In mijn vorige blog vertelde ik over mijn prille zwangerschap en dat ik opgenomen werd in het ziekenhuis. Ik had veel pijn en ik probeerde me er doorheen te slaan.
Even later toen ik terug was op mijn kamer, waren mijn broer en moeder al gearriveerd. Ook kwamen mijn gynaecoloog en een dienstdoende arts net binnen. Ik was beetje aan het bijkomen en had mijn tranen gedroogd. Ik lag te draaien tot ik een houdbare positie vond waarin ik kon blijven liggen. Maar volgens de dienstdoende arts lag ik er wel heel rustig bij, ja natuurlijk dacht ik!!!
Hij kwam zich voorstelen voor het geval dat er komende uren zou worden besloten om te gaan opereren want voor nu wilden ze het nog eventjes aankijken. De operatie is niet van de baan voor nu was het voor mij een opluchting. De dag erna komt een gynaecoloog langs om opnieuw de situatie te beoordelen. Deze arts kent mijn dossier heel goed en heeft ook veel bijgedragen; van controles tot aan de punctie toe. Gefrustreerd gaf ik aan dat als het een spoed-operatie wordt, ik wil dat een voor mij bekende arts die uitvoert, waarop de gynaecoloog zei; ”Dat begrijp ik wel, je wilt niet opnieuw een museumstuk zijn. Als er iets gebeurt vanavond en morgenochtend dan zet ik mij zelf op de lijst dat ze mijn kunnen bellen dan kom ik naar het ziekenhuis! Is dat een goeie afspraak?”. ”Ja, dat vind ik een goeie oplossing.”zei ik. Ze zei ons gedag en vertrok.
De avond leek wel uren te duren want ik mocht na het bezoek niks meer eten alleen drinken, dat maakte mij al geen vrolijke persoon en de nacht was een hel; ik had pijn en nu ook nog honger! In de nacht kwam de verpleegkundige kijken hoe het ging. Ik vertelde dat ik niet kon slapen en toename van pijn ondervond. Ze ging eventjes overleggen en kreeg ik gelukkig toch een glas water met paracetamol, maar daarna mocht ik echt niks meer hebben voor het geval dat. Ik wilde echt niet geopereerd worden want er zit een prille mini doorzettertje in mijn buik, ik aaide over mijn buik het komt wel goed hoor kleine doorzettertje! Ik bescherm je!
Ricardo heb ik naar huis toegestuurd en hem verzekerd dat er geen spontane operatie uitgevoerd wordt voor dat hij in het ziekenhuis is.
De hele nacht vooral veel lopen draaien en draaien toch viel ik gelukkig heel eventjes inslaap.
Het ochtend ritueel begon opnieuw; controles, bloedprikken. Het enige wat er ontbrak is ontbijt, ik mocht nog steeds niet eten voor het geval dat de gynaecoloog toch besluit om te gaan opereren. Daar was ze dan, met een glimlach kwam ze binnen en vroeg hoe het mij ging. Ze legde uit dat de zwangerschapshormoon weer iets gestegen was maar we moesten het wel eventjes aankijken want het liep niet erg op volgens de statistieken. “Maar voor nu gefeliciteerd Savannah! ” Ik wil nog eventjes je buik onderzoeken en vanuit daar wil ik kijken of je met volledige bedrust toch lekker naar huis kan, want heel eerlijk wil ik de operatie proberen te vermijden want je bent zwanger”. Ze onderzocht de buik en voor nu was mij buik wel pijnlijk maar rustig en geen acute spoed O.K aan de orde op dit moment. “Ik ga eventjes overleggen met het fertiliteits-team (waaronder mijn eigen gynaecoloog)”, zei ze. Even later kwam ze terug met de mededeling dat ze (het team) allemaal van mening zijn dat ik met hele strenge bedrust lekker naar huis kan. Ze wilden me eventjes ontdoen van de witte jassen. Als er iets is dan kon ik gelijk bellen en we staan in het systeem als er iets aan de orde is dan kunnen wij direct ingeschakeld worden.
De maandag direct erna stond al een nieuwe controle-afspraak bij de verloskunde omdat het dan een feestdag is. Ze gaf me een hand en zei; “Nu lekker ontbijten en spulletjes pakken lekker naar huis heel veel beterschap!” Ik belde Ricardo op met mededeling dat ik naar huis mocht. O.K is voor nu van de baan, zei ik, maar als de pijn toe gaat nemen of echo’s veranderen dan staat de O.K paraat voor mij. Lief vroeg hij of hij nog kleertjes voor me moest nemen zodat ik eventjes kon gaan douchen…. Even later kwam de verpleegkundige met een ontbijtje, ooooooooh heerlijk! Toen Ricardo aangekomen was heeft hij mij geholpen met aankleden en na het wachten op een recept gingen we lekker naar huis. Voor we naar huis gingen ging Ricardo langs de apotheek voor ons eerste zwangerschapstest. We weten dat er een doorzettertje in ons buikje zit maar willen dat toch nog wel even vastleggen!
Zo heerlijk om thuis te komen, de hondjes helemaal blij en door het dolle heen zo. In ons huisje weer compleet met zijn allen. Tv aan, filmpje opgezet en genieten dat ik thuis ben. Heerlijk knuffelen met hondenkindjes en Ricardo. Morgenochtend gaan wij samen een zwangerschapstest doen hopelijk kunnen we daarna lekker gaan genieten.
Liefs,
Savan
Savannah heeft ook een eigen blogsite
Geef een reactie