Vrienden weten dat ik graag toneel speel. Mijn ex-buurman vraagt mij op een dag in november of ik zin heb om voor sinterklaas te spelen voor zijn kinderen en die van een aantal vrienden in de buurt. Een aantal jaren daarvoor heb ik al eens sinterklaas gespeeld voor de kinderen van mijn broer. Toen ik in vol ornaat was zijn we bij de betreffende buurman binnengevallen (ze waren toen nog met zijn tweeën) en zijn ze allebei bij de Sint op schoot geweest. Een memorabel bezoekje, geïnspireerd op Hans Teeuwen.
Nu vraagt hij het voor zijn kinderen en natuurlijk zeg ik ja. K. haal ik over om zwarte piet te spelen en ik vraag een impro-maatje om ook zwarte piet te zijn. Een echte Sint komt met minimaal twee pieten!
Buurman regelt pakken en schmink en instructies wat ik aan de aanwezige kinderen moet vragen. Een van de dochters wil de speentjes aan de sint geven, zodat ze daarmee kan stoppen.
K. en ik hebben superveel voorpret met het schminken en aankleden. Het pak is oud en ranzig, de mijter van gekreukt karton, de baard jeukt als een gek en de staf hangt met plakband aan elkaar, maar daar kijken kinderen hopelijk niet doorheen..
We komen aan en de kinderen zijn door het dolle heen. De Sint is op bezoek en pieten delen ruimhartig snoep uit aan iedereen. Ik ga helemaal op in mijn rol als strenge en toch aardige sint.
K. staat in de hoek en speelt de stille piet. Achteraf blijkt dat ze volstrekt overvallen is door zoveel oprechte kindervreugde. We hebben soms van die onverwachte overvallen van verdriet waar we ineens beseffen wat we missen als kinderloos stel. Voor K. is dit zo’n moment.
Bij de buurman heb ik niets door en leef me uit als sint, laat iedereen, oud en jong op schoot zitten, liedjes zingen en tekeningen geven. Een hachelijk moment doorsta ik als de oudste dochter wel heel dicht bij mijn gezicht komt en bijna de elastiekjes van mijn baard ontdekt.
Na een kwartiertje staan we weer buiten, toegezongen en uitgezwaaid. Ik had de tijd van mijn leven, K. Was blij dat de pietenschmink niet op waterbasis was. De tekeningen hangen nog lang op onze keukenkastjes.
Sinterklaas II
Het is zondagochtend eind november en K. en ik hebben afgesproken met goede vrienden van ons. We gaan taartjes eten in Vught omdat K. 50 is geworden, maar dat vieren we niet! Het improvisatietalent van vriend H. is groter dan het organisatietalent en we staan voor een dicht café. Gelukkig is het mooi weer en lopen we een rondje door het centrum van Vught.
Voor de kerk is een grote blauwe loper uitgerold. Op de deur een bordje dat de voormalige kerk gesloten is vandaag vanwege de intocht van Sinterklaas die middag. De schuifdeuren van de voornalige kerk gaan toch open en we wandelen als echte toeristen naar binnen. Daar maken we kennis met de ongeëvenaarde Brabantse gastvrijheid! In plaats van boze blikken van de organisatievrijwilligers, zijn ze van harte bereid om alle vragen over de intocht te beantwoorden. Welke kleur hebben de pieten, verwachten jullie demonstraties, hoe lang hebben jullie deze Sint al? Wat voor gebouw is dit eigenlijk? De dames krijgen een rondleiding door de hele kerk, inclusief achterkamertjes en tijdelijke tentoonstellingen.
Als H. en ik naar buiten lopen worden we enthousiast toegesproken door mevrouw Schmink die aan het uitladen is voor het grote feest en ons een krat spullen in de handen duwt. We kunnen niet anders dan deze hartelijkheid beantwoorden en helpen mee om de inhoud van haar bestelauto de kerk in te dragen. Ook zij beantwoordt al onze vragen. Met een team van 9 dames zal zij vanmiddag ruim 350 kinderen door de schminkstraat heen trekken. De meeste kinderen willen als roetveegpiet, dus die worden door een van de meiden met een paar vegen schmink in de voorwas gezet. De rest van de dames vult dan aan met pre-fab Sint schmink tatoeages. Op de vraag of alleen vrouwen schminken vertelt ze dat ze twee potige mannen aan het team heeft toegevoegd: haar man en zoon. Zij fungeren als ‘rijmanagers’ en moeten vooral de ouders in het gareel houden die verblind door de wens om alleen het beste voor hun kind te willen, vaak uit de bocht vliegen, boos worden, hun kinderen laten voordringen en dan ruzie met elkaar of met de schminksters krijgen. Zo dreigt een onschuldig kinderfeest toch nog uit de hand te lopen door asociale ouders. Ik vind het niet te rijmen met de geweldige gastvrijheid van de mensen die we net ontmoet hebben.
Ik verbaas me over het gedrag van ouders. Blijkbaar gedragen ze zich niet alleen langs het voetbalveld als idioten, maar ook bij een Sint intocht. Dan heb je niet eens kick-out zwarte piet nodig om een rel te creëren, dat doen ze zelf wel! Blijkbaar is de komst van de Sint ook voor ouders nogal stressvol. Ik heb medelijden met de ouders en hoop maar dat de kinderen daar niets van merken. Wellicht dat de ouders de volgende keer geschminkt mogen worden, en helpt dat om er een feest van te maken.
NB. Ik heb nog even de socials er op nageslagen, maar dit jaar waren er geen incidenten geweest in Vught bij het Sint-schminken.
Geef een reactie