Ik zit op een maandagochtend in de kantine te genieten van mijn pauze, broodje, kopje thee en een leuk tijdschrift. Een meneer van het type “kijk mij een coole, belangrijke zakenman zijn” schuift naast me met zijn kopje koffie. Ik knik hem vriendelijk toe en blader verder in mijn Libelle en dan opeens komt het… ‘Was je weekend nog een beetje spannend dan?’
Mijn hoofd schiet omhoog… huh!! Waar komt zo’n vraag nou ineens vandaan??
Uit beleefdheid besluit ik maar antwoord te geven;
‘Het valt mee hoor, lekker met mijn man filmpjes gekeken en op de bank gehangen.
Oh en nog wat familiebezoekjes afgelegd’
‘Oh, ben je getrouwd dan?’ is de volgende vraag…
‘Ja, al bijna vier jaar inmiddels
‘De volgende vraag is met wie dan?, wie zijn, zijn vader en moeder? (typisch urks denk ik)
Wat ik zo goed mogelijk uitleg.
Ik denk dat het hiermee klaar is en duik mijn blad weer in, maar dan komt het….
‘Heb je nog geen kinderen dan?’
Er schiet van alles door me heen, wat heeft hij daar mee te maken, ik ken hem niet….
‘euh….nee, ik heb geen kinderen’.
De meneer is blijkbaar nog niet uitgepraat en wil zijn wijsheid met me delen.
‘Dan word het tijd dat je stopt met de pil meid!’
Met wijd open mond staar ik hem aan… Ik wil van alles zeggen, dat ik het een ongepaste vraag vind, dat ik die opmerking over de pil absoluut te ver vind gaan… maar dan komt er uit mijn mond;
‘Ik hoef de pil niet te slikken, al jaren niet. Ik ga geen kinderen krijgen! Een half jaar geleden heb ik van de artsen te horen gekregen dat ze niks meer voor me kunnen doen. Ik ben uitbehandeld na een lang en heftig ivf- traject. Kinderen krijgen is niet voor iedereen zo gewoon, het krijgen van een kind is een wonder!’
Mijn broodje smaakt me niet meer, ik besluit dat mijn pauze lang genoeg heeft geduurd en loop de werkvloer weer op, ik zie nog zijn geschokte gezicht als ik wegloop. Lieve collegaatjes zien mijn toch wel bedrukte gezicht en vangen me op, 2 stampen er op hoge poten naar de kantine om de meneer even lik op stuk te geven en ik……ik ben geschokt! Stil door de onbeschoftheid van onbekenden, mensen die ervan uitgaan dat je kinderen zomaar even krijgt, dat het je eigen keus is als ze na een jaar huwelijk niet komen. Dat mensen niet het fatsoen hebben om hun mond te houden! Dat mensen alles tegen onbekenden menen te kunnen zeggen.
Ik hoop dat deze meneer “gladde glibber” van deze ervaring heeft geleerd dat iemands kinderwens een privézaak is en dat de beslissing om wel of niet zwanger te willen raken ook zeer persoonlijk is. Eigenlijk hoop ik dat alle mensen zich dat gaan beseffen ;).
Bonsje
20 juni 2016 at 07:15
Zooooooo…….herkenbaar! Is ook regelmatig aan mij gevraagd toen we net getrouwd waren. En bijvoorbeeld of we bewust geen kinderen meer wilden…
Een tijdje geleden werd er aan ons gevraagd “hoe de stand was”. Hiermee werd de adoptie bedoeld. Toen we aangaven nog te wachten, werd er gezegd: “Nou, als het niet doorgaat dan hebben jullie er maar een mooi dakkapel van! En een mooi huis.” … Mijn klomp brak echt. Ondertussen ben je zo perplex dat je er niets meer uitkrijgt…
Ik kan me een beetje indenken dat er gewoon domme mensen zijn die domme dingen uitkramen, maar dit is gewoon oerdom en kwetsend.
Sterkte meid! Hou je vast aan de dierbaren om je heen die om je geven.
20 juni 2016 at 15:01
dat mooie huis ruil je met alle liefde van de wereld in voor een paar kinderarmpjes om je nek he!
https://www.youtube.com/watch?v=JqfGqOx2iDQ
21 juni 2016 at 14:43
Mooi Bonsje! Thanks voor het delen van je verhalen en openheid. Respect. X
20 juni 2016 at 13:40
Wij zijn gezegend met 3 gezonde kinderen dus kan het me voorstellen hoeveel verdriet je hebt, weet niet hoe het voelt.
Ik heb van dichtbij meegemaakt wat het met iemand kan doen. Heel veel sterkte met alles . En sommige mensen zijn gewoon zeer dom en zeer hard. En knap van je dat je verhaal deeld.
20 juni 2016 at 14:59
Schrijven werkt helend 🙂 Ik vind het fijn als ik jullie kan bereiken.
1 juli 2016 at 13:24
Na 40 jaar krijk ik soms nog van die opmerkingen waarvan ik kompleet dichtsla. Zelfs van mensen die weten hoeveel moeite we er mee gehad hebben!
Groetjes Els.
7 juli 2016 at 06:08
Het is niet eerlijk he! Maar ja, dat heeft niemand ons ook beloofd… Sterkte Els, het blijft een gemis….ik zie er ook tegenop dat ik dan nooit oma ga zijn en straks alleen zal zijn.