Positieve gedachten soms is het moeilijk deze vast te houden en te koesteren. Kennen jullie dat gevoel? Je inzetten voor iets en dan toch steeds verliezen.

We zijn weer gestart met icsi maar voor je het ene probleem hebt kunnen omzeilen kom je terrecht in een ander probleem die veel groter is en waar geen oplossing voor is. Een probleem waar je enkel maar van kunt hopen dat het ooit zal oplossen. Zonder te weten of het je wel ooit zal lukken. En dat is frustrerend, heel frustrerend.

Kennen jullie die onmacht? Die wanhoop om telkens opnieuw die hoop te moeten vinden en verder te moeten gaan? Hoop verliezen… Hoop terugrapen en ga zo maar door. Een jaar terug gingen we naar de arts en nu zijn we zo lang verder en uiteindelijk zijn de problemen veel groter dan we ooit hebben kunnen denken.

We hopen, we dromen, we blijven positief voor iets dat zo ver weg en niet vast te grijpen is. We kunnen nu al opnieuw proberen maar we willen niet. We zijn er nog niet klaar voor, we zijn emotioneel gebroken. De moed voor een nieuwe poging is er zeker. Maar de kracht voor terug een teleurstelling te krijgen is er niet.
De hoop komt terug, langzaam de kracht ook.

Nu even niets maar blijven werken aan onze gezondheid om onze vruchtbaarheid te verbeteren doen we wel. Want ergens weet ik diep binnenin dat dit ons misschien wel eens zou kunnen helpen.

Het lijkt wel dromen van een wondertje die misschien ooit of nooit zal komen. Soms een mooie droom soms een ware nachtmerrie.

Liefs,

Stella

Sharing is caring!