Mijn verhaal begint in de zomer toen ik juist 12 jaar was. Het was 1992, de zomer dat heel mijn leven stil kwam te staan… De zomer dat mijn moeder mij plots verlaten had… Haar plotse dood veranderde heel mijn leventje…  maar dat was nog niets alles.

Omdat ik na die zomer voor het eerst naar het middelbaar onderwijs zou gaan vond mijn pappa het ook zijn plicht om mij uit te leggen dat ik niet was zoals andere meisjes. Ik ging al heel mijn leven naar een zelfhulpgroep voor meisjes die het syndroom van Turner hebben, maar ik begreep nooit goed wat het precies inhield. Ja ik was kleiner als de rest…maar verder…. Maar toen die zomer, ik weet het nog goed legde mijn pappa uit op een oud lottoformulier hoe mijn genen in elkaar zaten. Waarna ik nog een klap kreeg, niet alleen had ik mijn moeder verloren, ik zou van mijzelf nooit kinderen kunnen krijgen …

Al wenend en krijsend liep ik naar mijn slaapkamer. Nu besef ik dat ik heel disrespectvol was tegen mijn pappa, die zo zijn best deed zonder vrouw aan zijn zijde maar ja ik was nog zo jong. Ik wist niet hoe ik moest reageren. Ik had het verlies van mijn mama ook nog lang niet verwerkt uiteraard.

Toen ik mijn partner leerde kennen heb ik hem al binnen enkele weken daarna verteld dat ik geen kinderen van mijzelf kon krijgen. Ik vond dat hij het recht had dat te weten. Zijn reactie was liefdevol, we zouden er samen wel doorheen komen en opgeven was geen optie volgens hem. We gingen een oplossing zoeken voor onze kinderwens. Hij verhuisde van ver om samen aan een toekomst te beginnen.

Wanneer ik 26 jaar ben willen mijn partner en ik een baby, we bespraken alle opties. Ook adoptie, maar ik wou een buikje. Wilde mij eindelijk eens vrouw voelen. We hadden geluk dat een vriendin van mij haar eicellen wilde afstaan. Ze had zelf al 3 dochters en ze wou wel aan ruildonatie doen. Dit wil zeggen dat een ander koppel hetzelfde traject volgt en dat die ook een donor aanbrengen en die eicellen worden dan geruild met eicellen van dat andere koppel. We begonnen ons traject in Jette. Ikzelf ging dagelijks de spuiten zetten die mijn vriendin nodig had en na een gesprek met de psychologe en vele onderzoeken werd na de 2e ICSI poging onze eerste wonder, een zoon vlak voor de feestdagen geboren. Helemaal gezond! Toen ons wonder een kleuter werd wilde we graag een speelkameraadje voor hem…

Dit was niet zo simpel want in Jette hadden ze te weinig ruilmateriaal voor handen en konden ze ons niet direct helpen en ik werd ouder….. Toen opeens een andere vriendin voorstelde dat ze wel een eicel wilde afstaan. Alleen aan mij, niemand anders.  Wat ben ik toch een geluksvogel met zo een 2 vriendinnen… Ik weet niet hoe ze te bedanken. Ik besef dat het afstaan van eicellen niet simpel is, iets van uzelf weggeven … Maar ze deden het voor mij met heel hun hart.

Nu begonnen we 6 jaar later ons traject in Life Leuven, het werd de laatste poging trouwens. Wegens terugbetaling ziekenfonds, anders bijna onbetaalbaar voor ons…   Het geluk vond ons opnieuw want we werden nog dat zelfde jaar terug ouders van onze 2e donder ook een zoon. Ons geluk kon niet stuk en mijn vriendin werd ook meter.

Het leven brengt ons hindernissen, die ik heb kunnen verwerken met steun van mijn vader, mijn partner, enkele vriendinnen en mijn zus en ik ben hen dankbaar. De familie van mijn man weet niets van onze kinderwenshindernissen. Ik was bang dat ze me anders gaan bekijken en dat ze onze 2 zonen niet zouden aanvaarden, we besloten hen de waarheid niet te vertellen.

Door mijn verhaal te delen hoop ik een beetje een inspiratiebron te zijn voor lotgenoten om nooit op te geven maar ook voor hen die eiceldonatie overwegen. U kunt iemand echt gelukkig maken.

Liefs,

Brenda

 

Interessante links

Onderzoek

  • RadboudUMC (Nijmegen) doet samen met MUMC (Maastricht) onderzoek naar de vruchtbaarheid van meisjes met het syndroom van Turner. De eerste fase van dit onderzoek vindt plaats tussen januari 2018 en januari 2021. Meisjes tussen de 2 en 18 jaar oud kunnen meedoen aan dit onderzoek.  Klik op het logo hieronder voor meer informatie.

 

 

 

Waardeer je onze blogs?

Help ons blijven bestaan en doneer naar draagkracht!

Bedrag *



 

Sharing is caring!