Laat ik me eerst even voorstellen: Joost Kadijk, heteroman, 48 jaar en een man zonder kinderen. Gelukkig getrouwd met de liefde van mijn leven. Tien jaar geleden zijn we door de medische molen van IVF, ICSI heen gegaan, met alle ups en downs die iedereen die daar in heeft gezeten ook meer dan genoeg kent.
Na drie pogingen zijn we gestopt en hebben we onze kinderwens achter ons gelaten. En na de rouwverwerking over het verlies van iets dat er nooit is gekomen, zijn we verder gegaan met ons leven.
Ik zocht naar verhalen voor en door mannen zonder kinderen die hetzelfde hebben meegemaakt en hun verhaal wilden delen. Ik zocht en vond bijna niets, behalve in een paar hoekjes van het internet. Verborgen en verstopt.
Waar zijn de mannen? vroeg ik me af? Als 30 % van de stellen moeite heeft met kinderen krijgen dan zit daar toch ook een man bij? Met emoties, gevoel, pijn, verdriet en (praktische) vragen? Waar zijn de mannen die gewenst, of ongewenst kinderloos zijn en kunnen of willen vertellen over hun leven. Hun leven voor, tijdens en na een eventuele kinderwens, het leven dat ze nu leiden, de impact die het heeft gehad op hun ego, hun relatie, hun band het hun familie, etc.
Omdat ik ze maar weinig vond, heb ik besloten om er zelf over te bloggen hier bij Kinderwensbloggers en er een boek over te schrijven. Dus laat de mannen maar komen!
reageer hier, of https://www.facebook.com/mannenzonderkinderen/
Ik hoop op mooie en echte gesprekken als mannen onder elkaar!
Geef een reactie