wij starten over ongeveer 2 weken met IUI. Ze gaan daar mee ook kijken of de hormonen goed reageren op mijn lichaam…als dat niet zo is kunnen ze helaas niet zoveel meer. Spannende tijd komt er aan,we hopen en duimen voor het beste.
15 april 2016 at 23:58
Hallo.
Eerst en vooral het is heel frustrerend telkens opnieuw dat bang afwachten.
Ondertussen ben ikzelf ook al 7 jaar met die kinderwens.
Ben al in verschillende ziekenhuizen geweest voor donormateriaal aan te vragen en kreeg niets toegestemd.
Hopelijk lukt er iets bij jullie.
Grts
17 april 2016 at 18:21
Hoi Virginia,
Het steeds maar wachten is idd erg zwaar.
Jeetje 7 jaar klinkt ook erg heftig, het donor matriaal is idd erg schaars…ik wilde ook naar een ander ziekenhuis maar alleen Amsterdam werkt er mee. Zit je op dit moment nog in een traject?
Ja ik hoop ook dat er nog iets mogelijk is voor ons,laten we duimen dat de hormonen aanslaan en de IUI poging slaagt.
17 april 2016 at 12:34
‘Grappig’ dat je nu juist een ‘Ed’ noemt.
Ed Houben is een Nederlandse spermadonor die al meer dan 100 kinderen heeft gevaderd door zijn zaad te doneren. En ja, dat gaat altijd op de ‘natuurlijke’ manier, want dat wil Ed het liefst! Bizar. Zag hem laatst weer in een tv-programma, de partners wachten dan gewoon in de huiskamer, of, erger nog, zitten er gewoon bij in de slaapkamer waar de magic happens!
Maar even zonder gekheid, ik snap je verontwaardiging wel. Maar je moet je maar bedenken dat het pure onwetendheid is. Of waarschijnlijker, pure domheid.
22 mei 2016 at 14:11
Haha, lees dit nu pas, bestaat er een Ed? Wow… Nooit geweten, maar dit geeft het toch weer een extra laag, gratis en voor niks.
Groetjes! Vanessa
18 april 2016 at 21:32
Hoi,
Ik heb ook pcos, ik ben 29 jaar en sinds 2009 al bezig! En heb nog heel veel hoop!
22 april 2016 at 20:45
Hoi! Welke behandelingen heb jij al gehad? Wat een lange tijd zeg.. Waar ben je nu mee bezig?
18 april 2016 at 22:01
Hoi hoi,
Ik heb ook pcos. Sinds 2010 bezig. 3* en een dochter rijker. Heel veel succes
19 april 2016 at 07:09
Ik heb ook pcos ben 32 en zit al 4 jaar in de medische molen.
Tot nu toe zonder succes. Maar ook ik blijf hopen.
Heel veel succes
19 april 2016 at 08:49
Hoi ik wil je even een hart onder de riem steken. ik heb ook pcos en mijn man had heel slecht zaad. Dus wij hadden het dubbelop. 3e keer icsi (daarvoor ook nog paar keer iui) zijn wij zwanger geworden van 2 jongens. Die nu al bijna 2 zijn. Dus geef de moed niet op en blijf hoop houden! ik wens jullie veel kracht en sterkte in dit proces.
19 april 2016 at 09:04
Hoi, fijn weer een nieuwe blogger erbij.
19 april 2016 at 20:37
Hier ook pcos! Na 2,5 jaar kwam ons wens eindelijk uit en genieten we nu van een dreumes van 19 maanden <3
24 april 2016 at 09:08
Ik herken je gevoel van wachten helemaal,vreselijk frustrerend ?. Wij zijn al bijna vier jaar in de medische molen waar we zowat alleen maar te maken hebben met wachten en n
24 april 2016 at 09:08
En nog eens wachten……
Veel sterkte met alles.
Groetjes
28 april 2016 at 20:47
2x gehad..gelukkig alles goed..bedankt voor de info
1 mei 2016 at 10:05
Vandaag is het moederdag voor moeders die een kindje moeten missen… maar voor mij vind ik het geen speciale dag. Daar gebruik ik zijn verjaardag wel voor. Maar wat heerlijk dat je nu moederdag kan vieren.
2 mei 2016 at 22:10
Dankjewel Debbie. Het is fijn het te mogen vieren, ik ben dankbaar.
1 mei 2016 at 13:40
Het doet pijn veel pijn om geen moeder te zijn op deze aarde mijn prinsje is in de hemel zou 12 jaar zijn geworden 21 mei voor mij geen ontbijt op bed met een mooie tekening alleen maar een herinnering van verdriet en een groot gemis van mij zoon Angelo en me afvraag wat zou ik voor moois gehad hebben nu alleen een herinnering van gerommel in mij buik en een geluid van jou hartje en twee echo foto’s dat is mijn moederdag enkel een mooie herinneringen
2 mei 2016 at 22:11
Dat spijt me zo Theresia. Kon ik maar iets voor je doen. X
1 mei 2016 at 18:50
Na onvruchtbaarheid is uiteindelijk op moederdag mijn 1e zwangerschap begonnen!! Ik was weer niet zwanger en had zooo gehoopt op een positieve test op moederdag. Helaas was dit niet zo… echter tellen ze de 1e dag van de menstruatie als de 1e dag van de cyclus. Die cyclus raakte ik zwanger… een jaar later vierde ik trots mijn 1e moederdag <3
2 mei 2016 at 22:12
Van harte gefeliciteerd. Zorg goed voor jezelf en je kindje!
2 mei 2016 at 10:15
Ik kan me voorstellen dat het heel erg confronterend is. Goed dat je er aandacht aan besteedt!
2 mei 2016 at 22:06
Dankjewel Malou. Het gaat om bewustwording idd. Moederdag kunnen vieren is fijn.
4 mei 2016 at 20:52
Serieus aan gedacht….mooi om de blo te lezen
4 mei 2016 at 21:01
Bedankt voor je compliment.
Als je erover wilt praten dan kan je me via info@kinderwensbloggers.com bereiken. Dan bellen we een keertje. Succes met het verwezenlijken van je kinderwens Sabine.
4 mei 2016 at 21:02
Ik zag dit levenslicht bij onze terugplaatsing. Zo bijzonder, want jij was de eerste die dit vonkje ons levenslicht noemde. Helaas is het bij het lichtje gebleven en is de embryo niet blijven zitten…maar het was prachtig en bijzonder om te zien
4 mei 2016 at 21:04
Lieve Mabel, ik krijg altijd een brok in mijn keel van jouw verhaal. Ik hoop zo dat het komende levenslichtje bij je blijft. Zoals je hebt kunnen lezen is Zinc dus wel een heel belangrijk mineraal. X
17 mei 2016 at 09:44
Wat ontzettend heftig. Heel veel sterkte!
18 mei 2016 at 00:44
Dank je wel!
20 mei 2016 at 19:32
You go Patricia! Vind je blog erg inspirerend als oudere (bijna 40 )wannabe moeder! Ga voor je duimen
29 mei 2016 at 12:01
Ik heb heel veel herkeningspunten. Ook 2 jaar bezig, ook aan het begin van de eerste ivf. iui mochten we niet doen. Ik heb endometriose graad 4. Vooral het stukje van jezelf verliezen en niet meer leven is zo herkenbaar. Ik hoor mezelf dagelijks zeggen dat ik het echt niet meer weet. Ik geniet nergens meer van. Ik twijfel aan mezelf of ik nog wel leuk ben, lief ben, mooi ben en ga zo maar verder. En het voelt alsof niemand snapt hoe het is. Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar misschien is het fijn om te weten dat je niet de enige bent en ik je echt begrijp
29 mei 2016 at 19:09
Hey Dewi,
Lief je reactie. Die gevoelens zijn ons allemaal wel bekend. Doe jij therapie? Soms is dat wel raadzaam.
En doe je het endometriosedieet?
Groetjes, Melany
31 mei 2016 at 20:08
Heel veel succes en sterkte! Hopelijk helpt het allemaal ? ik ben inmiddels uitbehandeld….
31 mei 2016 at 20:50
Dank je wel…welke behandelingen heb je gehad? Groetjes patricia
31 mei 2016 at 20:52
Hopelijk helpt het je! Ik ben in ieder geval erg nieuwsgierig geworden en vroeg mij af of je ook een adresje voor mij hebt? Acupunctuur werkte bij mij niet. Ik heb graad 4 endometriose en hopelijk is dat wat jij hebt gedaan ietsiepietsie beter.
1 juni 2016 at 11:17
Heel veel succes!!
1 juni 2016 at 15:43
Sterk en moedig van je Richard om je verhaal zo open te delen. Je vastberadenheid om je doel te halen is je allergrootste kracht: jij wordt papa!
1 juni 2016 at 16:20
Hoi,
graag het adres of naam. Zou dit ook wel eens willen proberen.
3 juni 2016 at 06:38
Ik geloof er heel erg in..om me heen blijven meerdere dames zwanger na AH. Was de tp met een blasto trouwens?
3 juni 2016 at 13:24
Ik ook. Moet ik opzoeken.
3 juni 2016 at 16:19
Bij nij geertgen in elsendorp doen ze dit ook. Wel tot de embryo max 3 dagen oud is. Daarna nemen ze het risico niet. Tot 3 dagen zit er geen risico aan en is het een hele simpele handeling voor ze.
Helaas heeft het hier niet gewerkt maar ik bleek een immuun probleem te hebben.
3 juni 2016 at 19:42
Dankje Sharon. Ik ook….
7 juni 2016 at 05:43
goeiemorgen mijn naam is bertina deij-henraath
ik ben getrouwd met angelo deij
we hebben twee zoontjes van 6 en 9 jaar
maar we willen graag nog een derde kindje erbij
om de leegte in huis op te vullen
omdat onze zoontjes in een pleeggezin zijn geplaats
de 1ste was terecht want toen ging het tussen mijn man en mij niet zo best
de rede daar praat ik verder liever niet over
maar de 2de was onterecht want toen ging het weer beter tussen ons maar mijn man is onder dwang gezet om zijn eigen te laten helpen en mijn mijn heeft daardoor in een diepe depressie gezeten want hij wilde dat helemaal niet aangezien we nog een derde kindje wilden want we hebben inmiddels weer alles op de rails en we hebben ons leven gebeterd en we hebben geen schulden meer en we hebben een nieuw leven opgebouwd
maar de leegte willen we weer opvullen in huis
7 juni 2016 at 13:32
Hoi Bertina, wat vreselijk moet dat zijn om je kind niet bij je te hebben. Ik hoop dat jullie gezin snel herenigd wordt. Sterkte, Melany
7 juni 2016 at 06:05
<3 zo blij voor jullie eh meid. X
9 juni 2016 at 18:47
Bedankt Lotje x
7 juni 2016 at 07:17
Van harte gefeliciteerd! Probeer te genieten hoe moeilijk dat ook is. We zijn naar een traject van 7 jaar en de diagnose onvruchtbaar op een natuurlijke manier zwanger geworden…
Eerst overheerste de ongeloof, toen de onzekerheid, toen…. Ik ben 16 weken en iedere dag vind ik voor mijzelf een reden om onzeker te zijn en te blijven…
Hoe is het mogelijk? Het was ons toch niet gegund?!!
Heel heel heel veel plezier met je zwangerschap. Geniet ervan! Dikke knuffel
7 juni 2016 at 13:31
Beste anoniem, zou je mij een email willen sturen ajb? info@kinderwensbloggers.com groetjes van Melany
8 juni 2016 at 13:38
Dank je.
9 juni 2016 at 14:23
Beste Nathalie,
Wat fijn dat alles goed is gekomen. GEFELICITEERD voor jullie beide.
Je hebt me gegrepen met jouw verhaal. Ik was zelf 12/13 jaar toen ik last had van opvliegers en andere kwaaltjes. De arts wilde dit even uitstellen totdat ik wat ouder was. Toen ik 16 jaar werd en talloze onderzoeken had gehad, werd er POF geconstateerd. Kinderwens was er nog niet.
Inmiddels getrouwd met een prachtige, lieve vent. Samen staan we op een punt dat we ons gezinnetje willen uitbreiden. Hopelijk kan onze wens in vervulling gaan.
Bedankt voor je verhaal en hopelijk kunnen we ook een kleintje in ons gezin verwelkomen.
9 juni 2016 at 17:55
Mooi geschreven Melany. Heel veel sterkte en kracht toegewenst.
9 juni 2016 at 19:28
Dankje lieve Mabel X
10 juni 2016 at 12:34
Wat heb je dit mooi verwoord. Je had al wel iets verteld over jouw Saul. Maar dit komt binnen. Dat verdoofde gevoel die je beschrijft herken ik zo erg van het moment dan Daan bij ons weg werd genomen. En dan hulp krijgen maar helemaal niet de juiste, wat kan dat een pijn doen. Vind het heel dapper dat je dit heftige verhaal deelt.
10 juni 2016 at 13:10
Lieve Debby, bedankt voor je reactie. Ik hoop dat met de tijd en de juiste hulp wij er mee leren leven X
12 juni 2016 at 11:41
Heel mooi initiatief!
Dank u ook.
Het is zo een gevecht, zo een strijd, elke dag opnieuw, en overal..
Annelies D.
12 juni 2016 at 13:00
Dankjewel Annelies,
dat is ook waarom het moet.
Het gaat om de steun, om de gedachte, de knuffel, de omarming en de bevestiging dat het niet makkelijk is.
Ik hoop dat je veel steun vindt in je naast omgeving.
Lieve groeten,
Melany
12 juni 2016 at 13:00
In de VS is er sinds een aantal jaren de infertility awareness day. Deze wordt gevierd op de zondag vóór moederdag. Is het niet een idee om de dag van de kinderwens met die Amerikaanse gedenkdag te laten samenvallen?
Sowieso vind ik trouwens dat wij deze dag kunnen gaan vieren ook als hij niet officieel is uitgeroepen tot gedenkdag.
12 juni 2016 at 13:04
Goede tip Jiska,
echter gaat het bij de infertility awareness day om hen met infertiliteitsproblemen.
De doelgroep die wij proberen te bereiken is breder.
Bijvoorbeeld homostellen & bammers, zij hebben andere problemen dan vruchtbaarheidsproblemen.
We nemen het absoluut mee, aansluiten is zeker een optie.
Lieve groeten,
Melany
12 juni 2016 at 22:09
Fantastisch! Het zou voor mij zoveel uitmaken als er ook voor mij en alle andere wensouders meer begrip zou komen
12 juni 2016 at 23:14
Dankje Bonsje! We gaan ons best doen!
Groetjes, Melany
12 juni 2016 at 23:03
Heel goed idee!
Ik doe graag mee.
Mvg lieke
12 juni 2016 at 23:13
Tof Lieke,
heb je de fb-pagina al geliked?
Al getekend?
Kun je een mailtje sturen als je op andere vlakken mee kunt helpen?
Groeten van Melany
14 juni 2016 at 13:56
Oh wat ontzettend moedig om dit te beschrijven! Je laat me in tranen op de bank, het wazige gevoel van depressie ken ik maar al te goed helaas. Saul…ik vind het een prachtige naam, de juiste keuze voor jullie zoon.
14 juni 2016 at 14:07
Dank voor je compliment, Bonsje
Het heeft ook veel moeite gekost, maar ik vraag anderen te delen dan moet je zelf ook met “de billen bloot”.
Geven en nemen, ik zeg liever geven en ontvangen. Nemen… ja die kennen we ook…
15 juni 2016 at 07:50
Wat dapper dat je er zo open over durft te schrijven!
En ik hoop oprecht dat het je toch nog eens gegund mag zijn …
15 juni 2016 at 08:11
Ik blijf ook hopen, ws blijf ik dat doen tot ik oud en rimpelig ben ?
15 juni 2016 at 08:18
Dikke kus van je vent 😉 <3
15 juni 2016 at 10:00
Mooi geschreven lieverd heb het traject van afstand mee gemaakt en ondanks alles respect hoe jij er mee omgaat.
15 juni 2016 at 13:40
<3
15 juni 2016 at 10:41
Lieve meid, veel respect voor je openheid. Elk woord, elke zin…Zo herkenbaar. Sommige mensen zijn gewoon dom en weten niet hoe kwetsend ze kunnen zijn. Wij zijn gelukkig nog wel samen, maar hebben door het hele traject ook mensen verloren. Geen begrip…
Leef erg met je mee, enne nooit de moed opgeven. Hoop doet leven, maar probeer ook te genieten van andere mooie dingen in je leven. Dingen waar je dankbaar voor mag zijn. En vergeet niet dat God ook met jouw leven een doel heeft. Alles loopt zoals het lopen moet. Sterkte! X
15 juni 2016 at 13:41
misschien is dit wel mijn doel 🙂 helpen bewust worden…
Ik leef ook met jou mee, maar dat weet je wel!
15 juni 2016 at 11:48
Wat een verdriet…..
En dan hoor je sommige zeggen:” We némen een kind”
15 juni 2016 at 13:20
Hee bonnie,
Wat dapper dat je dit durft te delen..gewoon open en eerlijk precies zoals het is,hebben dit zelf ook allemaal doorlopen en meegemaakt,t,is heel herkenbaar,en toch..geef de hoop en de moed niet op,wonderen gebeuren nog steeds..wij mochten,na dat we overal mee gestopt waren,we mochten ooj niet verder meer,op natuurlijke wijze toch 2! Kinderen ontvangen..dat konden ze in,t ziekenhuis niet geloven,we moesten ze zelfs laten zien..! Jammer genoeg gebeurt dit niet bij iedere wensouder..maar toch hoop en bid ik voor jullie dat het jullie gegeven mag worden,en ondanks alke pijn en verdriet,blijf genieten,al zijn het maar kleine dingetjes,en blijf vooral de vrolijke goedlachse leuke vrouw die je bent..! In gedachten bij jullie,
Gr.janneke
15 juni 2016 at 13:43
Dank je wel! Vrolijk en goedlachs is vaak buitenkant he 😉 De depressies laat ik niet aan iedereen zien….
15 juni 2016 at 15:17
Respect voor jou ?
15 juni 2016 at 17:01
Zo herkenbaar je verhaal?.
Bij de 3e eicelpunctie heb ik gelukkig wel een roesje gehad, moest er wel zelf om vragen trouwens.
16 juni 2016 at 11:04
ik heb gesmeekt om een roesje, ze deden het niet…. Dat kostte teveel geld 🙁 Ik hoop dat jou verhaal gelukkiger afloopt?
15 juni 2016 at 18:23
Diep onder de indruk!! Respect!!!
16 juni 2016 at 09:12
Bonnie lieve schat
Wat heftig dit
Wat goed dat je dit kunt en wil schrijven
Als ik ze je kon geven dan deed ik dat met alle liefde dat weet je he.
Ik kan er zo verdrietig om worden.
En inderdaad soms denk ik waarom wij wel en anderen dan niet.
Zo gemeen.
Bonnie je bent een toppertje!!
Het gaafste gezelligste spontaanste mens die ik ken… Love u ?
16 juni 2016 at 19:03
Zo fijn dat we elkaar kunnen helpen en leren van elkaars wijsheid..
16 juni 2016 at 21:46
Diep onder de indruk….. wat heftig zeg! Sterkte in moeilijke momenten ?
17 juni 2016 at 08:12
Wat een herkenbaar verhaal en ik voel je verdriet. Na 4 miskramen en heel veel jaar wensen heb ik vorig jaar uiteindelijk mijn wens opgegeven. Het verdriet was te groot en ik probeerde de dingen te zien die er wel waren en mooi zijn. Mijn vriend had eigenlijk ook geen kinderwens meer omdat hij al kinderen uit een vorige relatie heeft.
Dus ik besloot het los te laten.
Tot mijn grote geluk en ook ongeloof bleek ik vorig jaar toch nog zwanger te zijn! Dit jaar heb ik op mijn 40 ste toch nog moeder mogen worden.
Geef de hoop niet op, maar ik geloof nu wel door niet er krampachtig mee bezig te het juist gebeurd!
Maar makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik.
Ik hoop en wens voor jou dat je toch moeder mag worden!
17 juni 2016 at 14:39
Lief!
17 juni 2016 at 10:28
Hartverwarmend idd.
17 juni 2016 at 14:38
Heel veel sterkte, ook met de hormoonbuien. Ik bid ook voor jou <3
19 juni 2016 at 17:10
Prachtig geschreven en zo idioot herkenbaar! Bonusmoeder van drie geweldige kinderen en toch die wens die altijd in je achterhoofd zit, ik had het zelf kunnen schrijven.
Inmiddels ben ik bijna 48 en durf ik te zeggen dat het eindelijk een beetje naar de achtergrond verdwijnt. Het is er altijd… Maar minder heftig. Gelukkig maar want zoveel verdriet is zwaar om mee te dragen voor de rest van je leven.
Hoe het voor jou ook loopt: ik wens je veel kracht en liefde en ik hoop dat je ooit ook kunt zeggen: het is goed zoals het is.
Dank je wel voor het delen <3
20 juni 2016 at 12:09
Beste Sandra,
Dank voor je reactie, voor het delen.
Zou ik je mogen uitnodigen je verhaal te doen?
Groetjes,
Melany
info@kinderwensbloggers.com
23 juni 2016 at 20:49
Dankjewel Sandra!
20 juni 2016 at 07:15
Zooooooo…….herkenbaar! Is ook regelmatig aan mij gevraagd toen we net getrouwd waren. En bijvoorbeeld of we bewust geen kinderen meer wilden…
Een tijdje geleden werd er aan ons gevraagd “hoe de stand was”. Hiermee werd de adoptie bedoeld. Toen we aangaven nog te wachten, werd er gezegd: “Nou, als het niet doorgaat dan hebben jullie er maar een mooi dakkapel van! En een mooi huis.” … Mijn klomp brak echt. Ondertussen ben je zo perplex dat je er niets meer uitkrijgt…
Ik kan me een beetje indenken dat er gewoon domme mensen zijn die domme dingen uitkramen, maar dit is gewoon oerdom en kwetsend.
Sterkte meid! Hou je vast aan de dierbaren om je heen die om je geven.
20 juni 2016 at 15:01
dat mooie huis ruil je met alle liefde van de wereld in voor een paar kinderarmpjes om je nek he!
https://www.youtube.com/watch?v=JqfGqOx2iDQ
21 juni 2016 at 14:43
Mooi Bonsje! Thanks voor het delen van je verhalen en openheid. Respect. X
20 juni 2016 at 13:40
Wij zijn gezegend met 3 gezonde kinderen dus kan het me voorstellen hoeveel verdriet je hebt, weet niet hoe het voelt.
Ik heb van dichtbij meegemaakt wat het met iemand kan doen. Heel veel sterkte met alles . En sommige mensen zijn gewoon zeer dom en zeer hard. En knap van je dat je verhaal deeld.
20 juni 2016 at 14:59
Schrijven werkt helend 🙂 Ik vind het fijn als ik jullie kan bereiken.
21 juni 2016 at 13:20
succes papa’s 🙂 mooi geschreven!
25 juni 2016 at 18:32
Wat een lieve vrienden! ongelooflijk veel liefde en geluk voor jullie en hopelijk ooit een mooi wonder!
26 juni 2016 at 18:04
7. – de pil kan leiden tot trombose en long embolieeen. #nogood
27 juni 2016 at 08:03
Mooi blog…heeeeeel veeel succes alle 4!!;-)
28 juni 2016 at 15:58
Same here…. Bijna uitbehandeld ik kan niet meer na 5.5 jaar informatie en twee miskramen. Zoon is nu al 6.5 en wil ook zo graag grote broer worden….. ik ben zo bang dat het echt niet meer gaat gebeuren. ….
28 juni 2016 at 16:00
Ivf bedoel ik. Stomme telefoon die er weer een ander woord van maakt
1 juli 2016 at 13:17
Na 40 jaar nog steeds dezelfde emotie!
Heel mooi, Els
5 juli 2016 at 20:12
Hoi Els,
Zelfs na 40 jaar Els?
1 juli 2016 at 13:24
Na 40 jaar krijk ik soms nog van die opmerkingen waarvan ik kompleet dichtsla. Zelfs van mensen die weten hoeveel moeite we er mee gehad hebben!
Groetjes Els.
7 juli 2016 at 06:08
Het is niet eerlijk he! Maar ja, dat heeft niemand ons ook beloofd… Sterkte Els, het blijft een gemis….ik zie er ook tegenop dat ik dan nooit oma ga zijn en straks alleen zal zijn.
6 juli 2016 at 14:22
Ik wens je heel veel succes met de clomid! Bij mij was het de agnus castus die ervoor gezorgd heeft dat ik spontaan zwanger ben geworden. Je zou eventueel ook voor tamoxiven kunnen vragen mocht je veel bijwerkingen van clomid hebben. Ik duim voor je ?????
7 juli 2016 at 05:51
Wat je voelt is normaal ? iedereen zal begrijpen dat we jaloers zijn. Laat je gevoel toe en schaam je er niet voor. Sterkte
7 juli 2016 at 07:21
Wat een liefdevolle woorden, lieve mama!
7 juli 2016 at 16:06
Dank…wijze vrouw ?
7 juli 2016 at 07:42
Ben er stil van meid… sterkte!
7 juli 2016 at 16:06
?praying for you
7 juli 2016 at 11:35
zeer emotioneel, maar ik hoop dat je ooit je liefde toch aan een kindje kan geven en dat je aan hem/haar kan vertellen over de broer en zus die er ooit waren maar veel te vroeg weer weggenomen werden
7 juli 2016 at 16:08
Ik weet nog steeds niet of het raar is dat ik ze zo zie… Rationeel is elke miskraam te verklaren als niet levensvatbaar vruchtje toch?
7 juli 2016 at 22:04
Mijn vlindertje werd 9 weken. Toen heeft zijn hartje het begeven. Ik denk maar steeds dat het een jongetje was, weet niet waarom. Moeders zijn gewoon niet rationeel wat hun kinderen betreft denk ik x
8 juli 2016 at 11:46
Bijzonder he, dat we dat zo sterk voelen. ?
7 juli 2016 at 21:29
Wat ze op het einde zei, dat ze haar vlinders een naam gaf. Het is waar en nee ze is niet gek sinds kort heb ik mijn vlindertje ook een echte naam gegeven en ook het gevoel dat het mijn dochtertje is..
Bonsje wat ik wil zeggen verlies je hoop niet. Mijn is vertel alle kindjes die in ons buik hebben gezetten is altijd met ons verbonden met de navelstreng en ooit als het onze tijd is worden we herenigt bij de poorten. Die gedachten houden hou ik vast ooit zie ik mijn kindje weer terug?
???
8 juli 2016 at 11:45
Dankjewel voor je lieve woorden! Ik heb deze blog nog niet eens op mijn eigen facebook gedeeld. Ik ben toch een beetje bang voor de reacties, het is zo ontzettend persoonlijk….
9 juli 2016 at 05:47
Tsjonge wat dit is dit mooi verwoord
Sterkte joh
Mijn lieve zus heeft op dit gebied ook heel veel meegemaakt
2 kindjes overleden nu een dochter v 8 jr maar ze wil al zolang een kindje erbij
Alleen
Het gebeurt maar niet Zo
In triest
9 juli 2016 at 13:46
Mijn meisje heet hope.. na het lezen van jou blog hebben we haar een naam gegeven ik durfde hiervoor niet.. dank je bonsje ?
12 juli 2016 at 11:08
je maakt me aan het huilen….Wat een mooie naam lieverd!
9 juli 2016 at 15:13
Zoooo herkenbaar mag ik het delen?
11 juli 2016 at 07:11
ja natuurlijk!
9 juli 2016 at 23:49
Dat begrijp ik heel goed, er heerst op dit moment zo’n taboe op alles. En dat is moeilijk. Ik heb de keuze wel gemaakt om heel duidelijk te zijn qua Facebook. Het doet je toch goed als je zo iets deeld. Maar merk ook dat ze het snel vergeten zijn en dan worden ze hard en vaststandig met woorden van doe eventjes normaal. Maar na ik dit las toen voelde ik zo dat ik het gevoel niet alleen heb, en dat ik een mooi engele dochtertje heb
Xx
12 juli 2016 at 11:09
ik ben blij dat je je dankzij mijn verhaal minder alleen voelt xx
10 juli 2016 at 06:20
Hier precies hetzelfde probleem. Na 18 pogingen zwanger in dd…mbv prednison. Ook ik had een immuunprobleem.ik had te veel t cellen. Heb jij het onderzoek gewoon via dr scholtes of dr pfeiffer gedaan??
10 juli 2016 at 20:40
Goed dus dat je die overstap hebt gemaakt! Ik bij scholtes. Jij dan?
En nu nog zwanger of je kindje inmiddels al?
11 juli 2016 at 12:31
Deze techniek word die ook toegepast in Spaanse ivf klinieken?
13 juli 2016 at 23:43
Dat gaan we navragen Roos.
19 maart 2017 at 19:05
Welke artsen/ziekenhuizen zitten zij en passen zij Intralipid toe?
5 november 2017 at 16:48
Kan ik aub neer info hierover krijgen of met je in contact kunnen komen? Heb zelf een immuniteit probleem en verhoogde CD cellen en herhaalde miskraam .
12 juli 2016 at 12:43
Wat mooi geschreven en dapper van je om dit te schrijven.Het belangrijkste is jouw gevoel en wat andere denken en vinden is niet belangrijk.
17 juli 2016 at 23:22
Dankjewel Doortje xx
12 juli 2016 at 13:36
mooi verwoord en ieder verwerkt het op zijn eigen manier
17 juli 2016 at 23:23
?
12 juli 2016 at 14:25
Mooi geschreven Bonsje! Een verhaal recht uit je hart als ik het zo lees en daarom helemaal niet raar.
Inhoudelijk kan ik er niks aan toevoegen… ik voel niet wat je voelt en ik ben een man, dat ligt allemaal heel anders maar toch wilde ik even een berichtje achterlaten!
Groet!
17 juli 2016 at 23:24
Dank je wel Paul ?
12 juli 2016 at 15:15
Hai
Ik heb vroeger bij je in de klas gezeten.
Uit ervaring weet ik een klein beetje hoe je je voelt. Ik heb gelukkig ook tastbare kinderen mogen krijgen.
Jammer dat een miskraam vaak wordt onderschat. Je draagt het je leven lang bij je.
Ik wens je sterkte en hoop voor de toekomst.
Gr. Manuelle
17 juli 2016 at 23:25
Ik weet het nog… dat mooie meisje met het gabberhaar ? Dank voor je lieve woorden!
14 juli 2016 at 16:51
ocharme, ik hoop voor jou dat je een geschikte donor vind. Als je dit al zou willen natuurlijk.
15 juli 2016 at 07:34
Ach meisje toch ? luister goed naar jezelf en het fluisteren van je lijf…
In gedachten bij je ?
16 juli 2016 at 06:06
Ga ik ook zeker doen… X
18 juli 2016 at 16:04
Het immuunsysteem beschermt ons lichaam tegen vreemde cellen. Lymfocyten en antistoffen reageren onmiddelijk als ze virussen, bacteriën, parasieten of abnormale cellen opmerken. Bij een transplantatie krijgt de patiënt die het nieuwe orgaan ontvangt daarom ook specifieke medicatie om dit systeem stil te leggen, zo niet zou namelijk het getransplanteerde orgaan afgestoten worden.
In sommige gevallen kan het zijn dat het immuunsysteem zich “vergist” en onze eigen gezonde cellen aanvalt, in dit geval spreekt men van een auto-immune ziekte.
Immunologisch gezien is een zwangerschap een hele uitdaging, een wonder. Het afweersysteem van de vrouw accepteert namelijk een bundeltje “vreemde” cellen, want het embryo heeft namelijk andere cellen en een ander afweersysteem dan die van de moeder. Door een nog nader te bestuderen systeem wordt het afweersysteem van de moeder plaatselijk inactief gemaakt, en nestelen de verschillende cellen van het embryo zich in de baarmoeder en mengen zich met de cellen van de vrouw zonder dat haar afweersysteem zich ertegen verzet.
We kunnen dus concluderen dat zowel een succesvolle innesteling als een doorgaande zwangerschap afhankelijk zijn van een gevoelige evenwicht tussen twee verschillende afweersystemen.
De oorzaak van een herhaaldelijk implantatie falen (met TP van embryo´s van goede kwaliteit) en herhaaldelijke miskramen is vaak onbekend, en dus wordt het immunologisch systeem vaak aangewezen als de boosdoener.
Het is overigens wél bewezen dat er een auto-immuunziekte is, het Antifosfolipidensyndroom, die inderdaad voor herhaaldelijke miskramen zorgt. Vrijwel alle zwangerschappen van vrouwen met dit syndroom eindigen in een spontane abortus.
Vrouwen met de bovenstaande problematiek worden in eerste instantie behandeld met aspirine in combinatie met heparine. Ook vrouwen met het Antifosfolipidensyndroom zijn zwanger geworden, en gebleven, dankzij deze medicatie.
Wat betreft de NK (Natural Killers) cellen:
Deze cellen bevinden zich onder andere in de baarmoeder en zijn onderdeel van het innesteling proces. Onderzoek heeft uitgewezen dat deze cellen in hoge getallen aanwezig waren in de baarmoeder van vrouwen die herhaaldelijke miskramen hadden. Om deze reden zijn er behandelingen aan de orde gekomen om deze cellen te onderdrukken, en zo te vermijden dat het immuunsysteem van de wensmoeder de innesteling tegenwerkt zoals:
– Corticosteroïden (bijvoorbeeld Prednison).
– Intraveneuze Immunoglobulines.
– Intralipids.
– Anti-TNF.
Met sommige van deze methodes moet voorzichtig omgegaan worden omdat deze zeer gevaarlijke bijverschijnselen kunnen hebben.
Wat doen Spaanse klinieken om vrouwen met een verhoogd NK niveau te behandelen?
Uiteraard zal de kliniek ieder geval aandachtig bestuderen om te kunnen concluderen of er inderdaad sprake zou kunnen zijn van een immunologische factor. De meeste klinieken zullen in eerste instantie kiezen voor een behandeling bestaande uit corticosteroïden, heparine en aspirine.
In specifieke gevallen kan ook een immunoglobuline behandeling voorgeschreven worden, en een enkele kliniek zal het uiteindelijk met Intralipids proberen.
Om antwoord te geven op de vraag van Roos:
Er zijn enkele klinieken in Spanje die een intralipid behandeling (na veel bloedonderzoeken en een biopsie van de baarmoeder) toe zullen passen onder streng medisch toezicht, maar ze zijn er naar wat ik weet niet scheutig mee.
Onze gynaecologen en fertiliteitsartsen vechten met man en macht om een succesvolle bevruchting te bereiken met een (gezonde) zwangerschap als resultaat, maar ze zijn ook verantwoordelijk voor de gezondheid van de wensmoeder. Daarom zullen ze liever geen behandeling voorschrijven als ze, volgens hun criterium, denken dat dit de gezondheid van de wensmoeder zeer negatief kan beïnvloeden.
19 maart 2017 at 19:08
Weet u misschien of er ook ziekenhuizen zijn die de Intralipid toepassen bij ivf in Nederland?
5 november 2017 at 16:50
Dat wil ik pok graag weten
20 juli 2016 at 15:39
Hoe worden de NK cellen onderzocht? Door bloed of via een stukje van de baarmoeder?
Ik ga in de zomer naar een kliniek in Istanbul. Ik weet niet of zij dit ook testen. Hoop van wel. Maar hoe verder als ik hier in NL terug ben? Naar Düsseldorf?
20 juli 2016 at 16:11
Je zou er voor kunnen kiezen om naar Düsseldorf af te reizen om alleen een test te laten doen. Als dit niet aan de hand is bij jou hoef je dat in Istanbul ook niet mee te delen.
20 juli 2016 at 16:21
Het word in dusseldorf onderzocht door slijmvlies uit je baarmoeder weg te halen. Dat word opgestuurd naar een universiteit in Duitsland, die zijn gespecialiseerd hierin. De uitslag krijg je zo’n 10 dagen na het onderzoek.
Je kan ze eens bellen. Er zijn altijd Nederlanders in dienst in dusseldorf dus over de taal hoef je je geen zorgen te maken. Of instanbul dit checkt weet ik niet.
Heel veel succes!!
21 juli 2016 at 09:30
Niks mis mee mediageil 😉
24 juli 2016 at 18:55
Ja makkelijk gezegd het op pauze zetten, maar het gevoel is meestal anders. Maar rust voor je lichaam is soms wel even hard nodig. Goed dat je toch even aan je lichaam nu gaat denken. Wel heel balen dat jullie laatste poging mislukt is en door gaan dan naar ivf.
Succes als het zover is.
27 juli 2016 at 08:51
Wat mooi dat je dit omzet in iets positiefs. Ook ik heb iets in mij wat ik heel erg mis. Maar ik blijk dat al van heel jongs af aan te hebben. Toen ik mijn zoontje kreeg werd dat gat opgevuld, dus dacht dat het antwoord was. Maar dat is het niet, inmiddels leeft hij niet meer. En ben ik erachter gekomen dat het gat wat in mij zit dat ik mijzelf mis. Liefde voor mijzelf. Daar ben ik dan ook iets mee aan het doen om het te helen.
Ook ik wil in de toekomst als ik mijzelf heb gevonden iets doen met mijn ervaring. Mij ervaring met het overlijden van mijn kind. Ik juich het dus heel erg toe waar jij nu mee bezig bent, want ook in dit stuk kunnen mensen hulp gebruiken. Zelf merk ik ook dat ik het heel zwaar begin te krijgen. Ben dan ook al 3 keer zwanger geweest, maar nog altijd met lege handen.
2 augustus 2016 at 09:18
Wat verdrietig voor jullie dat het allemaal zo moeizaam verloopt. Wel goed dat jullie er zo open over zijn. Dat zal jullie kunnen helpen. Ik hoop voor jullie dat het uiteindelijk mag lukken zodat jullie ook je gezinnetje kunnen gaan vormen
2 augustus 2016 at 20:37
Dank je wel
2 augustus 2016 at 10:10
Zoo trots op jou! Je blijft zo sterk ondanks alles wat er altijd maar weer tegenvalt..
Ik hoop ook zo dat je kinderwens uit mag komen.. Want het is jullie zo gegund.. Mocht de kinderwens uitkomen, dan weet ik voor 10.000 % zeker dat jullie TOP ouders gaan worden!
Dikke knuff! ?
2 augustus 2016 at 20:39
Aaahhh dank je wel lieve Denise!!
2 augustus 2016 at 10:44
Goedeem zo meisje scrhrij het maar van je af werkt misschien ook als een bevrijding.We strunen je meissie
2 augustus 2016 at 20:40
Weet ik dank je
2 augustus 2016 at 10:45
Hoi Debbie,
wat heftig zeg! Het is en blijft ook erg moeilijk helaas. Ik hoop om het wat lichter te kunnen maken voor mezelf en anderen door coach te worden.
Ik wens je heel veel succes en sterkte met alles!
Liefs Niky
2 augustus 2016 at 12:40
❤ ik zal er voor je zijn?
2 augustus 2016 at 20:43
Dank je lieverd
2 augustus 2016 at 13:34
Het heeft heel veel impact op je leven. Net wat je zegt, al die controles en noem maar op. Je kan nergens anders meer aan denken. En daarbij zie je alleen nog maar kinderwagens en zwangere vrouwen om ne heen. Net alsof iedereen zwanger is, behalve jijzelf. Ik heb het ook allemaal meegemaakt. Eerst proberen, ziekenhuis en uiteindelijk te horen krijgen dat het niet kan (zwanger worden). Maar er was iets nieuws (nu 19 jaar geleden) KI en IVF waren geen optie, maar ik kreeg ICSI. Alles gebeurt buiten je om. De eicel wordt al geïnjecteerd met een zaadcel. En als dat goed gaat dan wordt het terug geplaatst. Het is gelukt en blij met mijn tweeling nu alweer 17 jaar. Het doet heel veel met je, !ichame!ijk maar vooral geestelijk. A!s je zoiets niet hebt meegemaakt dan kun je er ook eigenlijk niet over meepraten. Die opmerkingen alleen al: wordt het niet tijd voor een kindje? Zwanger worden is niet vanzelf sprekend! Ik hoop voor jou dat het net als bij mij uiteindelijk mag lukken! Wat mij heeft geholpen is positief te blijven, hoe moeilijk dat ook is! Liefs Gerda
2 augustus 2016 at 20:29
Beste Gerda, dank voor je reactie! Wat een geluk voel je dan. En dan ook nog een tweeling. Zo mooi.
2 augustus 2016 at 20:42
Dank je Gerda! Wij proberen zeker positief te blijven ook al is da’t soms heel Moeilijk!
2 augustus 2016 at 20:36
Wat fantastisch om te lezen dat mensen je zo steunen! X Melany
2 augustus 2016 at 20:43
Zeker melany
8 augustus 2016 at 19:42
Hallo,
Ik wil graag lid worden van deze gesloten groep.
De link werkt niet…
Ook ik ben helaas ongewenst kinderloos, heb het daar heel moeilijk mee en ben op zoek naar lotgenoten hoe zij met dit gegeven omgaan. Grtn.
8 augustus 2016 at 21:11
Hallo Lieve,
Dank voor je bericht.
Kun je mij opzoeken op Facebook?
Dan voeg ik je toe.
https://www.facebook.com/melany.brunings
Groetjes,
Melany
9 augustus 2016 at 07:18
Het verzoek is verstuurd. Grtjs
9 augustus 2016 at 19:08
😉
10 augustus 2016 at 22:57
Lekker voor je!
17 augustus 2016 at 10:15
Die gesprekken met vriendinnen zijn niet leuk hè, heel herkenbaae. Op den duur denk ik dat ik nergens meer ga willen komen als dit zo verder gaat..maar dat gaat ook niet
19 augustus 2016 at 08:51
Knap lieverd je bent een schat zal er altijd voor jullie zijn ook al is het midden in de nacht xxx
19 augustus 2016 at 09:50
Alinda wat jij allemaal schrijf dat had mijn schoonzus ook .over al geweest ze wilde ook zo graag kinderen .onderzoek na onderzoek .het lag aan mijn broer hamstertest gedaan.maar ze was een keer zwanger geraakt maar een mis kraam gehad. Dus mijn broer kreeg weer onderzoeken .kreeg te horen dan ze geen kinderen kunnen krijgen het zaad leefde wel maar zo gauw als hij in contact kwam was het dood .mijn schoonzus was er kapot van . Die ging naar mijn vader toe mag ik wat zaad van jou .toen hebben we zo met haar gepraat ook met mijn broer.laat het rusten.na 2 maanden kwam ze naar me toe .huilend .ik zei wat is er .en weet je wat ze zei .ik ben zwanger.en we hebben zo gehuild van blijschap mijn broer was te gestrest.en nu hebben ze een gezonde zoon die is nu al 26 jaar .dus het kan wel lieverd het kom met jou ook wel goed.???jammer genoeg is mijn lieve schoonzus op 54 jaar overleden aan een hersenbloeding .zij was mijn alles.
19 augustus 2016 at 10:54
Heel herkenbaar Alinda,
Goed dat je dit opschrijft zodat wij met je kunnen meeleven.
21 augustus 2016 at 21:31
Als je zo graag een kind wil, dan ga je er vast heel veel van houden. Bloedband of niet.
Sowieso wens ik je veel succes. Met de kinderwens en tot het zover is veel liefde van en voor de honden.
24 augustus 2016 at 10:07
Jeetje! Wat een nare ervaring! Jou gevoel over junkies, en zwervers en iedereen die maar zwanger word herken ik wel… waarom zouden zij idd wel dat recht hebben en wij niet!
heel veel sterkte en ik hoop met je mee, rond en gezond met kerst
25 augustus 2016 at 13:33
Wow wAt een blog….heftig.
Misschien heb je iets aan een natuurgeneeskundige. Misschien heb je interne blokkades en die kunnen zij oplossen. Is niks medisch puur je lichaam en geest. Sterkte en heel veel vruchtbaar geluk. Knuffel
25 augustus 2016 at 13:36
Wow waT een heftige blog.
Misschien heb je iets aan een natuurgeneeskundige, Misschien heb je blokkades en zij kunnen die oplossen. Is niks medisch puur je lichaam en geest.
Heel veel sterkte en veel vruchtbaar geluk toegewenst! Knuffel Susan
26 augustus 2016 at 23:21
Dikke knuffel!
4 september 2016 at 13:20
Wauwww…wat n verhaal van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap….ik ken jullie hele lange gang maar ben jammer genoeg nooit zover gekomen ik wens jullie een mooie zwangerschap en jullie worden vast geweldige ouders….
Heel veel geluk samen
5 september 2016 at 09:52
hahaha….. in de supermarkt zo 10 eieren gekocht… Goed om het ongewenst kinderloos zijn nu eens vanuit het perspectief van een mannelijke 40+-er te horen. Een vrouw kan wel naar een zogenaamde supermarkt voor sperma. Ondanks die mogelijkheid ben ik ook kinderloos, een kinderwens hebben en een diep geworteld verlangen wil niet zeggen dat je tot bepaalde, onconventionele, keuzen in staat bent. Het gesprek hierover met, lieve, vriendinnen die getrouwd en kinderen hebben, geeft niet altijd de steun in de rug die je verder helpt. Misschien moeten we maar een online kippenren-cafe (incl. hanen!) beginnen, de eieren symboliek spreekt me wel aan ;). Er zijn ook Alzheimercafe’s, AA’s, dus waarom niet een cafe voor single’s die nog wel of niet op zoek zijn naar een mogelijkheid een kind te krijgen. Het delen en leren van ervaringen is macht en leidt tot groei.
6 september 2016 at 14:51
Beste Lara,
Ik las zojuist je blog. Ik hoop niet dat je het erg vindt , maar ik stuur deze reactie omdat ik voor een nieuwe televisieserie ” De Roze Dolk” zoek naar een stel dat wil vertellen over IVF. Zou ik eens vrijblijvend met je kunnen praten over jouw situatie en hoe jij dit beleeft? Ik hoor het graag.
Met vriendelijke groet,
Rishu Veldhuis
tel 06 248 96 422
rishu@dehaaien.com
8 september 2016 at 05:37
Heel verdrietig! Ik hoop zo dat je ooit je kindje in je armen mag sluiten, veel sterkte. Liefs
8 september 2016 at 15:56
dank je wel 🙂
8 september 2016 at 15:55
oh Emma,
Wat een herkenbaar gevoel toch….
Het blijft me verbazen dat we het allemaal hetzelfde verwoorden en dat we toch zo weinig praten. Moeders mogen al hun ervaringen delen, maar word je alleen in je dromen moeder moet je maar zwijgen 🙁
9 september 2016 at 14:27
Wat een herkenbaar gedicht….kippenvel…..
Ik wens je alle kracht! ?
9 september 2016 at 21:50
❤ … in gedachten bij jou … ❤
11 september 2016 at 08:47
Hoi, lievemensen, mooi verhaal, het is en blijft moeilik, zeker als de tijd ook meespeelt, maar als het laatste, een operatie zou ik zeker proberen, heel veel stetkte en liefs van mij, xxxx
11 september 2016 at 09:13
Ontzettend indrukwekkend omschreven Alinda
11 september 2016 at 20:12
Dank je
11 september 2016 at 10:27
???
11 september 2016 at 16:22
Ik hoop t zo voor jullie Alinda!! Ik leef met jullie mee!
12 september 2016 at 19:26
Mooi geschreven Gerda!!!
12 september 2016 at 23:32
Wat een mooi verhaal. Zo kostbaar deze kinderen. Geniet er elke dag van.
13 september 2016 at 08:46
Wat een geweldig nieuws, ik kan me helemaal voorstellen dat je vol ongeloof zit. Dat moet groeien na 5 jaar ervoor bezig zijn. Ga er heerlijk van genieten. En nog even geduld voor de eerste echo.
13 september 2016 at 08:53
mooi! , exact een jaar geleden hadden wij na 4 jaar dan ook een positieve test, uitgerekend voor 21 mei 2016. op 7 mei is ons wondertje geboren. Voor ons was het ook de allerlaatste poging, een cryo
13 september 2016 at 08:56
Zo,n traject in gaan als alles nieuw voor je is, is ook gewoon heel erg eng. Mijn eerste keer vond ik ook vreselijk eng. Maar inmiddels weet ik niet meer beter. Alleen weet ik waar ik het voor doe. Eindelijk dat gezonde kindje in mijn armen krijgen en vasthouden.
Ben heel benieuwd hoe jouw verhaal verder gaat.
13 september 2016 at 09:05
Mooi geschreven. Ben benieuwd naar je volgende blog
13 september 2016 at 10:29
Wat kunnen geluk en verdriet dicht bij elkaar liggen!
Heel veel sterkte met het overlijden van Emma.
Maar geniet ook van jullie wondertje Liam. En toch ook gefeliciteerd
13 september 2016 at 15:15
jeetje wat heftige tijden zeg heel veel sterkte heb hier geen woorden voor 🙁
13 september 2016 at 19:38
Heel herkenbaar. Toen ik zwanger bleek te zijn heeft het ruim drie maanden geduurd voordat ik echt kon geloven dat er een wondertje in mij groeide. Toen ik van lotgenoten hoorde dat dit normaal was kon ik het loslaten en kwam het genieten vanzelf. Voel je dus niet schuldig en laat het zijn, het komt vanzelf. Ik hoop voor je op een mooie echo en een mooi wonder.
16 september 2016 at 10:07
Ingevuld…spannend!
16 september 2016 at 21:07
Mooi verwoord! Heel veel succes gewenst!
19 september 2016 at 17:35
Geweldig goed verhaal;-)
20 september 2016 at 07:15
Wauw wat goed geschreven zeg. Zoveel mensen die zich hier niet van bewust zijn. xxx nathalie
21 september 2016 at 11:27
Ik ga er zeker gebruik van maken.. goeie blog 😉
23 september 2016 at 16:20
Ikzelf ben ook donatrice. Ik heb dit altijd met heel veel liefde gedaan. Nu na mijn eigen zoontje en tweede onderweg, zal ik ook geen moment twijfelen om opnieuw te gaan doneren.
29 september 2016 at 10:29
Mooi lieverd dikke knuf
29 september 2016 at 10:29
Mooi lieverd dikke knuf
29 september 2016 at 10:29
Mooi lieverd dikke knuf
29 september 2016 at 18:47
Wat dacht je mams ik plaats het berichtje 3 keer? haha
29 september 2016 at 11:45
We leven en hopen met je mee Alinda??❤️
29 september 2016 at 18:47
Dank je
29 september 2016 at 13:15
Lieverd, nu heb je alweer zo’n mooie blog geschreven.. Gewoon geen woorden voor!
Ik hoop zo dat deze wens voor jullie ooit nog eens mag uitkomen.
In ieder geval leef ik met jullie mee. ♥️
29 september 2016 at 18:48
Hopen wij ook Denise! Dank je voor je lieve berichtje ?
6 oktober 2016 at 23:03
Oh ik wil er graag een, klinkt goed!
Het lukt me niet via de link een exemplaar te bestellen of je te mailen.
Stuur jij me anders een mailtje terug ? Braetnele@gmail.com
Bedankt!
11 oktober 2016 at 12:20
oh Mel,
Wat mooi! Ik zit hier te huilen op de bank om de mooie woorden van je grote ik, naar je kleine ik. Op dit moment vind ik het leven zwaar… Het kleine verdrietige kind dat in mij zit, wil gehoord worden. Zij zorgt ervoor dat grote ik het even niet meer trekt en depressief is geraakt. Wat zou ik graag kunnen wat jij nu deed. Als grote ik, mijn kleine ik aan de hand meenemen! Zeggen “wees lief voor jezelf”
Je inspireerde me vandaag en dit gaat mij zeker helpen bij mijn therapie…
Dank lieve Mel, je bent een lichtje op mijn weg…
11 oktober 2016 at 12:24
ik ga deze blog delen op Wishing a wonder, bedankt voor je openheid
11 oktober 2016 at 13:54
Dankje lieverd
Als het donker wordt, heb je maar een klein lichtje nodig.
Je komt er wel X
11 oktober 2016 at 15:53
Mooi geschreven en gelezen, ik zou het niet kunnen <3 x
11 oktober 2016 at 16:21
Jawel alleen nu nog niet.
X
11 oktober 2016 at 16:13
Lieve Mel,
Ook ik zit nu eventjes met tranen in mijn ogen. Op het kinderbankje in de gang omdat mijn kleine meid kijkt naar een iets te hard opstaande prinsessenfilm 😉 Je stem klinkt zo breekbaar en tegelijkertijd zie je er uit als een leeuwin!
Wat een weg heb je afgelegd om te komen waar je nu bent. In het hier en nu is het goed. Samen met je man en het aller aller allerliefste wezentje hier op aarde.
Ben blij dat ik je heb leren kennen, mooi mens ❤
Liefs,
Irene
11 oktober 2016 at 16:20
Hey Irene,
Tjonge je kent me beter dan ik denk. Precies dat dus.
X
Mel
11 oktober 2016 at 21:37
?
14 oktober 2016 at 13:51
Kan alleen maar zeggen “Kippenvelmomentje”
14 oktober 2016 at 20:38
Lieve Deb. dankjewel, dikke kus. hoop dat alles goed gaat met je X
15 oktober 2016 at 15:12
Ja fijn 3 keuzes maar liever hebben ze dat je gewoon wacht tot het loskomt. Mijn eerste miskraam moest ik officieel 2 weken wachten tot ik aan de pillen mocht. Maar na 1 week hield ik dit niet vol. Ik had dan ook al een kindje verloren van 4 mnd oud. Die pillen werkte heel snel, en was er gelukkig makkelijk vanaf gekomen. Miskraam 2 was minder fijn, gelijk mocht ik aan de pillen maar het kwam niet echt op gang. En nadat ik wel van alles verloor moest ik toch nog schoongemaakt worden van binnen. Nee gelukkig geen curettage maar gewoon met water schoonmaken. Ook dit was vrij pijnlijk en emotioneel. Toch voor mij voelt het niet als dat ik nog 2 kindjes kwijt ben geraakt, dat had het misschien anders gemaakt als ik het had mee gemaakt voor dat ik mijn zoontje verloor. Maar dit zal je altijd met je meedragen. Fijn dat je nu gezond zwanger mag zijn. Geniet ervan.
16 oktober 2016 at 11:38
Jullie worden wel op de proef gesteld met het lange wachten. Wat een dompers zeg! Wens jullie heel veel succes en hoop dat jullie nu verder kunnen zoals gepland.
16 oktober 2016 at 22:12
Mel,
Bewondering, dat is wat ik voor je heb. Besef je wel hoe belangrijk alles wat je doet voor lotgenoten is?
Dit filmpje is weer een bevestiging van je strijdlust en moed.
xxx
17 oktober 2016 at 08:48
Dankjewel voor deze complimenten. Helft vd tijd stap ik in iets en denk ik achteraf”; “Ojee, durf ik dat wel?” We gaan er gewoon voor! X
24 oktober 2016 at 14:34
Dag Crista,
Bij herhaalde miskramen heb je volgens protocol recht op onderzoek! In ieder geval chromosoom een stolling en volgens mij ook homocysteïne!
Veel sterkte
24 oktober 2016 at 16:25
Raar dat je de keuze niet krijgt voor onderzoek naar de miskramen. Maar ik weet ook dat er 9 van de 10 keer niets uit de onderzoeken zou komen. Bij mij werd het wel aangeboden maar ja omdat ik wel de medische weg bewandel. Ik heb bewust niet gekozen voor onderzoek na 2 keer een miskraam. Wel mooi dat jij je verhaal verteld.
24 oktober 2016 at 18:50
Hallo,
Wat zijn de kosten van het nk-cellen onderzoek in Düsseldorf ? Ik heb een prijslijst in het Duits gekregen, maar zie niets van nk cellen erop staan.
25 oktober 2016 at 12:31
Hoi Kar,
Kun je je vraag sturen via een email?
Groetjes,
Melany
24 oktober 2016 at 19:54
Ik weet dat ze In uzleuven wel na 3 miskramen standaard een heel resem onderzoeken doen:
– genetische testen bij jou en je man ( bloedafname)
– schildklier (bloedafname)
– stollingsafwijkingen (bloedafname) maar dat hebben maar heel weinig mensen. Indien je dat hebt, kunnen ze bloedverdunners geven
– baarmoederonderzoek ( cameraonderzoek van je baarmoeder)
– hormoonwaarden (bloedafname), misschien heb je last van te lage progesteronwaarden, ook dat kunnen ze verhelpen met medicatie.
24 oktober 2016 at 20:00
Lieve Crista,
Wat herken ik mezelf in jouw verhaal en wat is het fijn om te lezen dat jij verwoord wat ik ook al zo lang voel. Je hebt bij mij gezorgd voor een stukje erkenning wat ook ik, net als jij, bijna nergens vind. Tussen wal en schip. Je hoort nergens bij. Pech en hup door naar de volgende. Alsof dat zo makkelijk is.
Ook ik ben 28, getrouwd en al ruim een jaar bezig voor ons eerste kindje. Ook ik word steeds braaf weer naar huis gestuurd. Nu, na 1 miskraam en 1 missed abortion bij 10 weken, aangedrongen op chromosoomonderzoek maar meer dan dat gaat er niet gebeuren. Bij mij wordt er gewoon letterlijk gezegd dat mocht er niks uit het onderzoek komen (wat waarschijnlijk is) we gewoon door moeten blijven proberen en hopen dat er een blijft zitten. En of dat nou de derde, vijfde of achtste zwangerschap is dat weet niemand. Daar moet je het dan mee doen…
Omdat ook ik oplossingsgericht ben, ben ik heel internet af gaan speuren. Vervolgens ben ik, naast de gebruikelijk mamavitaminen, extra vitamine B6, B12, zink en selenium gaan slikken. Iedere maand zoek ik iets anders. Mocht het weer niet gelukt zijn dan is osteopathie het volgende wat ik wil proberen. Het is slopend om heel de wereld om je heen zwanger te zien worden en ik niet. Alsof je in de rij staat en iedereen voordringt en jij jezelf maar moet afvragen of je uberhaupt ooit nog aan de beurt komt terwijl je iedere keer zo ontzettend blij moet zijn voor al die anderen. Ook ik ben het beu en kan er heel boos om worden.
Ook al ken ik je niet, ik hoop met heel mijn hart dat je heel snel een blijvende zwangerschap mag beleven met het mooiste wonder als resultaat. De moeders die de titel ‘Mama’ het meest verdienen zijn vrouwen zoals wij. Zo, dat is eruit.
Het is je gegund meid.
25 oktober 2016 at 12:26
Crista wilt anoniem blijven maar ze leest alles en dankt iedereen.
27 oktober 2016 at 12:35
Wow met kippenvel gelezen! Hoop dat jullie gauw een wondertje mogen krijgen
27 oktober 2016 at 18:12
Mooi geschreven. Zoveel herkenning! Je geen vrouw meer voelen, het verdriet en het onbegrip.
Zelf dacht ik ook dat die ene positieve test ervoor zou zorgen dat ik weer hoop zou krijgen. Toen had ik een positieve test en een miskraam. Toen had ik liever geen positieve test gehad. Die hoop die na een paar dagen weer plotseling weg is…
Maar houd moed! Na jaren van behandelingen, de conclusie onvruchtbaar en het verwerkingsproces zijn we zomaar zwanger geworden van een gezonden dochter.
27 oktober 2016 at 22:01
Prachtig verwoord Bonsje! Respect. Geniet van de grote liefde in je leven en probeer je hieraan op te trekken. Liefde overwint!!! ❤️?
31 oktober 2016 at 11:12
Het is alleen maar goed dat je in slaap valt tijdens de ontspanning oefeningen. Ook al maak je bewust de oefening niet af, onbewust krijg je het zeker mee. Dus gewoon lekker slapen is goed voor je. Je lichaam is momenteel in rouw, en rouw is hard werken en daar wordt je moe van. Succes verder.
31 oktober 2016 at 22:00
Super fijne blog! Ik ben benieuwd naar de mogelijkheden voor dit jaar. Ik ben van plan het dit jaar ook uit te zoeken aangezien wij waarschijnlijk volgend jaar (helaas) ook moeten starten met wen vruchtbaarheidsbehandeling.
31 oktober 2016 at 22:28
Dankjewel. Gaan wij ook uitzoeken!
1 november 2016 at 07:35
Hey ik wil je wel mijn verhaal doen
Ik zal het je door mailen voor heel kort al iets te zeggen zijn al bijna 3j bezig hebben al 2 keer icsi gedaan (=5tp) waarvan vorig jaar in nov miskraam op 7w en dit jaar 31augustus moeten bevallen op 18w van ons zoontje door iets zeldzaam ? Ik wil graag mee de taboe doorbreken wnt dit is geen schande/zonde xxx
1 november 2016 at 11:32
Thanks ik zal hier onder eventjes een andere email doorgeven.
1 november 2016 at 07:52
Zal ik met jou in contact mogen komen, omdat ik een gelijkwaardige baarmoederafwijking heb als jou.
Zal graag ook de ervaring met deze afwijking en hoe er mee omgaan willen delen.
Groetjes savannah?
4 november 2016 at 13:33
Wat goed dat je hierover schrijft Crista!
Je gevoel tussen wal en schip te vallen is heel herkenbaar. Ik heb dit zelf jaren geleden ook ervaren.
De dingen die ik toen tegenkwam voor lotgenoten spraken mij niet aan. Stichting Lieve Engeltjes is voor ouders die een kind verloren. Zo zag ik mezelf niet. De verhalen die ik las waren veel erger dan wat mij was overkomen. Freya is een vereniging voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen. Mijn vruchtbaarheid was het probleem niet, zwanger was ik steeds in no-time… Ik ben ook niet ongewenst kinderloos, want ik héb al een kind. Allemaal verenigingen waar ik voor mijn gevoel niet thuishoorde.
Nu zie ik dat nog bij veel vrouwen terugkomen.
Zoals jij het schrijft: je hoort niet bij de groep vrouwen die onder behandeling zijn, maar waar hoor je dan wel bij…
Weet dat er veel meer vrouwen zijn zoals jij, en jij geeft ze met dit blog een stem.
Ik weet zeker dat ze jou daar dankbaar voor zijn.
Liefs, Irene
5 november 2016 at 14:09
Dat heb ik te laat gezien, sowieso.
7 november 2016 at 22:35
hey sofie & savannah
sorry voor de late reactie. Maar is was op vakantie 🙂
je mag jou verhaal mailen naar , sannemaes365@hotmail.com
groetjes sanne
9 november 2016 at 14:54
Wat een mooi verhaal. Ik vind het geweldig dat jij ervoor gekozen hebt eicellen te doneren aan vrouwen bij wie zwanger wroden niet vanzelf gaat. Ik wist helemaal niet hoe dat in zijn werk gaat, dus fijn om dit te lezen.
24 november 2016 at 13:32
Gefeliciteerd geniet van je zwangerschap
24 november 2016 at 19:27
Wauw wat een goed blog, hier ken ik de situatie van mijn partner. Er is op het moment geen acute psychiatrische gronde om geen kind te kunnen opvoeden maar een psychose van hem in het verleden zorgt er wel voor dat de stress van een kind krijgen en opvoeden hem uit balans brengt. Ik vind dat megamoeilijk omdat ik wel een kind zou willen. Maar ik begrijp hem ook. En schrijven kun je idd supergoed! Veel kracht voor de toekomst.
24 november 2016 at 20:26
Respect voor je keuze. Je eigen belangen opzij zetten en nadenken over de keuze wel of niet opvoeden/ moeder worden, erg dapper.
24 november 2016 at 21:36
Spannend, veel succes en kracht gewenst. Ik heb zelf ook PCOS en contact met lotgenoten, maar ik verbaas me er elke keer weer over dat geen enkel ziekenhuis hetzelfde denkt! Zelf heb ik ruim jaar aan de clomid gezeten, ronde of 12, zonder te horen dat dit slecht zou zijn voor mijn slijmvlies… haha, ik vind het soms maar gek die ziekenhuizen.
25 november 2016 at 11:09
Hey Jessica,
Dank voor je reactie, ik weet niet of elk ziekenhuis verschillend denkt. De protocollen verschillen, de patiënten verschillen en dat zal ook gelden voor de manier van communiceren. Misschien is dat laatste wel het geval. Is het de patiënt duidelijk? Heeft de arts of assistent dat gecontroleerd? Ik had er laatst een gesprek over met een vriendin, bij lange trajecten of ingewikkelde behandelingen waarbij veel soorten medicatie worden gebruikt, zou er eigenlijk iemand met je mee moeten lopen om uit te leggen wat je keuzes zijn en wat de gevolgen van je keuzes zijn. Als je er zelf in zit ben je ook niet altijd objectief en is alles wat op je af komt nog al heftig.
Er valt nog veel winst te behalen op dit vlak in elk geval!
Groet,
Melany
27 november 2016 at 07:25
Wat een vechtertje geniet van jullie man!
27 november 2016 at 09:25
Wat een mooi verhaal.. Liam is echt een vechtertje en wat gaat het goed!! Heel veel sterkte en dat hij maar snel mee naar huis mag ❤️
27 november 2016 at 09:34
Wat een vechtertje? Geniet maar van jullie klein vechtertje. En dat hij snel thuis mag zijn zodat het jullie nog meer van hem kunnen genieten. ❤️
28 november 2016 at 15:16
ik weet niet hoe het zit met mannen 😉 Mijn man doet zijn best, hij is af gaan vallen, hard gaan lopen, eet gezonder en drinkt maar zeer zelden. Ik ben trots op mijn kanjer, want ik weet dat hij geen kinderwens meer heeft. Hij heeft al 3 prachtige dames en doet dit puur en alleen voor mij, omdat hij mij gelukkig wil zien.
2 december 2016 at 21:00
Ik heb ook clomid geslikt door de pcos en door de clomid 2 mooie kindjes rijker het verhaal van de slijmvlies komt me ook niet bekend in de oren nooit wat over gehoord. Zoals Melany zegt iedereen is anders ook ziekenhuis
2 december 2016 at 21:03
Bijzonder om me eigen verhaal terug te lezen ☺️ Helpt bij stukje verwerking van een zenuwslopende tijd
7 december 2016 at 15:49
Lieve Charlotte,
Wat ben je een mooi mens! Na weer een lang traject zijn we zwanger van de 2e. Anders was eiceldonatie nog onze enige optie. Een optie met een ontzettend lange wachttijd waardoor het eigenlijk ook weer geen optie is. Ik hoop dat je mensen inspreert om ook deze (lastige) stap te nemen.
Liefs Mieke
10 december 2016 at 11:43
Gefeliciteerd met jullie zoon en broertje
12 december 2016 at 12:31
Let op:
Overstappen naar een nieuwe verzekeraar met aanvullend pakket voor 4de en 5de ivf poging, betekent niet automatisch vergoeding van kosten.
Dit heeft te maken met (vervolg) DBC-fakturering van je zorgaanbieder.
Mijn 4de poging in maart 2015 kreeg faktuurdatum “dec 2014” en hierdoor moest ik de 4de poging gewoon nog uit eigen zak betalen.
19 december 2016 at 10:53
Super mooi geschreven schat love jou
19 december 2016 at 11:14
Wat prachtig geschreven kippevel zo blij voor jullie schatten xx
30 december 2016 at 19:37
Wat een interessante invalshoek! Hier doet man denk ik met alle liefde een stapje meer als het gaat om zijn gezondheid en vruchtbaarheid maar daar zou ik dan wel om moeten vragen. De meeste mannen lijken inderdaad lakser, onverschilliger of simpelweg relaxter dan de meeste vrouwen als het om een kinderwens gaat. Waar dat hem dan in zit… Geen idee
7 januari 2017 at 21:49
Helaas heel herkenbaar mijn laatste icsi poging heeft drie keer een herstart gemaakt en duurde twee maanden. Heel veel succes ?
10 januari 2017 at 13:14
Wow wat heftig! Hoop dat het gauw weer raak mag zijn en jullie een gezond kindje mogen krijgen
13 januari 2017 at 18:59
Dankjewel! x
11 januari 2017 at 15:17
Oh het doet zo zeer als ze niet durven zeggen dat ze zwanger zijn. Tuurlijk ben je jaloers, maar niet omdat je het ze niet gunt, je gunt het iedereen juist net zoveel als je het jezelf gunt. Het is geen rekening houden met de persoon die in het traject zit om het niet te vertellen…..De tranen die gehuild worden bij zwangerschapsnieuws zijn logisch, er is verdriet, maar er is ook blijdschap voor de mensen die het wel lukt!
11 januari 2017 at 15:18
Jeetje wat raakt deze blog me. Hoe kunnen ze het verzwijgen. Het komt altijd uit. Tuurlijk is het niet makkelijk om een zwangerschap te moeten melden maar je kun het ook even rustig vertellen en zeggen dat je het moeilijk vind om het je te vertellen. Sterkte hoop dat jullie droom gauw werkelijkheid wordt
11 januari 2017 at 15:34
Wow, wat een aangrijpend blog en zo begrijpelijk. Ik snap dat het voor hen ook moeilijk is om het te vertellen, maar juist als ze het jou niet vertellen, wordt je anders behandeld omdat het bij jou niet lukt. Maar daar kun jij niets aan doen. Onze vrienden hebben het juist wel met ons gedeeld en doordat zij onze situatie kennen, hebben we op dat moment met z’n vieren gehuild. Tranen van geluk voor hen én tranen van verdriet voor ons. Heel veel sterkte en blijf vooral dicht bij jezelf!
11 januari 2017 at 16:08
Ik vind dit echt te triest voor woorden. Dit verzwijg je toch niet, ja jullie zijn verdrietig omdat jullie tot nu toe dat geluk niet is gegund. Maar blij voor de ander kan je zeker wel zijn. Zo fout hebben ze dit aangepakt, en dan nog jouw de schuld geven over het verzwijgen omdat je zo heftig kan reageren. Sterkte hierin, en hoop dat er toch nog snel dat mooie kindje jullie gegeven wordt.
12 januari 2017 at 14:17
Wat vervelend Sanne. Hopelijk ben je ondertussen wel verder gekomen. Bedankt en groetjes.
12 januari 2017 at 14:18
Ik bedoel, Sabine. Excuses.
15 januari 2017 at 00:23
Heel herkenbaar. Zelf heb ik na zoveel jaren gehoopt om een partner te vinden met wie ik samen een kind krijgen en opvoeden, helaas niet gevonden. En door de laatste jaren heb ik mij laten verleiden door opmerkingen van mensen in mijn omgeving dat ik te oud ben en dat het niet verstandig is om alleen kind op te voeden etc. Ook verstopte ik mijn kinderwens weg. Kort geleden ben ik geraakt door een opmerking van een goede vriend van me, waardoor ik nu zoiets heb het is nu of nooit en het is mijn leven en ik leid ze, niet de ander. En ik kan het, daar ben ik van overtuigend. Het leven is niet makkelijk maar ik ben diegene die er van kan maken! Nu is een zoektocht naar een zaaddonor en een ziekenhuis die niet kijkt naar je leeftijd maar een mens die een wens heeft en liefde wil geven aan een kind!
Liefs Natasja
16 januari 2017 at 08:37
Wauw, fantastisch dat je dit doet. Wij zijn zelf na de langst mogelijke weg in de MMM nu ook zwanger via ECD. Zo bijzonder dat iemand (in ons geval zelfs een wildvreemde) dit voor wensouders wil doen.
18 januari 2017 at 10:44
Heel erg herkenbaar Mabel!
Hier vliegen me momenteel ook de zwangerschapsaankondigingen om de oren. Sommige voel je al van mijlenver aankomen, dan komt de klap wat minder hard aan. Maar andere komen uit totaal onverwachte hoek, en doen alleen maar vreselijk veel pijn.
En dan volgen de blije echoplaatjes op Facebook, de honderden reacties en likes van vrienden en de onmetelijke blijdschap van de aanstaande opa en oma.
Het is niet dat ik het hen niet gun. Maar het doet wél pijn. Wij willen ook zo graag.
20 januari 2017 at 11:52
Succes, wat de uitkomst ook mag worden het is het allemaal waard. Wij kregen 1 ICSI behandeling om te laten zien dat het echt onmogelijk was, zo wisten we in ieder geval dat we echt alles gedaan hadden.
Ik hoop en bid dat bij jullie de uitkomst net zo mooi wordt als bij ons.
20 januari 2017 at 14:26
Natuurlijk hopen en bidden wij mee! Denk aan jullie en gun het jullie zo!
10 februari 2017 at 23:33
@sunniva en sem,
Ik las met volle aandacht jullie verhalen..Pinkte hier eens een traantje weg.
Ik wens jullie op je weg die jullie bewandelen veel succes.
Grts Virginia
12 februari 2017 at 20:44
Dag dames,
Ik wil graag andere dames informeren en hoop geven. Na 3 IVF pogingen en nooit zwanger raken het nu in 1 x raak is met Prednison 15-20 mg p/d. UZ Gent (prof. De Sutter) heeft dit geadviseerd bij second opinion en mijn NL ziekenhuis heeft dit beleid overgenomen. Toch immuunproblemen dus! Nooit NK test gedaan verder. Mijn embyo’s en cryo’s waren telkens van goede kwaliteit.
Houdt moed, vertrouw op je eigen gevoel en vecht voor wat je wilt, ook al is het zwaar!
19 maart 2017 at 19:11
Kwam u heel makkelijk terecht in het ziekenhuis in Gent en deden ze daarna niet moeilijk om de behandelling hier over te nemen? Of bent u daarna ook overgestapt naar een andere ziekenhuis in Nederland?
14 juni 2017 at 07:19
Hoi karen, hoeveel dagen voor de inplanting ben je dit beginnen nemen? En Hoelang heb je het doorgenomen? Poppemie@live.nl veel liefs, nadia ps: ik heb morgen mijn laatste inplanting
5 december 2017 at 21:16
Wat een goed nieuws. Hoeverdeelde jij de pillen over de dag? Had je bijwerkingen.?
20 februari 2017 at 20:57
Prachtig omschreven!!!
24 februari 2017 at 07:30
Ontzettend mooi geschreven Patty. Met tranen in mijn ogen gelezen *slik*.
Ik duim voor jullie!
5 maart 2017 at 19:20
Wat goed dat het uiteindelijk gelukt is! Ik heb binnen een jaar 3 miskramen gehad waarvan 2 boven de 8 weken en geëindigd met curretage. Voor mij gaan de eerste onderzoeken in ziekenhuis beginnen. Goed om te lezen wat de andere mogelijkheden zijn als hier niks uitkomt. 🙂
14 maart 2017 at 10:25
Leuke man van 48 zou het leuk vinden om nog een keer vader te worden,ben jong van geest.Welke vrouw zou nog graag moeder willen worden?
15 maart 2017 at 09:17
Wat een bijzonder verhaal. Van harte gefeliciteerd!
Hier toch ook wel soort gelijk verhaal. Op 24ste in vervroegde overgang, maar 7 jaar later toch zwanger en een miskraam na 10 weken. Na twee maand opnieuw zwanger! Dit ging goed en nu een peuter van 2 🙂
9 april 2017 at 08:20
Lieve Eefje en Patrick,
Wat een heftig verhaal. Wij hebben iets soortgelijks meegemaakt. Ik bleek ook in de licht vervroegde overgang, wat betekende dat ik nog wel wat eicellen had, maar de mijne waren van verminderde kwaliteit. Gevolg was dat ik tijdens de behandelingen (in NL en DE) maximale dosering medicatie had met minimale opbrengst aan eicellen en de ontstane embryo’s waren niet van top kwaliteit. Alle behandelingen hadden dan ook geen zwangerschap tot gevolg. Op advies van onze arts zijn wij ook voor eiceldonatie gegaan, waarbij wij hebben gekozen voor Spanje. Reden hiervoor is dat de wachtlijsten erg kort zijn tegenover minimaal 3 jaar in Nederland. Andere kant is wel dat donatie is Spanje verplicht anoniem is, maar dat vonden wij juist een voordeel. Tussen moment van informatie opvragen en de terugplaatsing zat 3-4 maanden. Nu al 20 weken happy zwanger. Misschien toch iets voor jullie om over na te denken. Sterkte met alles!
Liefs Ilona
9 april 2017 at 17:54
Hoi Eefke,
Ik zou graag in contact willen komen met je. Zou je mij willen mailen op dayennesarkol@hotmail.com?
Groetjes Dayenne
9 april 2017 at 18:03
Hoi Eefje,
Mocht je informatie willen over eiceldonatie in het buitenland, neem dan eens contact met ons (Fertitravel) op. Misschien kunnen we iets voor je betekenen.
Veel succes!
15 april 2017 at 21:25
Weet wat het in houd kinderloosheid hopelijk helpt alles een beetje succes
15 april 2017 at 23:25
Bedankt voor je gebaar. Daar zijn we je dankbaar voor.
Melany Brunings
16 april 2017 at 12:56
Wat is het verschil tussen Intraveneuze Immunoglobulines en Intralipids?
Wanneer wordt er voor Intralipids gekozen en wanneer voor intraveneuze immunoglobulines?
Ik heb de ziekte van hashimoto en heb nu drie keer een miskraam gehad na een terugplaatsing. Ik ben onder behandeling bij IVF Spanje en zij willen bij de volgende terugplaatsing Intralipids toedienen.
Mijn nk cellen zijn voor de eerste terugplaatsing gemeten en het was laag.
16 april 2017 at 22:39
Dank voor je bericht.
Wat een teleurstelling, al 3 miskramen.
Volgens mij zit het verschil in de mate waarin de NK-cellen actief zijn, maar dat zal ik zsm bevestigen.
Voor de duidelijkheid Intralipids wordt niet toegediend vanwege Hashimoto, toch? Dat is namelijk nieuw voor mij.
Sterkte en succes voor nu.
21 april 2017 at 15:37
Hoi allemaal, zou jij het traject met contactpersonen hier nog kunnen plaatsen? Zwanger worden duurt 10-12 maanden en tot noch toe met missed abortions voor de 8 weken als resultaat in de drie jaar dat wij er voor gaan. Geen chromo afwijking en schildklier ‘niet afwijkend’. Wat dat dan ook mag betekenen.
Liefs, Jo 31 jaar
22 april 2017 at 18:29
Beste Melany,
Dank je wel voor het beantwoorden van mijn bericht. Ziekte van hashimoto is een auto immuunziekte. Ik heb antistoffen (anti TPO en anti TG) in mijn lichaam. De kliniek in Spanje denkt dat dat de reden is voor mijn miskramen vandaar dat zij intralipid de volgende keer willen toedienen.
Misschien heb je iets aan de resultaten van mijn NK test:
ESTUDIO INMUNIHISTOQUIMICO(endometrio)
Cociente CD4/CD8 : 2,38 % (3,00-15,00)
NKt (CD45++/CD3+/CD56+/CD16+) : 0,14%
NK Totales (CD45++/CD3-/CD16+/CD56): 0,52% (0,30-6,00)
uNK (NK uterinas) (CD45++/CD3-/CD16+/CD56++): 0,14%
pNK (NK periféricas)(CD45++/CD3-/CD16+/CD56+): 0,26% (0,20-6,00)
pNK activadas(CD45++/CD3-/CD16+/CD56+/CD69+) : 6,47% (0,80-18,00)
Result: all parameters are within reference values
25 april 2017 at 01:48
Ik raad je aan je bij deze facebookgroep aan te melden en je vragen voor te leggen.
https://www.facebook.com/groups/1574182366238334/?fref=ts
22 april 2017 at 18:32
Nog een andere vraag maakt het wat uit als de intralipid drie weken voor terugplaatsing wordt toegediend en de dag van terugplaatsing indien nodig?
Of wordt het altijd op de dag van terugplaatsing toegediend?
Wat is de meest wenselijke behandeling met intralipid?
Bij voorbaat dank voor het beantwoorden van mijn vragen
Groet,
India
5 mei 2017 at 15:47
Worden de NK- cellen ook in UZ Gent getest?
Hebben jullie gehoord over herhaaldelijke miskramen en trombofolie?
5 mei 2017 at 15:48
Worden de NK- cellen ook in UZ Gent getest?
Hebben jullie gehoord over herhaaldelijke miskramen en trombofolie?
5 mei 2017 at 15:49
Worden de NK- cellen ook in UZ Gent getest?
Hebben jullie gehoord over herhaaldelijke miskramen en trombofolie?
13 mei 2017 at 09:36
Ik ben hier ook mee bezig. Ik ben 36 jaar en heb oa een angststoornis, chronische vermoeidheid en pijn; ik heb de gezondheid niet om zowel te werken als een kind op te voeden zoals ik vind dat een kind dat verdient. Maar ik ben er wel verdrietig over….Mooi blog!
14 mei 2017 at 19:07
Mooi geschreven , Estella. 14 jaar geleden alweer dat je als een gebroken vogeltje op mijn behandelbank lag, en kijk nu wat een krachtige vrouw daar staat! Ik hoop dat je veel vrouwen mag helpen met je yogalessen!
Groetjes,
Martine
15 mei 2017 at 20:09
Ik kan je ook niet bereiken. Mijn mailadres is jip.boxma@gmail.com. Mail je mij even, dan kan ik je de mail alsnog toesturen.
Groet Jip
16 mei 2017 at 21:02
Mailen lukt niet. Kun je mij mailen? wwijngaarden@hotmail.com
Groet Wypkje
17 mei 2017 at 06:25
Lieve dames. Wat een reacties ,doet mij zo goed. Ik weet niet waarom m’n andere mailadres het niet doet. Ik stuur jullie vandaag begin van d middag allemaal een mailtje vanuit m’n hoofd email adres. Alvast Super bedankt dat jullie mijn verhaal hebben gelezen . groetjes Leah
17 mei 2017 at 23:08
Dank je wel voor dit mooie gebaar.. het ontroerd mij om dit tezien❤❤❤❤❤
17 mei 2017 at 23:36
Graag gedaan. Als ik vertelde voor wie de ballonnen waren dan riep men; “Oh mag ik die doen?” Zich zo bewust van die wens, mee hopen, mee leven. Het was een bijzondere ervaring.
17 mei 2017 at 23:43
Een prachtig gebaar .
Krijg er een brok van in mijn keel.
18 mei 2017 at 05:00
Mooi… thnxx ❤
30 mei 2017 at 09:48
Ik hoop voor je dat het snel wel lukt.
7 juni 2017 at 18:48
Wat een prachtig verhaal om te lezen! Het geeft mij hoop!
Met mijn 35 jaar, lage AMH waarde van 0,73, drie mislukte iui pogingen, herken ik veel in jouw verhaal!
Ook ik loop in UZ Brussel. Volgende week vrijdag heb ik een gesprek met de professor omtrent de start van ICSI.
Ik hoop dat ik net als jij straks het geluk zal hebben om zwanger te worden.
Bedankt voor het delen van je verhaal en heel veel geluk met jullie kleine(grote) wonder!
7 juni 2017 at 19:32
Hoi,
Al enige tijd probeer ik lid te worden maar tot op heden is het niet gelukt. Ik vind het erg jammer dat ik mijn vraag niet kan stellen op Facebook group.
Groet,
India
7 juni 2017 at 20:15
Wat vreemd! De beheerders zijn echt heel aardig. Stuur mij een vriendschapsverzoek dan vraag ik of ze je toevoegen. Echt vreemd hoor.
Groetjes,
Melany
15 juni 2017 at 18:51
Ik werk als verpleegkundige op het operatiekwartier vaak samen met mijn gynaecoloog! Als je om 11u met je benen open hebt gelegen voor hem om je follikels te laten tellen, en om 13u samen in de operatiezaal staat te werken, is het een beetje raar! Maar ook dat went … we lachen er soms zelfs om! Ondertussen heb ik er geen moeite meer mee!
16 juni 2017 at 07:30
Haha ja dat is weer een ander uiterste ?
Maar inderdaad het went ?
Wel een bijIndsr situatie ☺
Iniedergeval heel veel succes !!?
17 juni 2017 at 10:29
❤
23 juni 2017 at 08:28
Hi Patricia, ik volg je al een tijdje en wens je uiteraard het allerbeste! Het is me alleen niet duidelijk waar de stichting nou voor bedoeld is. Voor het vergoeden van jouw behandeling of voor het ‘onder de aandacht brengen van onvruchtbaarheid’? Naar mijn mening zou dat duidelijker moeten zijn op de website en FB, waar het geld precies aan besteed wordt als mensen je sponsoren.
25 juni 2017 at 19:08
Beste melany,
Ik maak graag kans op het boek “kinderwens” we zitten te wachten op de oproep voor de mesa/tesa/pesa ok. Als we daar ook geen goed bericht mogen ontvangen zei mijn partner direct dat hij gebruik wilde maken van donorzaad. Ik sta daar toch een beetje met knikkende knieën in ik wil het beste voor het kind. Maar wat is nu eigenlijk het beste voor het kind als het ter wereld is gekomen via donorzaad? Ik hoop dat dit boek mij/ons een beetje verder kan helpen in deze lastige vraagstellingen.
25 juni 2017 at 20:52
Hoi Anneke,
helaas zijn de boeken reeds vergeven.
Ik stuur je een email over je andere vragen.
Groetjes, Melany
26 juni 2017 at 12:35
Dankjewel voor het delen van je persoonlijke verhaal. Ik vind je openheid heel mooi en ik hoop dat je/jullie daardoor veel liefde en steun mogen ontvangen. Ook vind ik het heel bijzonder dat jullie je kindje bij name hebben genoemd en Steijn-Sterra daarmee een onuitwisbare plaats in jullie leven hebben gegeven. Ik wens jullie alle liefs en goeds.
27 juni 2017 at 14:34
Wat een vreselijke, traumatische ervaring. Ik kan niet de juiste woorden vinden om te schrijven hoe erg ik dit voor je vind. Ik wens je heel erg veel sterkte toe. En kracht. Maar vooral liefde. Lieve groet, Marije ❤
4 juli 2017 at 21:08
Ik heb jullie berichten aandachtig gelezen en zou ook graag lid worden op de fb site.
Want ook wij staan op de wachtlijst voor Düsseldorf.
Ik vraag me alleen af of het op fb te zien is als ik lid wordt? Veel mensen in mijn omgeving weten niets van ons kinderwens en dat wil ik ook graag zo houden.
5 juli 2017 at 09:21
Dank voor je bericht.
Dit is een link naar de facebookgroep.
https://www.facebook.com/groups/1574182366238334/
Succes!
Melany
5 augustus 2017 at 11:41
Hoi Nora,
Mag ik vragen welke arts je hebt bezocht? Zit namelijk in soortgelijke situatie. Gr, Sel
10 augustus 2017 at 00:29
Ik ben 50+ en zou niets liever willen dan vader worden van een eigen zoon of dochter.
23 augustus 2017 at 06:59
Jeetje wat heftig die onzekerheid Sterkte
10 september 2017 at 17:24
Zo is ook mijn kinderwens ontnomen. Ik leerde hem kennen via een datingsite. Het klikte goed en we hielden van elkaar. Dus we deden het onveilig. Ik vroeg geregeld of het wel kon en of het goed zat, maar ik hoefde mij nergens zorgen over te maken. Ik zag geen kwaad en vertrouwde hem volledig. Plots maakte hij het na een paar maanden uit over de foon. Ik was nog lang niet daarmee bezig vanwege de gehele situatie. Hij had al meteen een nieuwe vriendin. En ik moest in April een uitstrijkje laten maken voor de jaarlijkse controle. Chlamydia was de uitslag. Ook heb ik een vruchtbaarheidsonderzoek laten doen. Ik kan helaas geen kinderen meer krijgen en beide eierstokken zijn verkleefd. Heb om de haverklap ontstekingen, veel pijn en PAP4. Dus binnenkort ga ik naar de gynaecoloog. Ik zie ontzettend op tegen het hele traject. Ik neem er ook een psycholoog naast, want de herinneringen zullen hun parten wel gaan spelen denk ik.
Ik vond je verhaal zo herkenbaar en ik wilde het ook graag kwijt. De reden waarom ik dit ook vertel is, vertrouw nooit zomaar iemand en vraag vantevoren eerst de testgegevens van de man. Deze klootzak heeft mijn leven compleet verwoest. En snap niet waarom dit zomaar mag. Ik ben als grofvuil behandeld en voor het leven getekend. En het doet hem helemaal niks!
Hoe gaan eigenlijk de behandelingen in zijn werk? En is het goed te doen?
15 september 2017 at 22:35
Charlotte en Anton,
Heel moedig van jullie om erover te schrijven.
Heel veel succes bij de operatie.
Ik duim mee voor jullie, jullie verdienen een baby’tje, jullie zullen super ouders worden 🙂
Ik laat niet zo veel van mij horen maar ik heb al veel aan jullie gedacht.
Heel veel courage xxx
25 oktober 2017 at 22:07
Wat denk je van pleegzorg, ook singles zowel man als vrouw mogen voor een kind zorgen. Ik als vrouw zou graag daten met een man die kinderen helpt, zelfs helpen met opvoeden. Dat vind ik zwaar aantrekkelijk aan een man.
27 oktober 2017 at 18:29
Ok, hoe ben je te contacteren, Ed? 😉 Ik zoek een wensvader.
9 november 2017 at 11:36
Ik heb 2 keer de mirena gehad laatste x in augustus verwijderd omdat wij nog een kinderwens hebben, het enigste wat ik voor klachten had dat ik vaak blaasontsteking had . Maar ik vond het spiraaltje verder wel fijn en zal het de volgende keer weer laten plaatsen
9 november 2017 at 12:29
ik heb zoon spiraal steken
en ik heb veel hoofdpijn
migraine stemmingswisselingen
depressiviteit neerslachtigheid
en jammer genoeg de zin in sex is bijna niet en dit is sins dat ik die spiraal heb .
en ik en mijn partner worden er zot van
9 november 2017 at 12:46
Ik heb mijn spiraal na 2 jaar allende eruit gezwierd, werd ongesteld, zware hoofdpijnen, buikpijn, opgeblazen gevoel, krampen, cystes op mijn baarmoeder en eierstokken,ze hebben die ook 2 x moeten korter knippen omda mijn vriend her voelde zitten tijden het vrijen en de zin in sex was met 80% gedaald ! Dus nee voor mij was het echt geen goede anti conceptie ! Nu is hij er al meer dan een jaar uit zn heb ik veel problemen met mijn menstruatie
9 november 2017 at 15:40
Ik ken dat gevoel en had derecht erna met de pleister begonen veel beter hoor
12 november 2017 at 22:26
Prachtig!
16 november 2017 at 16:16
Dankjewel! Veel liefs, Lindsay
29 november 2017 at 10:51
Dag Veerle
Wat een mooi verhaal ☺.
Je kindje is bijna 1 jaar, hoe gaat het met de spruit?
Ben je nog op deze blog?
Zou je iets willen vragen.
Weet jij nog wat je dat was bij de start van je laatste poging?
Mijn fsh ook te hoog volgens arts in jette.
Was ongeveer 20 laatste keer. Zou onder 15 moeten zijn om te starten met elonva en menopur.
Dank je
V.
29 november 2017 at 10:52
Ik bedoelde; wat je fsh was.
11 december 2017 at 22:41
Hoi, waar heb jij het omegaven infuus kunnen krijgen? Ik ben op zoek naar een adresje. en is het uiteindelijk gelukt (sorry als je dat al ergens hebt geschreven en ik het heb gemist, maar ik vind dit berichtje via google)’
Cindy
11 januari 2018 at 13:58
Veel last van hoofdpijn en heftige migraine, met name tijdens de menstruatie.
12 januari 2018 at 14:46
Lieve Tessa,
Ik ken je niet en dat zal naar alle waarschijnlijkheid ook nooit gaan gebeuren.
ook is het al bijna een jaar geleden dat je dit bericht hebt “gepost”.
Maar jouw bericht heeft mij zeer aangegrepen en ik voel met je mee, ook al kan ik dat niet.
Maar jouw tekst …
“Van de buitenkant lijk ik altijd in elke situatie alles op een rijtje te hebben: een sterke en stabiele vrouw. Maar aan de binnenkant razen de emoties met soms wel 100 kilometer per uur en heb ik het echt niet onder controle”…
is zo pakkend en slaat exact de spijker op zijn kop
Een tekst die ik zelf ook ga gebruiken in het onder woorden brengen van mijn emoties en het al dan niet hebben van controle hierover in mijn verhaal over mijn dochtertje die anders dan anderen blijkt te zijn
Dank je wel hiervoor
Ik wens je heel veel sterkte!
Liefs, ikke
26 maart 2018 at 07:33
beste,
Welke dokter hadden jullie in Jette? Hier 31 jaar en AMH van 0.38. Ik wil onmiddellijk hulp in Jette zoeken.
30 maart 2018 at 17:23
Wat ontzettend naar! Zeker na zo’n moeiteloze start van de relatie. Er zijn gelukkig ook zat vrouwen die wél zeker weten dat ze een kind willen. Je zult vast een daarvan ontmoeten en weer gaan vertrouwen :). Heel veel succes, Tim!
31 maart 2018 at 13:14
Wat ontzettend goed dat je dit hebt verteld! Een hele andere kijk want vrouwen beseffen nooit wat ze mannen hiermee aan doen.. Ik hoop dat je ooit n leuke vrouw vind want zijn er genoeg die wel kinderen willen of alleen zijn en al een kindje hebben zoals ik, geef de moed niet op je klinkt als n sterke man! Onwijs veel succes en wou je bij deze toch een steuntje geven, ik vind het maar heftig
11 mei 2018 at 16:57
Dag dames, op zoek naar ervaringen bij Vivaneo vond ik deze pagina. Ik ben vooral benieuwd naar de kostprijs van een behandeling in Düsseldorf. Kan iemand van jullie me daar iets over vertellen?
Dankjewel!
13 mei 2018 at 19:39
Zo herkenbaar wat je schrijft. Maar gelukkig nooit meegemaakt dat iemand zo’n botte opmerking maakt. Die mensen hebben waarschijnlijk nooit zoiets meegemaakt in hun omgeving. Triest ? Sterkte met alles en ik hoop dat je snel een positieve test in handen hebt ?
21 mei 2018 at 21:49
Dit is zo herkenbaar! Je zou bijna kunnen zeggen dat het ‘ons verhaal’ is. Geschreven door een ander. Het traject van Ivf is werkelijk een hel. Wij stopten ook na 3 pogingen en dat was voor ons meer dan voldoende. Onze relatie werd er zélf veel sterker van. Hoe dan ook moet ik toegeven dat het traject zelf een heel emotionele periode was. We kregen ‘begrip’ , doordat men er gewoonweg niet durfde over te spreken. Dat snapten we best wel. Maar reacties zoals ‘ah, we kennen mensen die een kind verloren hebben…DAT is pas erg’… Deze reacties maakt ons tot op heden nog kwaad. Ons (primitief) doel om ons voort te planten, hetgeen misschien een negatieve bijklank heeft maar zeker de bedoeling niet is, zetten wij opzij. We zoeken het geluk op een andere manier. Maar geef toe… In essentie koos je voor elkaar.. Toch? En van deze vorm van liefde en genegenheid fenieten wij, en volgens mij veel andere lotgenoten, optimaal van. We misliepen eerder onze kinderwens, maar zijn zoveel bewuster van elkaar gaan houden.
26 mei 2018 at 09:53
Oh My… Hoe vreselijk dat je dit hebt meegemaakt!! In zulke gevallen zou een hersteloperatie gratis moeten zijn! In België steriliseren ze normaal pas na je 30ste en dan moet je haast al kinderen hebben voordat ze het willen doen… Ik hoop echt dat je in de nabije toekomst samen kunt genieten van jullie kinderen. Dikke knuffel!!
4 juni 2018 at 19:30
Hallo ben zelf al twee jaar zeker bezig om zwanger te geraken met donor aar t’lukt niet ze laten mij vallen op het laatste moment en het doet enorm pijn als je er zo naar uitkijkt om één kindje op deze wereld te brengen ik ben ook al 44jaar en hoopvol doe ook ovulatietesten hoop echt een oprechte lieve donor te vinden ik woon in Belgie bewust van mijn keuze alleenstaand vind één kind het mooiste wat er is voor één vrouw heb bruin haar bruine ogen hoop op reactie liefs christine
23 augustus 2018 at 15:17
Ben je nog steeds opzoek naar een donor?
Anders wil ik je wel helpen
Meer info volgt bij interesse…
Groetjes Roger
5 juni 2018 at 21:08
Dag Nora, hoe is het verder afgelopen?
Ik heb zelf 6 IUI’S achter de rug en dit is mijn derde icsi poging met in totaal 9 terugplaatsingen met een miskraam tot gevolg.
Hopelijk is je droom uitgekomen.
11 juni 2018 at 11:15
Hoi Caroline,
Wij hebben ook een lang traject gehad van 5 jaar (incl. pauzes)
Na de 2e ICSI behandeling in Nederland via vrienden (1e poging aldaar zwanger) overgegaan naar Dusseldorf.
Wij hebben daar nog 3 ICSI behandelingen gedaan, 2e poging zwanger maar miskraam en nu bij de 3e (eigenlijk de 5e dus) ICSI 33 weken zwanger van een tweeling.
De kosten voor ons +/- 5100,- per ICSI behandeling incl alle extra medicatie die wij kregen.
Kijk goed naar je zorgverzekering, er zijn er die een 4e of 5e behandeling vergoeden.
Voor ons gedeeltelijk 3500,- vergoed per ICSI in het buitenland.
18 juni 2018 at 07:02
Beste,
Wil jou graag uw wens helpen vervullen. Ben Philippe,man uit oost vlaanderen, grens antwerpen ?
0495732283
Spermadonor@live.be
2 juli 2018 at 10:45
Ik heb nooit klachten gehad toen ik het spiraaltje had, ik vond het heel fijn.
Ik zou het zo weer doen.
Maar toen ik hem er uit heb laten halen ivm een kinderwens heeft het wel 5 jaar en 10 maanden geduurd voordat we eindelijk zwanger waren.
Nu weet ik dus niet of dit door het spiraal komt of niet, maar naar meerdere onderzoeken kwam uit dat er met onze vruchtbaarheid niks mis was en ze geen reden vonden waarom het zo lang duurde.
2 juli 2018 at 18:44
Hooi i bent al twee jaar bezig ! Vraagje waarom laten ze u op het laatste moment vallen.
Mvg Jasur
28 augustus 2018 at 12:22
Wow, wat een heftig verhaal. Krijg er kippenvel van. Ik hoop dat je er inmiddels een beetje mee om kunt gaan. Ik ben met 37 weken in het ziekenhuis opgenomen met pre-eclampsie. Direct aan het infuus en met 37,5 week is de bevalling opgewekt omdat het voor mij te gevaarlijk werd. Gelukkig is het bij ons allemaal goed gegaan en is ons zoontje enkel 2,5 week te vroeg gekomen. Wij zijn zwanger geraakt dmv eiceldonatie en kenden deze verhoogde kans op pre-eclampsie ook niet totdat ik in het ziekenhuis belandde. Wij mogen van geluk spreken dat ze de verhoogde bloeddruk bij mij tijdig hebben gesignaleerd en dat er naar gehandeld is. Heel veel sterkte voor jou.
28 augustus 2018 at 19:52
Lieve (Char)Lotte,
Ik zou graag met je in contact komen! Weet alleen niet hoe.
27 september 2018 at 22:47
Wooh, heftig verhaal. Ik had ook AA en mede door deze ziekte kinderloos.
28 augustus 2018 at 22:12
Zelf ben ik al even aan het rondkijken om mij als donor op te geven. Ik merk wel dat dit niet evident is.
Ik wil niet via de spermabank werken, ik wil namelijk wel dat er een goed gevoel is .
Weet iemand waar je uzelf kan aanbieden als donor?
29 augustus 2018 at 06:55
Op facebook zijn er verschillende groepen te vinden, vaak onder de naam eiceldonatie.
9 september 2018 at 13:44
Hey Elles,
Ik wil.graag bij de Facebook groep alleen vraag ik me af of iedereen het kan zien als ik me toevoegen aan de groep ik wil het op.op dit moment nog niet kenbaar maken dat ik pcos maar wil wel contact met anderen die dit hebben.
Liefs Leonora
17 september 2018 at 10:22
Zo een verhaal lezen doet me toch even positief blijven denken. Hopen dat het ons na 4 jaar ook mag lukken. Ondertussen 33. Amh niet super laag maar ook niet hoog. Fsh ok normaal.
2 eerste pogingen decapeptyl en menopur 300 ( 1 keer kort en 1 keer lang schema, zelfde resultaat:10tal eicellen, 8tal bevruchte en 1 matige/ slechte embryod5 over telkens, geen cryo, eicelkwaliteit als reden want fragmentatie vanaf d2/3).
Nu menopur300 en cetrotide en slechts 4 gelijkmatige eicellen na 6 dagen stimuleren. Icsi 100% ipv 50/50.
Was plots in maart spontaan zwanger maar vroege miskraam. Sindsdien plots minder eicelopbrengst( antagonisteschema?toeval?, Amh gezakt?,…). Eerste keer poging 3 ook maar 3tal eicellen en rescue iui. Dan poging 3.2.: follikelcyste. Dan verlof. Nu dus poging 3.3 en idem poging 3.1 maar wel pu doen. 1 goedje en is prijs zegt hij.
Wij zitten nu nog steeds in UZ Gent dus voor poging 3. Welke dokter hadden jullie in Jette? Wij overwegen ook een second opinion. Niet dat we mistevreden zijn( passen schema aan, doen geen pu bij eerste slechte reactie antagonistenschema,…), maar soms toch nodig…
23 september 2018 at 16:58
Jeej heel heftig maar supper dapper
29 september 2018 at 14:13
Beste Charlotte,
Ik heb ook aplastische anemie waar ik in het begin van mijn zwangerschap achter kwam.
Onze zoon wordt nu bijna 2.
6 oktober 2018 at 21:55
Ik lees dit vanavond voor het eerst lieve mama en zit hier te janken op de bank. Wat ben je een kanjer. Wat ben je sterk. Wat ben ik blij dat je na Saul een lieve zoon in je armen hebt. Wat fijn dat ik je heb ‘ontmoet’. ❤
6 oktober 2018 at 23:32
Dankjewel lieve Marieke. Ik zit ook te janken om mijn eigen verhaal, het doet erg veel pijn. Ik heb zo een spijt dat ik hem niet heb vastgehouden. Mijn kleine mannetje.
13 november 2018 at 17:56
Zekker mee hulp!
29 januari 2019 at 23:35
Hoi Silke,
Ik ben benieuwd of jullie wens ondertussen is uitgekomen? Hoop het zo voor je!
Ook hier begonnen met een nieuwe eetstijl/patroon. Fingers Crossed?
Groetjes Hanneke
17 maart 2019 at 14:08
Dag Hanneke,
wat lief dat je naar mij informeert! Ik kan met heel grote blijdschap vertellen dat ik intussen 20 weken zwanger ben. De ommezwaai heeft dus zijn vruchten afgeworpen 😉
Ik duim heel hard mee voor jou! Heel veel succes en plezier met de veranderingen aan je eet- en leefstijl!
Groetjes,
Silke
27 maart 2019 at 12:11
Hey Marieke,
Super interessant ik heb ook te horen gekregen dat mij eicel kwaliteit niet goed genoeg is. Ik vroeg ma alleen heel brutaal af. Hoe is het afgelopen ben je zwanger geworden? Heb je nog steeds zo veel geloof in dit boek. Ik hoor graag van je.
Groetjes, Ayla
3 juni 2019 at 14:16
Hoi, wat een mooi verhaal! Mag ik vragen wat er uit de bloedonderzoeken voor afwijkingen zijn geconstateerd? In DD geven ze aan dat alleen NK cellen biopt uit baarmoeder voldoende is om te weten of er wat gaande is. Was dit bij jou ook gedaan en was die uitslag ook al niet goed? Bij mij gaat het telkens met 9 wkn mis .
25 juni 2019 at 16:37
Wat een mooi, hoopgevend verhaal Marianne!
Ik heb tot dusver 6 sterretjes en nog geen kindje. Ik word ook steeds vertelt dat het gewoon aan mijn leeftijd ligt maar ik heb ook op mijn 27ste en 35ste een miskraam gehad (nu 40+) Ik heb ook vitiligo en het zou best kunnen dat er bij mij eerder een immunologisch probleem is. Mag ik vragen of jij bij NEOVivo in Dusseldorf bent geweest? Ik heb ze gebeld maar de dame die de telefoon opnam zei dat ze alleen immunologische ondersteuning bieden bij IVF. Graag zou ik jou vragen wat jouw ervaring is en op welke wijze jij immunologisch werd ondersteund (naast Prednison en Intralipid)? Ik zal contact opnemen met de door jou geadviseerde acupuncturist??Hartelijk bedankt voor jouw moeite. Warme groet, Laura
26 juni 2019 at 13:59
Hoi Laura, ik heb 4 tips voor je.
tip 1.
https://bloedwaardentest.nl/anti-nucleaire-ana-screening-autoimmuunziekte/ kosten 39 euro
tip 2.
ik heb/had ook een auto-im. stoornis genaamd SLE (in aanleg) omdat ik IVF deed kon ik niet beginnen met de medicatie daarvoor.
uiteindelijk bleek het verdwenen, er was geen spoor meer van te vinden in mijn bloed.
wat had ik gedaan? ik had mijn leefstijl veranderd; geen suiker, granen, zuivel, volledig biologisch, geen e-nrs, yoga.
ik had meer problemen maar toen die weg waren raakten ik blijvend zwanger.
tip 3.
NK-cellen op deze site vind je daar ook info over.
tip 4.
MTHFR gen mutatie, komt bij 1 op de 2 mensen voor en kan miskramen veroorzaken.
https://bloedwaardentest.nl/mthfr-gen-mutatie-c677t/
Succes, Melany
4 juli 2019 at 10:31
Hai Melanie, Sorry voor mijn trage reactie. Ik heb geen mailtje ontvangen van jouw reactie en zie nu op de site ineens jouw reactie. Reuze bedankt voor jouw uitgebreide antwoord en jouw tips. Ik heb zelf contact gelegd met Imudoc in Dusseldorf en wil daar het eea laten uitzoeken. Ik zou jou nog graag vragen hoe jij dat tijdens jouw zwangerschap met bloedprikken hebt gedaan. Ben jij hier wekelijk voor naar Dusseldorf gereden? Ik kan namelijk geen enkel priklab vinden dat akkoord gaat met bloed per koerrier naar Dusseldorf zenden. Volgens mij beschreef jij dat jij wekelijks middels bloedonderzoek gemonitored werd?
Ik ben voedingskundige en eet biologisch en gluten, lactosevrij en weinig suiker, dus dat zit snor:)
Dank ook voor de tip mbt de mutatie. Aangezien ik boven de 40 ben denk ik niet dat het ziekenhuis dit nog wil nakijken?
Mooie dag & dank je voor jouw hulp. Het is best een ziektocht en jouw verhaal is voor mij erg inspirerend.
Warme grjs Laura
2 juli 2019 at 21:29
Hi Miri en Raymond, ik hoop dat jullie alsnog jullie kinderwens kunnen vervullen. Ik heb zelf ook sjogrens ( vrouw, sinds dit jaar is de diagnose gesteld). Ik en mijn man hebben ook geprobeerd zwanger te worden maar het is er nooit van gekomen. We proberen al 4 jaar. Volgens de artsen ben ik fysiek gezond en mijn man ook. Ik ben alleen nog geen een keer zwanger geweest. We hebben superovulatie geprobeerd en kunstmatige inseminatie. Maar beide hebben tot niets geleid. Nu neem ik plaquenil om de ziekte onder controle te houden. Dat werkt goed. Maar ik weet niet of zwanger worden een goed idee is met sjogrens. Daarnaast heb ik ook nog eens kans op reumatoïd artritis en een schildklierziekte. Mijn reumatoloog zegt dat zwangerschap hoed mogelijk is als de ziektes onder controle zijn. Maar dan ben ik nog bezorgd voor de complicaties. Ik hoop dat het allemaal goed komt bij jullie!
4 juli 2019 at 10:39
Hai Melany, Ik zie nu dat je een link voor bliedonderzoek naar deze mutatie hebt gestuurd. Dank je. Mocht je deze mutatie hebben, kun je daar dan ondersteunend bij zwangerschap iets voor doen om het risico op miskraam te verminderen? Het zou mij denk ik wat angst geven als ik het zou hebben want het geeft verhoogde kans op miskraam maar het hoeft niet perse als ik het goed begrijp? Dank je
5 juli 2019 at 08:49
Beste Laura,
Dit blog is geschreven door Marianne, niet door mij.
Wat het bloedprikken betreft, ik heb in Dusseldorf geprikt en ben daar dus iedere keer heen gegaan. Destijds werkte Nederland niet mee, maar Dusseldorf heeft een lijst met ziekenhuizen die meewerken. In Purmerend is een ziekenhuis die meewerkt aan alle onderzoeken, echo’s, follikelmeetingen etc. Wellicht kunnen zij jou ook helpen.
Prikken voor genmutatie zul je zelf moeten bekostigen, dit wordt niet vergoed. Dit wordt uberhaupt niet onderzocht in Nederland, ongeacht je leeftijd. En ja, je kunt er iets aan doen. Bestuurslid Sharon Pottinga kan je daar alles over vertellen en je mag haar benaderen via facebook messenger. Ze kreeg een dochter (na diverse miskramen).
NK-cellen onderzoek doet Dusseldorf ook en in Nederland alleen nog in een studie https://kinderwensbloggers.com/radboud-umc-onderzoekt-nk-cellen/
Wat je ook zou kunnen doen is contact opnemen met Anneke Jansen van FertiTravel. Zij kan jou precies vertellen welke onderzoeken je in Nederland of in het buitenland kan laten doen. http://fertitravel.nl/
Succes,
Melany
4 maart 2020 at 10:30
Hoi Melany,
Wat is de naam van het ZH in Dusseldorf die de intralipid infuus geef? Hartelijk dank alvast
6 maart 2020 at 13:41
Hoi Francis, Dewi en Melany,
Ik herken jullie gevoelens. Bij mij is één eierstok verwijderd in November. Dat was achteraf helemaal niet nodig geweest. Er zat een fibroom aan. Je kunt jezelf hiervan gewoon genezen. Ik heb het gevoel dat ik me heb laten leiden door angst en me heb laten bestelen van dit orgaan. Sindsdien voel ik me depressief. Het klinkt allemaal misschien vreemd, maar ik word gek van dit idee. Ik ben half ingestort, al wil ik sterk zijn. Ik kijk bijna alleen nog maar naar Joe Dispenza. Ik hoop dat het met de tijd beter zal gaan. Dewi, je kunt van endometriose genezen. Ga eens naar de testimonials kijken bezoekers/aanhangers van Joe Dispenza. Groetjes Kim
11 augustus 2020 at 11:27
hoi!
Ik ben zo benieuwd! Is het je gelukt met de koninginnegelei om zwanger te worden?
8 november 2020 at 10:06
Geweldig Mel, fantastisch om een koppel zo een mooie kans op een gezin te kunnnen geven!
8 november 2020 at 17:17
Wat heb ik een enorm respect voor jullie, geweldig. Veel succes en hopelijk mogen de toekomstige ouders heel gelukkig worden met hun kindje. 😘
14 maart 2021 at 15:43
Mag ik vragen hoe vaak je uiteindelijk naar Duitsland hebt moeten gaan?
Wij overwegen ook naar Dusseldorf te gaan voor advies, maar ik zie er enorm tegen op om dan wekelijks een a twee keer naar Duitsland te moeten rijden voor echo’s en (bloed)onderzoeken. Zijn er ziekenhuizen in Nederland waar ze meewerken aan behandeltrajecten via Duitsland en bv bereid zijn jou medicatie voor te schrijven op aanraden van jouw Duiste artsen zodat je niet steeds heen en weer hoeft?
Ik heb geen rijbewijs dus dat maakt het sowieso extra lastig.