De controle in het ziekenhuis was goed. Ik kreeg een echo en moest ook nog even een zwangerschapstest doen om te kijken of de hormonen nu uit mijn lichaam waren en dat waren ze. Het gesprek met de gynaecoloog was goed maar ook een teleurstelling. Ja we konden nu zelfstandig zwanger worden maar een eventuele vruchtbaarheidsbehandeling of inseminatie is nu niet meer van toepassing. We moeten zoals de dokter het zei het weer een jaar proberen. Dus wij zijn heel blij dat we toch zwanger kunnen worden maar ik had gehoopt dat er dit jaar dan toch een plan zou komen. Nu beginnen we opnieuw voor mijn gevoel. Dus oké, ik wil het positief gaan inzien en er werd verteld dat je na een miskraam 50-60% kans hebt dat het gewoon gaat lukken.
Ik moet wel heel eerlijk zeggen dat het nu lastig is om verder te gaan. Ik zat op een hele mooie roze wolk en ben er echt van afgetrapt en dat doet pijn. Er zijn dagen bij dat ik moet huilen en dat ik geen nieuws kan horen over mensen die zwanger zijn. Dan denk ik oh ja ik had ook zo ver geweest balen. Seks is eerlijk gezegd ook nog een dingetje. Sinds de miskraam durf ik niet meer zo goed. Bang om weer snel zwanger te worden en dat het weer misgaat. Raar he? De ene kant kan het niet snel genoeg gaan en de andere kant wil ik eigenlijk niet verder. Ik zit voor mijn gevoel in een periode dat ik het even niet meer weet en het niet wil weten. Gelukkig kan ik er goed met mijn vriendinnen over praten en staan zij echt voor mij klaar. Ik zou niet weten wat ik zonder hen zou moeten. Dus vriendinnen die dit lezen BEDANKT! Ik weet dat ik altijd op jullie kan rekenen.
Geef een reactie