Ongeveer 1,5 jaar geleden werd ik benaderd om een blog te schrijven over the after life. Het heeft even geduurd. Ik ben er nu klaar voor om het te delen. Als ik mezelf omschrijf dan passen de woorden energiek, enthousiast, vreselijk nieuwsgierig, humor, betrokken, ongeduldig en volhardend bij me.
Ongeveer 12 jaar geleden heb ik een miskraam gehad van mijn toenmalige lover. Het was geen steady relatie en hij liet me ook zitten na de miskraam. Mijn leven voor de miskraam was turbulent, uitgaan, niet lang een steady relatie, laat staan nadenken over moeder worden. Op de dag van de miskraam ben ik naar de huisarts gegaan. Hij stuurde me door naar het ziekenhuis om te kijken of alles was mee gekomen. Na de echo bleek dit niet helemaal het geval. En dan lig je daar moederziel alleen naast de krijsende hummels op de baby afdeling. Het enige positieve uit deze gebeurtenis was dat ik wel wist. “ik wil moeder worden”. Het is een soort oerinstinct wat loskomt. Daarna brak een loodzware periode aan, alleen, geen back up, het ook alleen willen doen. Ik kreeg veel steun van vrienden. Ik was toen 32 jaar. Vriendinnen om me heen hadden hun eerste kindjes al gekregen. Ik heb echt alle kinderverjaardagen gemeden die tijd, ging absoluut niet naar een geboorte toe…Ik kon het niet opbrengen. Maar voelen deed ik niet, laat staan dealen met. Ik leefde in een soort film. Ongeveer een half jaar erna ontmoette ik mijn huidige relatie. Binnen twee weken vertelde ik dat ik een kinderwens had. Mijn huidige relatie was ouder en had al drie kinderen. Maar gelukkig het was een wederzijdse ja. We moesten de medische molen in. Sterilisatie moest hersteld worden en de eerste gesprekken volgde in de kliniek. Anderhalf jaar later begon ik aan mijn eerste ICSI behandeling. Wat een zware periode was dat, vooral mentaal. Hoop, geen hoop, vreugde geen vreugde. Stress, dat vooral. Uiteindelijk drie puncties, 9 terugplaatsingen en drie jaren verder… geen resultaat. Voor mij was het een periode van overleven. Een dik jaar erna kwam ik met een burn-out, depressie, overspannenheid. PTSS…. (geef het een naampje).. thuis te zitten van mijn werk.
Dit was eigenlijk mijn grootste cadeau!! Rust…slapen, veel slapen. Het besef kwam dat ik alle ballen hoog hield, als partner, als stiefmoeder, als vriendin, als werknemer. Mijn te grote doorzettingsvermogen en gedrevenheid had zijn tol geëist. Maar een ding wist ik dat dit het omslagpunt was. Ik pakte alles aan om weer op te staan en de weg van heling in te slaan. Runningtherapie, psychotherapeut, jobcoach. Alles heeft er aan bijgedragen om te gaan zoeken naar mijn drijfveren. En volhardend als ik ben, wist wat ik ging doen. Iets totaal anders dan toen mijn baan als rijksambtenaar. Ik ging weer studeren, kindertherapie. Kennelijk had het universum iets anders met mij in petto. Maar toch iets met kinderen. Deze vierjarige studie heeft veel bij gedragen aan mijn innerlijke heling. Natuurlijk was ik al aardig op weg. Maar nu ging ik alles integreren. Het is ervaren, voelen, dealen met en doorleven. Vooral het voelen en dealen met is heel lastig. Maar de pijn, verdriet, onmacht, boosheid is nu eenmaal aanwezig en daarmee kun je niets anders doen dan te doorleven. Ik heb mezelf toegestaan dit allemaal te voelen. Het is geen mogen of moeten voelen of omgaan met. Dan ligt er voor mij een soort toestemming verkrijgen voor op. Het is aanwezig in het hier en nu en je moet er door heen. Die hobbels heb ik allemaal genomen, de ene keer makkelijker als de andere keer. Maar ook de beslissing nemen om te stoppen met de behandeling was ook moeilijk. Soms kwam dat stemmetje in mijn hoofd, had dan maar toch.
En nu 6 jaar na de laatste behandelingen heb ik mijn praktijk als kindertherapeut en help ik liefdevol, met gedrevenheid en passie kinderen op weg. De weg van heling in hun zelf, met al hun kracht en doorzettingsvermogen. Een kind is zo puur, veerkrachtig en heeft een groot eigen oplossingsvermogen. Het is dankbaar werk. En met mij gaat het goed. Dit is mijn leven, het leven erna… the after life.
Liefs,
Marcella
Eigenwijze Wereld
Geef een reactie