Je kent dat wel: in een vergadering, of in een nieuw team doen we ‘even een kennismakingsrondje’. Degene die begint zet de toon. Als diegene in de introductie ook zijn privésituatie meeneemt: …. en ik ben de trotse vader van Amber en Milou van 3 en 5…” Dan volgt de rest ook met de beschrijving van de thuissituatie. Zo krijg ik ook geregeld de vraag of ik kinderen heb. Meestal antwoord ik daar heel kort op met: Nee. En daar laat ik het dan bij. Om vervolgens de vraag terug te stellen en dan de ander honderd uit over Milou en Amber te laten praten. Over het algemeen werkt dat heel goed en vind ik dat ook prima.
Heel soms vragen anderen daarna waarom we geen kinderen hebben. Ik vind dat een uiterst impertinente en persoonlijke vraag die ik beantwoord met: Het is ons niet gelukt. Vaak gevolgd door een pijnlijke stilte, die dan vol gepraat wordt door de ander die dan ook verhalen kent van mensen die ook ongewenst kinderloos zijn, of na een tijdje toch nog een kindje hebben gekregen. Soms aangevuld met de opmerking dat het misschien bij ons in de toekomst ook gegund is. Als ik echt zin heb dan leg ik mijn gesprekspartner luid en duidelijk uit dat die kans na twee jaar medisch circuit nul, zero, zip, nada is.
Deze gesprekken brachten me wel op de vraag wat jullie (mannen of vrouwen) antwoorden op de vraag of je kinderen hebt. Wat wil je vertellen en waarom? Ik ken (bewust) kinderloze stellen die duidelijk aangeven in hun introductie dat ze samen zijn, of een kat hebben. Iemand zei antwoordde laatst met ” twee nog in leven’. Dat is nog eens een ‘conversationstarter!’ . Weer een ander antwoordt met “nee, geen behoefte aan.” daarmee laat hij ook duidelijk blijken welke positie hij inneemt. Soms gevolgd door een felle discussie over kinderloosheid.
Ik heb gemerkt dat ik het moeilijk vind om een neutraal antwoord te geven op de vraag of ik kinderen heb. Soms wil ik mijn verhaal vertellen, meestal niet. Het is inmiddels al te lang geleden. Ik merk ook dat hou ouder ik wordt de goedbedoelde toevoeging: ‘ Wellicht komt het nog”, steeds vaker wordt weggelaten.
Hoe zit dat bij jou? welk antwoord geef je op de vraag of je kinderen hebt en wat zegt dat over jou? Welk verhaal wil je vertellen? Ik hoor graag je reactie! Reageer hier of op https://www.facebook.com/mannenzonderkinderen/
Joost Kadijk
Geef een reactie