Mijn echte naam is Freya, ik ben genoemd naar de Godin die het allemaal zou moeten regelen voor mij. Maar mijn vruchtbaarheid is in geen velden of wegen te bekennen, deze godin doet niets voor mij.  Lege handen, in alle opzichten. De tijd, het geduld & de moeite die het ons gekost heeft. Hoge prijs betaald, het is zuur om 1 op de 6 te zijn.

Mijn parter is nu ook nog eens mijn partner niet meer. Wij hebben na 7 jaar, nu een half jaar geleden een punt achter onze relatie gezet. We kunnen er de vinger niet precies op leggen maar waarschijnlijk is t n combinatie van verschillende factoren waardoor we het niet gered hebben. Dat onze strijd daarin een rol heeft gespeeld, kunnen wij natuurlijk niet ontkennen. Je hoopt dat je het dan tenminste redt met zijn tweetjes, er was echter helemaal niets van een liefdesrelatie over gebleven. Misschien vinden we elkaar ooit terug maar voor nu zit dat er niet in.

Ook mijn kinderwens is nu van de baan. Ik ben nu 32 jaar en we hebben 6 jaar behandeld, dit heeft niets opgeleverd. Er is geen duidelijke oorzaak gevonden. Ik moet en wil nu verder met mijn leven en dat is best moeilijk wanneer je kinderwens groot is en je geen andere opties meer ziet.

Toen we nog getrouwd waren besloten wij dat alternatieven als pleegzorg of adoptie niet bij ons passen. Wij willen graag iets terug zien van onszelf in een kind. En hoe mooi ik het ook vind dat iemand zijn eicellen of sperma doneert, ik wil er zelf geen gebruik van maken. Ik wil een eigen kind, van ons. Ik wil samen een kind opvoeden. In mijn eentje wil ik ook niet. Ik kan niet voorzien of een kind maar 1 ouder nodig heeft. Ik zou het wel in mijn eentje kunnen opbrengen maar zou daar nooit bewust voor kiezen.

Met een vriendin die bammer is had ik daarover een meningsverschil. Ik vind het t beste voor een kind als het 2 ouders heeft, dat is mijn interpretatie van wat t beste is en ik vond het daarom ook niet leuk dat ze mijn mening gebruikte alsof ik haar beslissing zou afkeuren.

Het lijkt alsof je ook op je tenen moet lopen of moet motiveren wanneer je besluit dat er geen opties meer zijn voor jou. Dat vind ik eerlijk gezegd best irritant. Dit zijn mijn grenzen over wat kan voor mij en waar ik mee kan leven, daar mag best wat meer respect voor getoond worden.

Groeten aan alle kinderlozen of mensen die besloten hebben dat het genoeg is geweest.

Freya

Sharing is caring!