Het laatste deel van het traject heb ik bewust stil gehouden om toch nog enigszins met een verrassing te komen als het lukte en ik kan zeggen dat dat aardig gelukt is.
Begin december kreeg onze donor toestemming om te gaan starten met spuiten en bij de eerste controle-echo op 7 december, een week later, waren er al 10 follikels te zien van 12/13 mm groot. Dit ging sneller dan verwacht dus een nieuwe afspraak werd gepland voor 10 december. Vol goede moed togen man en donor naar Zwolle om een uur later totaal flabbergasted en euforisch te bellen dat de groei als een gek was gegaan. Er was 1 follikel van 28!!!! Mm en de overigen zweefden tussen de 22 en 27 mm dus de afspraak voor de punctie was snel gemaakt.
Maandag 12 december voor dag en dauw stapten we in de auto naar Zwolle om ons om 8.15 uur te melden voor de punctie en de zaadlevering. De punctie ging helaas niet geheel vlekkeloos. Onze donor heeft zelf al icsi behandelingen ondergaan en hierdoor zijn haar eierstokken zo aangetast dat de linkerkant aanvoelde als rubber. De gynaecoloog heeft ook duidelijk het advies gegeven om dit echt als de laatste keer te zien omdat anders de eventuele consequenties niet te overzien zijn. Rond 11 uur zaten we weer in de auto en dan begint voor ons het lange wachten. Op het ziekenhuis hadden we al te horen gekregen dat er 6 eicellen gevonden waren en dinsdag zouden we de score krijgen qua rijpheid en bevruchting.
Na een onrustige nacht begon het lange wachten… De spanning liep op en ik liep ondertussen als een kip zonder kop rond. Na uren en uren was daar dan eindelijk het telefoontje, 5 rijpe eicellen waarvan er zich 3 hadden gedeeld dus direct afspraak gemaakt voor de terugplaatsing van 2 embryo’s op donderdag 15 december. Donderdags beiden in goed humeur richting Zwolle gegaan en we hadden een kleine tegenslag….. Ik had al een paar dagen last van een allergische reactie op de Utrogestan waardoor alle handelingen nogal pijnlijk waren. Na dit uitgesproken te hebben werd er gezocht naar een oplossing en die werd gevonden in Crinonegel. Een machtige oplossing die helaas wel €5,- per dag kost dus weer een extra kostenpost van bijna €900 aangezien ik die elke dag moet gebruiken t/m week 8 van de zwangerschap. (Daar gaan onze feestdagen en mijn vuurwerk maar goed we hebben geen keus)/
Na het gesprek was het tijd voor de terugplaatsing en hoe anders ging dit dan 1,5 jaar terug. Er was een mobiel lab waardoor wij op een groot scherm in de kamer mee konden kijken naar de 2 embryo’s en er dus getuige van waren hoe ze werden oogezogen door de laborante en vervolgens werden ingebracht bij mij. Helaas door de allergische reactie was dit niet geheel pijnloos en heb ik een regelmatige vloek laten horen. Daar waar we de vorige keer nog 15 minuten moesten blijven liggen was dit nu niet nodig en konden we na een rondje ziekenhuisapotheek op naar huis waar voor mij een zware taak lag…… rust!
De mensen om mij heen weten dat ik een spring in het veld ben en rust en stil zitten/liggen niet in mijn woordenboek voor komt moest ik er nu dan toch echt aan geloven. Normaal is dit niet zo strikt na een terugplaatsing maar omdat het vermoeden bestaat dat de innesteling niet zo tof gaat werd ons dit wel geadviseerd dus dan doen we dat maar.
17 en 18 december werd ik dol van de krampen en een paar ferme steken dus de innesteling was een feit, nu nog hopen dat het goed ging. Ik kan je vertellen dat daar geen twijfel over mogelijk was want de zere tetten, een opgeblazen gevoel en de moeheid waren er binnen no time. Officieel mochten we pas 30 december testen maar de 22e kon ik er al niet onderuit en ja hoor….. positief. Lichtelijk in euforische stemming hebben we de dagen daarna afgewacht om opnieuw te testen op 1e kerstdag en zoals verwacht wederom positief.
Nadat we ouders en rest van de familie op de hoogte hadden gebracht kwam de discussie en nu….. Iedereen (althans degene die we nog over hebben aan vrienden etc want velen zijn gaan lopen) om ons heen hebben ons zo gesteund en weten allemaal dat ik weer aan de hormonen zat dat het gevoel overheerste het maar direct bekend te maken. Gaat het fout dan is het jammer de bammer maar daar komen we, wederom met hulp van hen, wel weer overheen.
De reacties waren geweldig en het verrassingseffect was gelukkig gelukt.
30 december was mijn eigenlijke testdag dus dat heb ik gedaan en zoals verwacht wederom positief. Aanstaande zondag ben ik 7 weken zwanger en ik mag het eigenlijk niet zeggen maar ik ben er heilig van overtuigd dat we in 2017 een mini in onze armen kunnen sluiten en misschien wel twee!
Word vervolgd…
Liefs,
Kim
Geef een reactie